إِذَا السَّمَاءُ انشَقَّتْ (1)
هنگامی که آسمان می‌شکافد |
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (2)
و فرمان پروردگارش را می‌برد، و چنین هم می‌سزد و حق هم همین است |
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ (3)
و هنگامی که زمین گسترده می‌شود (و با زدوده شدن فرازها و نشیبها و پستیها و بلندیهای آن، صاف و هموار می‌گردد) |
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ (4)
و آنچه (از خزینه‌ها و مرده‌ها) در درون خود دارد بیرون می‌اندازد، و (از آنها) خالی می‌گردد |
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (5)
و فرمان پروردگارش را می‌برد، و چنین هم می‌سزد و حق هم همین است |
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ (6)
هان! ای انسان! تو پیوسته با تلاش بی‌امان و رنج فراوان به سوی پروردگار خود رهسپاری، و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد (و نتیجه‌ی رنج و تلاش خود را خواهی دید) |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ (7)
در آن وقت، هرکس نامه‌ی اعمالش به دست راستش داده شود |
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا (8)
با او حساب ساده و آسانی خواهد شد |
وَيَنقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا (9)
و خرّم و شادان به سوی کسان و خویشان مؤمن خود برمی‌گردد |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ (10)
و امّا کسی که از پشت سر نامه اعمالش بدو داده شود |
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا (11)
مرگ را فریاد خواهد داشت و هلاک خود را خواهد طلبید |
وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا (12)
و به آتش سوزان دوزخ در خواهد آمد و خواهد سوخت |
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا (13)
این بدان خاطر است که در میان خانواده و کسان خود (در جهان، سرمست از شهوات و لذائذ حیوانی، و) مسرور (از کفر و گناه خویش) بوده است |
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ (14)
و او گمان می‌برده است که وی هرگز (به سوی خدا برای حساب و کتاب) باز نخواهد گشت |
بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا (15)
(زهی خیال باطل!) آری که (او زنده می‌گردد و به سوی پروردگارش برمی‌گردد، و) پروردگارش او را دیده است و آگاه از (احوال و افعال و اقوال) او بوده است (و در لحظه لحظه زندگیش وی را پائیده است) |
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ (16)
سوگند به شفق |
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ (17)
و سوگند به شب و هرآنچه که فرا می‌گیرد و زیر تاریکی خود جمع می‌گرداند |
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ (18)
و سوگند به ماه، بدان گاه که (بدر کامل می‌شود و نور و شکل آن) جمع و جور می‌گردد |
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ (19)
قطعاً مراتب و حالات مختلفی را یکی پس از دیگری (در مسیر زندگی دنیوی) طی خواهید کرد و با اوضاع و احوال گوناگونی (در آخرت) روبرو خواهید شد. (از قبیل: کودکی و جوانی و پیری، سلامت و بیماری، خوشی و ناخوشی، زندگی و مرگ، برزخ و رستاخیز و قیامت، و) |
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (20)
ایشان را چه شده است که ایمان نمی‌آورند؟ |
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ۩ (21)
و هنگامی که قرآن بر آنان خوانده می‌شود (در برابر صاحب قرآن و پروردگار زمین و آسمان به خاک مذلّت و بندگی نمی‌افتند و) کرنش نمی‌برند؟ |
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ (22)
بلکه کافران (به سبب تعصّب و تقلید کورکورانه از نیاکان، و حفظ منافع مادی، و کسب آزادی برای اشباع هوسهای اهریمنانه، آیات الهی و رستاخیز و بهشت و دوزخ را) تکذیب می‌دارند و دروغ می‌شمارند |
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ (23)
خداوند به خوبی می‌داند که آنان چه چیزیهایی (از کینه و دشمنیها بر ضدّ اسلام در درون دلهای خود) نگاه می‌دارند |
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (24)
پس ایشان را به عذاب دردناکی مژده بده |
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (25)
لیکن کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته انجام داده‌اند، آنان دارای پاداش ناگسستنی و پایان ناپذیرفتنی هستند |
