وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
سوگند به شب در آن هنگام که (روی زمین را فرا می‌گیرد، و همه‌ی اشیاء را با تاریکی خود) می‌پوشاند (و مردمان و جانداران را به استراحت و سکون می‌کشاند) |
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
و به روز سوگند در آن هنگام که جلوه‌گر و روشن می‌گردد (و ظلمت شب را می‌راند و مردمان و جانداران را دیگر باره به جنبش و تلاش می‌اندازد) |
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (3)
و به آن که نر و ماده را می‌آفریند |
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
سعی و تلاش شما جوراجور و گوناگون است (و لذا جزا و سزای شما هم متفاوت و مختلف خواهد بود) |
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
کسی که (در راه خدا دارائی خود را) بذل و بخشش کند، و پرهیزگاری پیشه سازد (و از آفریدگار خویش بهراسد) |
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
و به پاداش خوب (خدا در این سرا، و خوبتر خدا در آن سرا) ایمان و باور داشته باشد |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
(مشکلات و موانع را برای او آسان می‌سازیم و در کار خیر توفیقش می‌دهیم و) او را آماده‌ی رفاه و آسایش می‌نمائیم |
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
و امّا کسی که تنگ‌چشمی بکند (و به بذل و بخشش دارائی در راه خدا دست نیازد) و خود را بی‌نیاز (از خدا و توفیق و پاداش دنیوی و اخروی الهی) بداند |
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
و به پاداش خوب (خدا در این سرا، و خوبتر خدا در آن سرا) ایمان و باور نداشته باشد |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
او را آماده برای سختی و مشقّت (و زندگی بس مشکل و ناگوار دوزخ) می‌سازیم |
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
در آن هنگام که (به گور) پرت می‌گردد، دارائیش چه سودی به حال او دارد؟ |
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
مسلّماً نشان دادن (راه هدایت و ضلالت به مردم) بر عهده‌ی ما است |
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
و قطعاً آخرت و دنیا همه از آن ما است |
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
من شما را از آتش هولناکی بیم می‌دهم که شعله‌ور می‌شود و زبانه می‌کشد |
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)
بدان داخل نمی‌شود و نمی‌سوزد مگر بدبخت‌ترین (انسانها) |
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)
همان کسی که (حق و حقیقت را دروغ می‌داند و آن را) تکذیب می‌نماید و (به آیات آسمانی) پشت می‌کند |
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
ولیکن پرهیزگارترین (انسانها) از آن (آتش هولناک) به دور داشته خواهد شد |
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)
آن کسی که دارائی خود را (در راه خدا خرج می‌کند و) می‌دهد تا خویشتن را (به وسیله‌ی این کار، از کثافت بخل) پاکیزه بدارد |
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)
هیچ کسی بر او حق نعمتی ندارد تا (بدین وسیله به نعمتش پاسخ گوید و از سوی او آن) نعمت جزا داده شود |
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)
بلکه تنها هدف او جلب رضای ذات پروردگار بزرگوارش می‌باشد |
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)
قطعاً (چنین شخصی، از کارهائی که کرده است) راضی خواهد بود و (از پاداشهائی که از پروردگار خود دریافت می‌دارد) خوشنود خواهد شد |
