| وَالضُّحَىٰ (1) سوگند به آغاز روز |
| وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2) و سوگند به شب هنگامی که آرام گیرد |
| مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (3) (که) پروردگارت تو را وانگذاشته و (بر تو) خشم نگرفته است |
| وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَىٰ (4) ومسلماً آخرت برای تو از دنیا بهتراست |
| وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (5) وبزودی پروردگارت به تو (آن قدر) عطا کند که خشنود گردی |
| أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (6) آیا تو را یتیم نیافت, پس پناه داد؟ |
| وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (7) و تو را (راه نا یافته و) سرگشته یافت, پس هدایت کرد |
| وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (8) و تو را فقیر یافت, پس بی نیاز نمود |
| فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (9) پس (توهم) یتیم را میازار |
| وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10) و سؤال کننده را مران (و با او خشونت نکن) |
| وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (11) و (وسپاس بگفرار) نعمتهای پروردگارت را باز گوکن |