وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ (1)
وای بر کم فروشان |
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)
کسانی که چون (برای خود) از مردم پیمانه می کنند, حق خود را کامل می گیرند |
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)
وهنگامی که (می خواهند) برای آنان پیمانه یا وزن کنند, کم می گذارند |
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ (4)
آیا آنها گمان نمی کنند که (قیامت فرا می رسد واز قبرها) برانگیخته می شود |
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ (5)
در روزی بزرک؟ |
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (6)
(همان) روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می ایستند |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7)
هرگز چنین نیست (که کافران پنداشته اند) حقا که نامۀ (اعمال) بدکاران در سجین است |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8)
و تو چه دانی که سجین چیست؟ |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (9)
کتابی است که (اعمال بدکاران در آن) نوشته شده است |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (10)
در آن روز وای بر تکذیب کنندگان |
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11)
آنان که روز جزا را (انکارو) تکذیب می کنند |
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)
وجز ستمکاران گنهکار (کسی) آن (روز) را تکذیب نمی کنند |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13)
چون آیات ما بر آنها تلاوت شود, گوید: «(این) افسانه های گذشتگان است» |
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)
هرگز چنین نیست (که آنها گمان می کنند) بلکه (بسب) آنچه کرده اند بر دلهایشان زنگار بسته است |
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ (15)
هرگز چنین نیست (که آنها می پندارند) بی گمان آنها در آن روز از (دیدار) پروردگارشان یقیناً محجوب و محرومند |
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16)
سپس (بعد از حساب) مسلماً وارد دوزخ می شوند |
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (17)
آنگاه به آنها گفته می شود: «این (آتش) همان جیزی است که آن را تکذیب می کردید!» |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18)
هرگز چنین نیست (که آنها می پندارند) بی گمان نامۀ (اعمال) نیکوکاران در علیین است |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19)
و تو چه دانی که علیین چیست؟ |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (20)
کتابی است که (اعمال نیکوکاران در آن) نوشته شده است |
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21)
که مقربان (درگاه الهی) بر آن حاضر شوند (وگواهی دهند) |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22)
همانا نیکوکاران در نعمت (های بهشت) هستند |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (23)
برتختها (تکیه زده و) می نگرند |
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24)
خرمی ونشاط نعمت را در چهره هایشان (می بینی و) می شناسی |
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ (25)
آنها از شواب ناب مهرشده, (نوشانده و) سیراب می شوند |
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26)
مهری که بر آن نهاده شده از شک است, ودر این (شراب ونعمتهایی دیگر بهشت) مشتاقان باید بر یکدیگر پیشی گیرند |
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ (27)
و آمیزه اش از تسنیم است |
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28)
(همان) چشمه ای که مقربان (درگاه الهی) از آن می نوشنده |
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)
همانا کسانی که جرم وگناه کردند پیوسته (در دنیا) بر کسانی که ایمان آورده بودند می خندیدند |
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30)
وهرگاه (مؤمنان) از کنارشان می گذشتند با چشم وابرو بهم اشاره می کردند |
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ (31)
و چون به سوی خانوارۀ خود باز می گشتند, شادمان وخندان باز می گشتند |
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32)
و هنگامی که مؤمنان را می دیدند می گفتند: «بی گمان اینها گمراهانند» |
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33)
در حالی که آنان برای مراقبت (ونگهبانی) بر مؤمنان فرستاده نشده بودند |
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34)
پس امروز کسانی که ایمان آورده اند به کافر می خندند |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (35)
بر تختها (ی آراسته نشته و) می نگرند |
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36)
آیا کافران پاداش آنچه می کردند دریافت کرده اند؟ |
