سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى (1)
نام پروردگار بلند مرتبه ات را به پاکی یاد کن |
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ (2)
(همان) که آفرید پس درست واستوار ساخت |
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ (3)
و(همان) کسی که اندازه گیری کرد پس هدایت نمود |
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ (4)
و (آن) کسی که چراگاه را رویانید |
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ (5)
سپس آن را خشک وسیاه گردانید |
سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰ (6)
ما بزودی (قرآن را) بر تو می خوانیم, پس هرگز فراموش نخواهی کرد |
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ (7)
مگر آنچه را که خدا بخواهد, همانا او آشکار ونهان را می داند |
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ (8)
و ما تورا برای (راه) آسان توفیق می دهیم |
فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَىٰ (9)
پس اگر پند مفید باشد, پندده |
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَىٰ (10)
بزودوی کسی که (از خدا) می ترسد, پند می پذیرد |
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11)
و بدبخت ترین (مردم) از آن دوری می گزیند |
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (12)
(همان) کسی که در آتش بزرگ (جهنم) در خواهد آمد |
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (13)
سپس در آن (آتش) نه می میردونه زنده می ماند |
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّىٰ (14)
یقیناً کسی که خود را پاک (وتزکیه) کند, رستگار شد |
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (15)
و (نیز کسی که) نام پروردگارش را یادکرد پس نماز گزارد |
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (16)
بلکه شما (مردم) زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح می دهید |
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (17)
در حالی که آخرت بهتر و پایندتر است |
إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (18)
به راستی این (نیدها) در صحیفه های پیشین (نیز) بود |
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (19)
صحیفه های ابراهیم وموسی |
