وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)
Савганд ба офтоб ва равшаниаш ба ҳангоми чошт |
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)
ва савганд ба моҳ чун аз паи он барояд |
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3)
ва савганд, ба рӯз, чун дунёро равшан кунад |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4)
ва савганд ба шаб, чун рӯзро бипушад |
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5)
ва савганд ба осмону он ки онро бино карда |
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6)
ва савганд ба замину он ки онро бигустурда |
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7)
ва савганд, ба нафсу он ки некӯяш биёфарида |
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8)
сипас бадиҳову парҳезгориҳояшро ба ӯ илҳом карда |
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا (9)
ки ҳар ки дар покии нафс кӯшид, наҷот ёфт |
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (10)
ва ҳар кӣ дар палидиаш кӯшид, зиён кард |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11)
Қавми Самуд аз рӯи саркашӣ дурӯғ бароварданд |
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا (12)
Он гоҳ ки бадбахттаринашон бархост |
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13)
Паёмбари Худо ба онҳо гуфт, ки модашутури Худрро бо навбати оби ӯро бигузоред |
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14)
Ӯро дурӯғ бароварданд ва шутурро куштанд. Пас Парвардигорашои ба сабаби гуноҳашод бар сарашон азоб овард ва бо хок яксон сохт |
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15)
Ва Ӯ аз оқибати он наметарсад |
