| لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1) Қасам мехӯрам ба рӯзи қиёмат |
| وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2) ва қасам мехӯрам ба нафси маломатгар |
| أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ (3) Оё одамӣ мепиндорад, ки Мо устухонҳояшро гирд нахоҳем овард |
| بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (4) Оре, мо қодир ҳастем, ки сарангуштҳояшро баробар кунем |
| بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5) Балки одамӣ мехоҳад, ки дар оянда низ ба корҳои ношоиста пардозад |
| يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6) Мепурсад: «Рӯзи қиёмат чӣ вақт хоҳад буд?» |
| فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7) Рӯзе, ки чашмҳо хира шавад |
| وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8) ва моҳ тира шавад |
| وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9) ва офтобу моҳ дар як ҷой ҷамъ оянд |
| يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10) Инсон дар он рӯз мегӯяд: «Роҳи гурез куҷост?» |
| كَلَّا لَا وَزَرَ (11) Ҳаргиз паноҳгоҳе нест |
| إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12) Қароргоҳи ҳама дар ин рӯз назди Парвардигори туст |
| يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13) Дар ин рӯз одамиро аз ҳар чӣ пешопеш фиристода ва баъд аз худ гузоштааст, хабар медиҳанд |
| بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14) Балки одамӣ худро нек мешиносад |
| وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15) ҳарчанд ба забон узрҳо оварад |
| لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16) Ба шитоб забон ба хондани Қуръон наҷунбон |
| إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17) ки ҷамъ овардану хонданаш бар ӯҳдаи Мост |
| فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18) Чун хондемаш, ту он хонданро пайравӣ кун |
| ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19) Сипас баёни он бар ӯҳдаи Мост |
| كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20) Оре, шумо ин ҷаҳони зудгузарро дӯст медоред |
| وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21) ва охиратро тарк мекунед |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ (22) Дар он рӯз рӯйҳое ҳаст зебову дурахшон |
| إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23) ки сӯи Парвардигорашон назар мекунанд |
| وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24) ва рӯйҳое ҳаст гирифтаву турш |
| تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25) ки медонад он азоби камаршикан бар ӯ фуруд ояд |
| كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26) Оре, чун ҷон ба гулӯ расад |
| وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27) ва гуфта шавад, ки чӣ касест, ки афсун бихонад |
| وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28) Ва яқин кунад, ки замони ҷудоӣ фаро расида |
| وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29) ва соқҳои по дар ҳам печида шаванд |
| إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30) он рӯз рӯзи ронданаш ба сӯи Парвардигори туст |
| فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31) На тасдиқ кардааст ва на намоз гузоридааст |
| وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32) Аммо дурӯғ бароварда ва рӯй гардондааст |
| ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33) Он гоҳ хиромон назди касонаш рафтааст |
| أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34) Вой бар ту, пас вой бар ту |
| ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35) Боз ҳам вой бар ту, пас вой бар ту |
| أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى (36) Оё инсон мепиндорад, ки ӯро ба ҳоли худ, вогузоштаанд |
| أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ (37) Оё ӯ нутфае аз манӣ, ки дар раҳме рехта шуда, набудааст |
| ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38) Сипас лахтае хун? Он гоҳ ба андоми дурусташ биёфарид |
| فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (39) Ва онҳоро ду синф кард: нару мода |
| أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40) Оё Худованд қодир нест, ки мурдагонро зинда созад |