وَالْفَجْرِ (1)
Савганд ба сапедаи субҳ |
وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2)
ва савганд ба шабҳои даҳгона (даҳ шаби Зулҳиҷҷа) |
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3)
ва савганд ба ҷуфту тоқ |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4)
ва савганд ба шаб, чун рӯй ба рафтан ниҳад |
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5)
Оё дар ин зикркардашудаҳо хирадмандро савгандҳои кофист |
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6)
Оё надидаӣ, ки Парвардигори ту бо қавми Од чӣ кард |
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7)
Бо Ирам, ки сутунҳо дошт |
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8)
Ва монанди он дар ҳеҷ шаҳре офарида нашуда буд |
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9)
Ва қавми Самуд, ки дар он водӣ сангро мебуриданд |
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10)
Ва қавми Фиръавн, он дорандаи мехҳо |
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11)
онҳо дар шаҳрҳо аз ҳад таҷовуз карданд |
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12)
ва дар онҳо бисёр фасод карданд |
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)
Ва Парвардигори ту тозиёнаи азобро бар сарашон фуруд овард |
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)
Зеро Парвардигорат дар камингоҳ аст |
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15)
Аммо одамӣ, чута Парвардигораш биёзмояд ва гиромиаш дорад ва неъматаш диҳад, мегӯяд: «Парвардигори ман маро гиромӣ дошт» |
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16)
Ва чун биёзмоядаш ва ризқ бар ӯ танг гирад, мегӯяд: «Парвардигори ман маро хор сохт» |
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17)
На чунон аст. Шумо ятимро гиромӣ намедоред |
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18)
ва якдигарро ба таъом додани мискиш тарғиб намекунед |
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (19)
ва меросро ҳарисона мехӯред |
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)
ва молро фаровон дӯст доред |
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21)
Оре, чун замин шикаста шавад ва шикаста шавад |
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22)
ва амри Парвардигори ту фаро расад ва фариштагон саф дар саф шаванд |
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23)
ва дар он рӯз ҷаҳаннамро ҳозир оранд, одамӣ панд гирад. Ва чӣ ҷои панд гирифтан бошад |
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24)
Мегӯяд: «Эй кош ки барои ҳаёти ҷовидонаи худ пешопеш чизе мефиристодам» |
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25)
Дар он рӯз касе чун азоби ӯ азоб накунад |
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26)
ва монанди занҷири ӯ ба занҷир накашад |
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27)
Эй рӯҳи оромишёфта |
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28)
хушнуду писандида ба сӯи Парвардигорат бозгард |
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29)
ва дар зумраи бандагони Ман дохил шав |
وَادْخُلِي جَنَّتِي (30)
ва ба биҳишти Ман дарой |
