وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ (1)
Вой бар камфурӯшон |
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)
онон, ки чун аз мардум кайл (паймона) меситонанд, онро пур мекунанд |
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)
ва чун барои мардум мепаймоянд ё бармекашанд, аз он кам мекунанд |
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ (4)
Оё инҳо намедонанд, ки зинда мешаванд |
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ (5)
дар он рӯзи бузург |
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (6)
Рӯзе, ки мардум ба пешгоҳи Парвардигори ҷаҳониён меистанд |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7)
Ҳаққо, ки албатта аъмоли бадкорон навишташуда дар сиҷҷин аст |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8)
Ту чӣ медонӣ, ки сиҷҷин чист |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (9)
Китобест навишта |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (10)
Дар он рӯз вой бар такзибкунандагон (дурӯғбарорандагон) |
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11)
онон, ки рӯзи ҷазоро дурӯғ меҳисобанд |
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)
Ва он рӯзро фақат аз ҳад гузарандаи гуноҳкор дурӯғ меҳисобад |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13)
Чун оёти Мо бар ӯ хонда шуд, гуфт: «Афсонаҳои пешиниён аст!» |
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)
Ҳаққо, ки корҳое, ки карда буданд, бар дилҳошон (ғолиб шуда) занг бастааст |
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ (15)
Ҳаққо, ки дар он рӯз аз (дидори) Парвардигорашон маҳҷуб (маҳрум) бошанд |
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16)
Пас онҳо ба ҷаҳаннам дароянд |
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (17)
Ва онҳоро гӯянд: «Ин аст он чӣ дурӯғаш мешумурдед!» |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18)
Ҳаққо, ки амалҳои некон дар иллийин мактуб аст |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19)
Ва ту чӣ медонӣ, ки иллийин чист |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (20)
Китобест навишта |
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21)
Ки муқаррабони (наздикшудагони) Худо дар он менигаранд |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22)
Албатта некон дар неъматанд |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (23)
бар тахтҳо нишаста ва назора мекунанд |
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24)
Бар чеҳраҳошон таровати неъматро бишиносӣ |
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ (25)
Аз шаробе холис, ки бар сари он мӯҳр ниҳодаанд, сероб мешаванд |
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26)
Мӯҳри он аз мушк аст ва пешдастӣ кунандагон дар он бар якдигар пешдастӣ кунанд |
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ (27)
Омезаи он тасним аст, (яъне ботасним омехта) |
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28)
чашмаест, ки муқаррабони (наздикони даргоҳи) Худо аз он меошоманд |
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)
Гуноҳкорон ба мӯъминон механдиданд |
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30)
Ва чун бар онҳо мегузаштанд, ба чашму абрӯ ишора мекарданд (бо нияти масхара) |
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ (31)
ва чун назди касонашон бозмегаштанд, шодмона бозмегаштанд |
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32)
Ва чун ононро медиданд, мегуфтанд, ки инҳо гумроҳанд |
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33)
Ва ҳол он ки ононро ба нигаҳбониву муҳофизати амалҳои мӯъминон нафиристода буданд |
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34)
Ва имрӯз мӯъминон ба кофирон механданд |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (35)
бар тахтҳо такя задаанд ва менигаранд |
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36)
Оё кофирон баробари амалҳояшон ҷазо ёфтаанд |
