وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (1)
Ta en derinden acıyla sökerek çıkaranlara andolsun |
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا (2)
Yumuşacık çekip alanlara |
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا (3)
Yüzdükçe yüzerek gidenlere |
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا (4)
Öncü olarak yarışıp geçenlere |
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (5)
Derken işi bir düzen içinde evirip çevirenlere |
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (6)
O sarsıntının sarsacağı gün |
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (7)
Arkasından onu diğer bir sarsıntı izleyecek |
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ (8)
O gün yürekler (dehşet içinde) hoplayacak |
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (9)
Gözler de zillet içinde düşecek |
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ (10)
Kendileri; derler ki: «Biz çukurda iken, gerçekten biz mi yeniden (diriltilip) döndürüleceğiz?» |
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً (11)
«Biz çürüyüp dağılmış kemikler olduğumuz zaman mı?» |
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ (12)
Dediler ki: «Şu durumda, zararına bir dönüştür bu.» |
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
Oysa bu, yalnızca tek bir haykırıştır |
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ (14)
Bir de bakarsın ki, onlar, yerin üstündedirler |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (15)
Musa´nın haberi sana geldi mi |
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16)
Hani Rabbi ona, kutsal vadi Tuva´da seslenmişti |
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17)
«Firavun´a git; çünkü o, azdı.» |
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ (18)
«Ona de ki: -Temizlenme isteğin var mı?» |
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19)
«Seni Rabbine yönelteyim, böylece (O´ndan) korkmuş olursun.» |
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20)
(Musa) Ona büyük mucizeyi gösterdi |
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21)
Fakat o, yalanladı ve isyan etti |
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22)
Sonra da (karşıt olarak) çaba harcayıp sırtını döndü |
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23)
Sonunda (yardımcı güçlerini) topladı, seslendi |
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24)
Dedi ki: «Sizin en yüce Rabbiniz benim.» |
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25)
Böylelikle Allah (c.c.) onu, ahiret ve dünya azabıyla yakaladı |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ (26)
Gerçekten bundan, ´içi titreyerek korkacak´ olan bir kimse için elbette bir ibret (ders) vardır |
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27)
Yaratmak bakımından siz mi daha güçsünüz yoksa gök mü? (Allah) Onu bina etmiştir |
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28)
Onun boyunu yükseltti, ona belli bir düzen verdi |
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29)
Gecesini kararttı, kuşluğunu açığa çıkardı |
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30)
Bundan sonra yeryüzünü serip döşedi |
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31)
Ondan da suyunu ve otlağını çıkardı |
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32)
Dağlarını dikip oturttu |
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33)
Size ve hayvanlarınıza bir yarar (meta) olmak üzere |
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34)
Ancak o, ´her şeyi batırıp gömen büyük felâket (kıyamet)´ geldiği zaman |
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ (35)
O gün, insan, neye çaba harcadığını düşünüp anlar |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ (36)
Görebilenler için cehennem de sergilenmiştir |
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ (37)
Artık kim taşkınlık edip azarsa |
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38)
Ve dünya hayatını seçerse |
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39)
Hiç şüphesiz cehennem, (onun için) bir barınma yeridir |
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40)
Kim de Rabbinin makamından korkar ve nefsi de heva (istek ve tutkular)dan sakındırırsa |
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41)
Artık şüphesiz cennet, (onun için) bir barınma yeridir |
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42)
«O ne zaman demir atacak?» diye, sana kıyamet saatini soruyorlar |
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا (43)
Onunla ilgili bilgi vermekten yana, sende ne var ki |
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا (44)
En sonunda o (ve onunla ilgili bilgi), Rabbine aittir |
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا (45)
Sen, yalnızca ondan ´içi titreyerek korkmakta´ olanlar için bir uyarıp korkutansın |
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46)
Kendileri onu gördükleri gün, sanki onlar, bir akşam veya bir kuşluk vaktinden başkasını yaşamamış gibidirler |
