وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ (1)
Eksik ölçüp tartanların vay haline |
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)
Ki onlar, insanlardan ölçerek aldıklarında noksansız alırlar |
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)
Kendileri onlara ölçtüklerinde veya tarttıklarında eksiltirler |
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ (4)
Yoksa onlar, diriltileceklerini sanmıyor mu |
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ (5)
Büyük bir günde |
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (6)
İnsanların, alemlerin Rabbi için kalkacağı günde |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7)
Hayır, facir olanların kitabı şüphesiz «Siccin» dedir |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8)
«Siccin»in ne olduğunu sana öğreten nedir |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (9)
Yazılı bir kitaptır |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (10)
O gün, yalanlamakta olanların vay haline |
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11)
Ki onlar, din gününü yalanlamaktadırlar |
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)
Oysa onu, ´sınır tanımaz, saldırgan,´ günahkâr olandan başkası yalanlamaz |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13)
Ona ayetlerimiz okunduğu zaman: «Geçmişlerin masallarıdır» dedi |
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)
Asla, hayır; onların kazanmakta oldukları, kalpleri üzerinde pas tutmuştur |
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ (15)
Hayır; gerçekten onlar, Rablerinden perdelenerek yoksun tutulmuşlardır |
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16)
Sonra onlar, kuşkusuz cehenneme yollanacaklardır |
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (17)
Sonra onlara: «İşte sizin yalanlamakta olduğunuz budur» denir |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18)
Hayır; ebrar olanların kitabı, «İlliyîn» dedir |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19)
«İlliyîn»in ne olduğunu sana öğreten nedir |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (20)
Yazılı bir kitaptır |
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21)
Ona yakınlaştırılmış (mukarreb) olanlar şahid olurlar |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22)
Gerçek şu ki, ebrar olanlar, elbette nimetler içindedirler |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (23)
Tahtlar üzerinde bakıp seyretmektedirler |
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24)
Nimetin parıltılı sevincini sen onların yüzlerinde tanıyıverirsin |
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ (25)
Onlara mühürlü, katıksız bir şaraptan içirilir |
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26)
Ki onun sonu misktir. Şu halde yarışmak isteyenler, bunun için yarışsınlar |
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ (27)
Onun karışımı «tesnim»dendir |
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28)
Bir kaynak ki, yakınlaştırılmış (mukarreb) olanlar ondan içer |
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)
Doğrusu, ´suç ve günah işleyenler,´ kimi iman edenlere gülüp geçerlerdi |
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30)
Yanlarına vardıkları zaman, birbirlerine kaş göz ederlerdi |
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ (31)
Kendi yakınlarına döndükleri zaman da ´sevinç ve neşeyle´ dönerlerdi |
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32)
Onları gördükleri zaman ise: «Bunlar kuşkusuz şaşkın sapıklardır» derlerdi |
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33)
Oysa kendileri onların üzerine gözcü olarak gönderilmemişlerdi |
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34)
Artık bugün de, iman edenler, kâfir olanlara gülmektedirler |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (35)
Tahtlar üzerinde bakıp seyretmek suretiyle |
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36)
Nasıl, kâfir olanlar, işlemekte olduklarının ´feci karşılığını´ gördüler mi |
