الْحَاقَّةُ (1)
´Elbette gerçekleşecek olan´ (kıyamet) |
مَا الْحَاقَّةُ (2)
Nedir o ´muhakkak gerçekleşecek olan?´ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ (3)
O gerçekleşecek olanı (kıyameti) sana bildiren nedir |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4)
Semûd ve Ad (toplumları), ´mutlaka patlak verecek kıyamet´i yalan saydılar |
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (5)
Bu nedenle Semûd (halkı) korkunç bir sesle helak edildi |
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ (6)
Ad (halkın)a gelince; onlar da, uğultu yüklü, azgın bir kasırga ile helak edildiler |
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (7)
(Allah) Onu, yedi gece ve sekiz gün, aralık vermeksizin onların üzerine musallat etti. Öyle ki, o kavmi, orada sanki içi kof hurma kütükleriymiş gibi onların çarpılıp yere yıkıldığını görürsün |
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ (8)
Şimdi onlardan hiç arta kalan (bir şey) görüyor musun |
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9)
Firavun (kavmi), ondan öncekiler ve yerle bir olan şehirler (halkı da hep) o hata ile (tarih sahnesine) geldiler |
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (10)
Böylece Rablerinin elçisine isyan ettiler. Bu yüzden onları, şiddeti gittikçe artan bir yakalayışla yakaladı |
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11)
Gerçek şu ki, su taştığı zaman, o gemide biz sizi taşıdık |
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12)
Öyle ki, onu sizlere bir ibret (hatırlatma ve öğüt) kılalım. ´Gerçeği belleyip kavrayabilen´ kullar da onu belleyip kavrasın |
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
Artık sur´a tek bir üfürülüşle üfürüleceği |
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14)
Yeryüzü ve dağlar yerlerinden oynatılıp kaldırılacağı, ardından da tek bir çarpma ile birbirlerine çarpılıp parça parça olacağı zaman |
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15)
İşte o gün, vakıa (bir gerçek olan kıyamet) artık vuku bulmuş (gerçekleşmiş)tir |
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16)
Gök de yarılıp çatlamıştır: artık o gün, ´sarkmış/za´fa uğramıştır.´ |
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17)
Melek(ler) ise, onun çevresi üzerindedir. O gün, Rabbinin arşını onların da üstünde sekiz (melek) taşır |
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ (18)
Siz o gün arzolunursunuz; sizden yana hiçbir gizli (şey), gizli kalmaz |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19)
Artık kitabı sağ eline verilen kişi, der ki: «Alın, kitabımı okuyun.» |
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20)
«Çünkü ben, gerçekten hesabıma kavuşacağımı sanmış (anlamış)tım.» |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ (21)
Artık o, hoşnut bir yaşama içindedir |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22)
Yüksek bir cennette |
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23)
Devşirilecek (meyve ve eşsiz ürün)leri pek yakındır |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24)
«Geride kalan günlerde, ´peşin olarak sunduklarınıza karşılık olmak üzere,´ afiyetle yiyin ve için.» |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25)
Kitabı sol eline verilen ise; o da, der ki: «Bana keşke kitabım verilmeseydi.» |
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26)
«Hesabımı da hiç bilmeseydim.» |
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27)
«Keşke o (ölüm her şeyi) kesip bitirseydi.» |
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28)
«Malım bana hiçbir yarar sağlayamadı.» |
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29)
«Güç ve kudretim de yok olup gitti.» |
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)
(Allah buyruk verir:) «Onu tutuklayın, hemen bağlayıverin.» |
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31)
«Sonra onu çılgın alevlerin içine atın.» |
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32)
«Daha sonra onu, uzunluğu yetmiş arşın olan bir zincire vurup gönderin.» |
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33)
«Çünkü, o, büyük olan Allah´a iman etmiyordu.» |
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34)
«Yoksula yemek vermeye destekçi olmazdı.» |
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35)
«Bundan dolayı bugün, kendisine hiçbir sıcak dost yoktur.» |
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36)
«İrin ve kan karışmadan başka bir yemek yoktur.» |
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37)
«Bunu da, hata edenlerden başkası yemez.» |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38)
Hayır; gördüklerinize yemin ederim |
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39)
Görmediklerinize de |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40)
Hiç şüphesiz o (Kur´an), şerefli bir elçinin kesin sözüdür |
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ (41)
O, bir şairin sözü değildir. Ne kadar az inanıyorsunuz |
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (42)
Bir kâhinin de sözü değildir. Ne kadar az öğüt alıp düşünüyorsunuz |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (43)
Alemlerin Rabbinden bir indirilmedir |
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44)
Eğer o, bize karşı bazı sözleri uydurup söylemiş olsaydı |
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45)
Muhakkak onun sağ elini (bütün güç ve kudretini) çekip alıverirdik |
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46)
Sonra onun can damarını elbette keserdik |
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47)
O zaman, sizden hiç kimse araya girerek bunu kendisinden engelleyip uzaklaştıramazdı |
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ (48)
Çünkü o (Kur´an, Allah´tan sakınan) muttakiler için bir öğüttür |
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ (49)
Elbette biz, içinizde yalanlayanların bulunduğunu biliyoruz |
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50)
Gerçekten o (Kur´an), kafirler için (kahırlı) bir hasrettir |
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51)
Ve şüphesiz o, kesin bir gerçektir (hakku´l-yakin) |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52)
Öyleyse, büyük Rabbini ismiyle tesbih et |
