لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)
ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പിന്റെ നാളുകൊണ്ട് ഞാനിതാ സത്യം ചെയ്യുന്നു |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)
കുറ്റപ്പെടുത്തുന്ന മനസ്സിനെക്കൊണ്ടും ഞാന് സത്യം ചെയ്തു പറയുന്നു |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ (3)
മനുഷ്യന് വിചാരിക്കുന്നുണ്ടോ; നാം അവന്റെ എല്ലുകളെ ഒരുമിച്ചുകൂട്ടുകയില്ലെന്ന് |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)
അതെ, നാം അവന്റെ വിരല്ത്തുമ്പുകളെ പോലും ശരിപ്പെടുത്താന് കഴിവുള്ളവനായിരിക്കെ |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)
പക്ഷെ (എന്നിട്ടും) മനുഷ്യന് അവന്റെ ഭാവി ജീവിതത്തില് തോന്നിവാസം ചെയ്യാന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നു |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)
എപ്പോഴാണ് ഈ ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പിന്റെ നാള് എന്നവന് ചോദിക്കുന്നു |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)
എന്നാല് കണ്ണ് അഞ്ചിപ്പോകുകയും |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)
ചന്ദ്രന്ന് ഗ്രഹണം ബാധിക്കുകയും |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)
സൂര്യനും ചന്ദ്രനും ഒരുമിച്ചുകൂട്ടപ്പെടുകയും ചെയ്താല് |
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)
അന്നേ ദിവസം മനുഷ്യന് പറയും; എവിടെയാണ് ഓടിരക്ഷപ്പെടാനുള്ളതെന്ന് |
كَلَّا لَا وَزَرَ (11)
ഇല്ല. യാതൊരു രക്ഷയുമില്ല |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)
നിന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കലേക്കാണ് അന്നേ ദിവസം ചെന്നുകൂടല് |
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)
അന്നേ ദിവസം മനുഷ്യന് മുന്കൂട്ടി ചെയ്തതിനെപ്പറ്റിയും നീട്ടിവെച്ചതിനെപ്പറ്റിയും അവന്ന് വിവരമറിയിക്കപ്പെടും |
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)
തന്നെയുമല്ല. മനുഷ്യന് തനിക്കെതിരില് തന്നെ ഒരു തെളിവായിരിക്കും |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)
അവന് ഒഴികഴിവുകള് സമര്പ്പിച്ചാലും ശരി |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)
നീ അത് (ഖുര്ആന്) ധൃതിപ്പെട്ട് ഹൃദിസ്ഥമാക്കാന് വേണ്ടി അതും കൊണ്ട് നിന്റെ നാവ് ചലിപ്പിക്കേണ്ട |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)
തീര്ച്ചയായും അതിന്റെ (ഖുര്ആന്റെ) സമാഹരണവും അത് ഓതിത്തരലും നമ്മുടെ ബാധ്യതയാകുന്നു |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)
അങ്ങനെ നാം അത് ഓതിത്തന്നാല് ആ ഓത്ത് നീ പിന്തുടരുക |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)
പിന്നീട് അത് വിവരിച്ചുതരലും നമ്മുടെ ബാധ്യതയാകുന്നു |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20)
അല്ല, നിങ്ങള് ക്ഷണികമായ ഈ ജീവിതത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21)
പരലോകത്തെ നിങ്ങള് വിട്ടേക്കുകയും ചെയ്യുന്നു |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ (22)
ചില മുഖങ്ങള് അന്ന് പ്രസന്നതയുള്ളതും |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23)
അവയുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ നേര്ക്ക് ദൃഷ്ടി തിരിച്ചവയുമായിരിക്കും |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24)
ചില മുഖങ്ങള് അന്നു കരുവാളിച്ചതായിരിക്കും |
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25)
ഏതോ അത്യാപത്ത് അവയെ പിടികൂടാന് പോകുകയാണ് എന്ന് അവര് വിചാരിക്കും |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26)
അല്ല, (പ്രാണന്) തൊണ്ടക്കുഴിയില് എത്തുകയും |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27)
മന്ത്രിക്കാനാരുണ്ട് എന്ന് പറയപ്പെടുകയും |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28)
അത് (തന്റെ) വേര്പാടാണെന്ന് അവന് വിചാരിക്കുകയും |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29)
കണങ്കാലും കണങ്കാലുമായി കൂടിപ്പിണയുകയും ചെയ്താല് |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30)
അന്ന് നിന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കലേക്കായിരിക്കും തെളിച്ചു കൊണ്ടു പോകുന്നത് |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31)
എന്നാല് അവന് വിശ്വസിച്ചില്ല. അവന് നമസ്കരിച്ചതുമില്ല |
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32)
പക്ഷെ അവന് നിഷേധിക്കുകയും പിന്തിരിയുകയും ചെയ്തു |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33)
എന്നിട്ടു ദുരഭിമാനം നടിച്ചു കൊണ്ട് അവന് അവന്റെ സ്വന്തക്കാരുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34)
(ശിക്ഷ) നിനക്കേറ്റവും അര്ഹമായതു തന്നെ. നിനക്കേറ്റവും അര്ഹമായതു തന്നെ |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35)
വീണ്ടും നിനക്കേറ്റവും അര്ഹമായത് തന്നെ. നിനക്കേറ്റവും അര്ഹമായത് തന്നെ |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى (36)
മനുഷ്യന് വിചാരിക്കുന്നുവോ; അവന് വെറുതെ വിട്ടേക്കപ്പെടുമെന്ന് |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ (37)
അവന് സ്രവിക്കപ്പെടുന്ന ശുക്ലത്തില് നിന്നുള്ള ഒരു കണമായിരുന്നില്ലേ |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38)
പിന്നെ അവന് ഒരു ഭ്രൂണമായി. എന്നിട്ട് അല്ലാഹു (അവനെ) സൃഷ്ടിച്ചു സംവിധാനിച്ചു |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (39)
അങ്ങനെ അതില് നിന്ന് ആണും പെണ്ണുമാകുന്ന രണ്ടു ഇണകളെ അവന് ഉണ്ടാക്കി |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40)
അങ്ങനെയുള്ളവന് മരിച്ചവരെ ജീവിപ്പിക്കാന് കഴിവുള്ളവനല്ലെ |
