الْحَاقَّةُ (1)
دغه (قیامت) خامخا واقع كېدونكى |
مَا الْحَاقَّةُ (2)
دغه لازمًا واقع كېدونكى څه شى دى |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ (3)
او ته څه شي پوه كړې چې دغه قیامت څه شى دى |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4)
ثمودیانو او عادیانو د ټكوونكي (قیامت) تكذیب كړى و |
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (5)
نو هر چې ثمودیان وو، پس هغوى په سخت اواز سره هلاك كړى شول |
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ (6)
او هر چې عادیان وو، نو دوى په ډېر سخت اواز، له حده وتونكي باد سره هلاك كړى شول |
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (7)
(الله) دغه (باد) په دوى باندې اوه شپې او اته ورځې متواتر (پرله پسې د دوى د هلاكت لپاره) مسخر كړى و، نو تا به دغه قوم په دغه (شپو ورځو، كورونو، باد) كې لویدلي مړه پراته لیدل، ګویاكې دوى د زړو كجورو تش ډډونه دي |
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ (8)
نو ایا ته دوى لره څه باقي پاتې شوي وینې |
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9)
او فرعون او هغه چا چې له ده نه مخكې وو او چپه كړى شویو كلیو غټ جرم (شرك) وكړ |
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (10)
نو دوى د خپل رب د رسول نافرماني وكړه، نو هغه دوى ونیول، ډېر سخت نیول |
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11)
بېشكه مونږ، كله چې اوبه له حده ووتې، (نو) مونږ تاسو په بېړۍ كې سواره كړئ |
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12)
د دې لپاره چې مونږ دغه (بېړۍ) تاسو لپاره پند وګرځوو او یاد ساتونكي غوږونه دغه (پند) یاد ولري |
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
نو كله چې په شپېلۍ كې پوكى وكړى شي۔، یو پوكى |
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14)
او ځمكه او غرونه پورته كړى شي، پس دغه دواړه رېزه رېزه كړى شي، یو ځلې رېزه كول |
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15)
نو په دغې ورځ كې به واقع كېدونكى (قیامت) واقع شي |
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16)
او اسمان به وچوي، نو دغه (اسمان) به په دغې ورځ كې سست وي |
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17)
او ملايك به د ده د څنډو له پاسه وي او په دغې ورځ كې به ستا د رب عرش اتو (ملايكو) د دوى له پاسه اوچت كړى وي |
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ (18)
په دغې ورځ كې به تاسو وړاندې كولى شئ، ستاسو له پټو (عملونو) نه به هېڅ (شى) پټ پاتې نشي |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19)
نو هر چې هغه څوك دى چې هغه ته خپل كتاب (عمل نامه) د ده په ښي لاس كې وركړى شوه، نو دى به وايي: چې واخلئ! زما عمل نامه ولولئ |
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20)
بېشكه ما دا یقین كاوه چې زه به خامخا له خپل حساب سره مېلاوېدونكى یم |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ (21)
نو دغه (كس) به په خوشاله ژوند كې وي |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22)
په اوچت جنت كې |
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23)
چې د هغه مېوې به نژدې وي |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24)
تاسو ښه په مزې سره خورئ او څښئ، د هغو عملونو په بدل كې چې تاسو په تېرو شویو ورځو كې مخكې لېږلي وو |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25)
او هر چې هغه كس دى چې ده ته خپل كتاب د ده په چپ لاس كې وركړى شي، نو دى به وايي: اى كاشكې ما ته زما كتاب (عمل نامه) نه وى راكړى شوې |
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26)
او زه نه وى خبر شوى چې زما حساب څه دى |
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27)
اى كاشكې چې هغه (مرګ) فیصله كوونكى وى |
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28)
زما مال زما هېڅ په كار رانغى |
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29)
له ما نه زما بادشاهي برباده شوه |
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)
(وبه ویل شي:) دى ونیسئ، پس دى په زلونو سره وتړئ |
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31)
بیا دى دوزخ ته داخل كړئ |
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32)
بیا په یو ځنځیر كې چې د هغه ګزونه (اوږدوالى) اویا ګزه وي، پس دى ننه باسئ |
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33)
بېشكه ده په ډېر لوى الله باندې ایمان نه راوړ |
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34)
او مسكین ته په طعام وركولو يې ترغیب نه وركاوه |
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35)
نو د ده لپاره دلته نن ورځ هېڅ دوست نشته |
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36)
او نه څه طعام، سوا له غِسلین (د دوزخیانو د زخمونو د وینې او زوې) نه |
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37)
چې دغه نه خوري مګر (دغه) خطاكاران |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38)
نو زه قسم خورم په هغو شیانو چې تاسو يې وینئ |
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39)
او په هغو چې تاسو يې نه وینئ |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40)
بېشكه دا (قرآن) یقینًا د ډېر عزتمن رسول خبره ده |
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ (41)
او دا د كوم شاعر خبره بېخي نه ده، تاسو ډېر لږ ایمان راوړئ |
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (42)
او نه د كاهن (ترویتي) خبره ده، تاسو ډېر لږ پند اخلئ |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (43)
(دغه قرآن) د رب العلمین نازلول دي |
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44)
او كه ده پر مونږ باندې له ځانه ځینې خبرې جوړې كړې وى |
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45)
(نو) مونږ به د ده ښى لاس نیولى وى |
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46)
بیا به مونږ خامخا د ده د زړه رګ پرې كړى وى |
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47)
نو په تاسو كې به هیڅوك له ده نه منع كوونكي نه وو |
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ (48)
او بېشكه دا (قرآن) د پرهېزګارانو لپاره پند (او نصیحت) دى |
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ (49)
او بېشكه مونږ خامخا پوهېږو چې یقینًا په تاسو كې تكذیب كوونكي دي |
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50)
او بېشكه دغه (قرآن) په كافرانو باندې د پښېمانۍ سبب دى |
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51)
او بېشكه دغه (قرآن) خامخا یقیني حق دى |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52)
نو ته د خپل عظیم رب د نوم تسبیح وایه |
