وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1)
வானத்தின் மீதும், (இரவில்) உதயமாகக்கூடியதின் மீதும் சத்தியமாக |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2)
(நபியே!) உதயமாகக்கூடியது என்னவென்று நீர் அறிவீரா |
النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3)
(இதுதான்) இரவெல்லாம் சுடரிட்டுப் பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கின்ற நட்சத்திரம் |
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4)
ஒவ்வொரு மனிதனிடமும் (நம்மால் ஏற்படுத்தப்பட்ட) கண்காணிக்கக் கூடிய ஒரு (வான)வர் இல்லாமலில்லை |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5)
ஆகவே, மனிதன், தான் எதனால் படைக்கப்பட்டிருக்கிறான் என்பதை கவனிக்கவும் |
خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ (6)
குதித்து வெளிப்படும் ஒரு துளித் தண்ணீரைக் கொண்டே படைக்கப்பட்டான் |
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7)
அது, முதுகந்தண்டுக்கும் நெஞ்சுக்கும் மத்தியிலிருந்து வெளிப்படுகிறது |
إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8)
(இவ்வாறு படைக்கின்ற) அவன் (மனிதன் இறந்தபின் உயிர் கொடுத்து) அவனை மீளவைக்கவும் நிச்சயமாக ஆற்றலுடையவன்ன |
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9)
என்றைய தினம் எல்லா மர்மங்களும் வெளிப்பட்டுவிடுமோ |
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10)
(அன்றைய தினம்) மனிதனுக்கு ஒரு சக்தியும் இருக்காது. உதவி செய்பவனும் இருக்க மாட்டான் |
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11)
மழை பொழியும் வானத்தின் மீது சத்தியமாக |
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12)
(புற்பூண்டுகள் முளைக்க) வெடிக்கும் பூமியின் மீதும் சத்தியமாக |
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13)
மெய்யாகவே இது (நன்மை தீமைகளைப்) பிரித்தறிவிக்கக்கூடிய சொல்லாகும் |
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14)
இது வீண் பரிகாசமா(ன வார்த்தைய)ல்ல |
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15)
(நபியே!) நிச்சயமாக அவர்கள் (உமக்கு விரோதமாக) ஒரு சூழ்ச்சி செய்கிறார்கள் |
وَأَكِيدُ كَيْدًا (16)
நானும் (அவர்களுக்கு விரோதமாக) ஒரு சூழ்ச்சி செய்வேன் |
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17)
ஆகவே, இந்நிராகரிப்பவர்களுக்கு (அது வரை) நீர் அவகாசமளிப்பீராக. (அதிகமல்ல;) ஒரு சொற்ப அவகாசம் அவர்களுக்கு அளிப்பீராக |
