إِذَا السَّمَاءُ انشَقَّتْ (1)
(உலகம் அழியும் சமயத்தில்) வானம் பிளந்து விடும்போது |
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (2)
அது தன் இறைவனின் கட்டளைக்கு செவிசாய்த்துவிடும் போது. (அவ்வாறே) அதற்கு விதிக்கப்பட்டுள்ளது |
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ (3)
மேலும், பூமி விரிக்கப்படும்போது |
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ (4)
மேலும், அது தன்னிடம் உள்ளவற்றையெல்லாம் எறிந்து வெறுமனே ஆகிவிடும்போது |
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (5)
மேலும், அது தன் இறைவனின் கட்டளைக்கு செவிசாய்த்து விடும் (போது மனிதன் தன் செயலுக்குரிய கூலியைப் பெறுவான்). (அவ்வாறே) அதற்கு விதிக்கப்பட்டுள்ளது |
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ (6)
மனிதனே! நீ உன் இறைவனிடம் செல்லும் வரை (நன்மையோ தீமையோ பல வேலைகளில் ஈடுபட்டு) சிரமத்துடன் முயற்சி செய்துகொண்டே இருக்கிறாய். (பின்னர், மறுமையில்) அவனை நீ சந்திக்கிறாய் |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ (7)
ஆகவே, (அந்நாளில்) எவருடைய வலது கையில் அவருடைய செயலேடு கொடுக்கப்படுகிறதோ |
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا (8)
அவர் மிக்க இலகுவாகக் கேள்வி கணக்குக் கேட்கப்படுவார் |
وَيَنقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا (9)
அவர் மகிழ்ச்சியடைந்தவராக(ச் சொர்க்கத்திலுள்ள) தன் குடும்பத்தார்களிடம் திரும்புவார் |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ (10)
எவனுடைய செயலேடு அவனுடைய முதுகுப்புறம் கொடுக்கப்பட்டதோ |
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا (11)
அவன், (தனக்குக்) கேடுதான் என்று (அப்படியே) சப்தமிடுவான் |
وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا (12)
நரகத்தில் நுழைவான் |
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا (13)
ஏனென்றால், நிச்சயமாக அவன் (இம்மையிலிருந்த காலமெல்லாம் மறுமையை மறந்து) தன் குடும்பத்தார்களுடன் மிக்க மகிழ்ச்சியாக இருந்தான் |
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ (14)
மெய்யாகவே அவன் (தன் இறைவனிடம்) மீளவே மாட்டோம் என்றும் எண்ணிக் கொண்டிருந்தான் |
بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا (15)
அது சரியன்று! நிச்சயமாக அவனுடைய இறைவன் அவனை உற்று நோக்குபவனாகவே இருந்தான் |
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ (16)
(மாலை நேர) செம்மேகத்தின் மீது சத்தியமாக |
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ (17)
இரவின் மீதும், அது மறைத்துக் கொண்டிருப்பவற்றின் மீதும் (சத்தியமாக) |
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ (18)
பூரணச் சந்திரன் மீது சத்தியமாக |
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ (19)
(ஒரு நிலைமையிலிருந்து மற்றொரு நிலைமைக்கு) நிச்சயமாக நீங்கள் படிப்படியாகக் கடக்க வேண்டியதிருக்கிறது |
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (20)
ஆகவே, (இதை மறுத்துக் கொண்டிருக்கும்) அவர்களுக்கு என்ன நேர்ந்தது? அவர்கள் இதை நம்பிக்கை கொள்வதில்லை |
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ۩ (21)
அவர்களுக்கு இந்த குர்ஆன் ஓதிக் காண்பிக்கப்பட்ட போதிலும், (இறைவனை) அவர்கள் சிரம் பணிந்து வணங்குவது இல்லை |
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ (22)
அது மட்டுமா? இந்நிராகரிப்பவர்கள் (இந்த குர்ஆனையே) பொய்யாக்குகின்றனர் |
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ (23)
எனினும், இவர்கள் (தங்கள் மனதில்) சேகரித்து (மறைத்து) வைத்திருப்பவற்றை அல்லாஹ் நன்கறிந்தே இருக்கிறான் |
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (24)
ஆகவே, (நபியே!) துன்புறுத்தும் வேதனையைக் கொண்டு அவர்களுக்கு நீர் நற்செய்தி கூறுவீராக |
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (25)
எனினும், இவர்களில் எவர்கள் (தங்கள் பாவத்திலிருந்து திருந்தி) நம்பிக்கை கொண்டு நற்செயல்கள் செய்கிறார்களோ அவர்களுக்கு (என்றென்றுமே) முடிவுறாத (நற்)கூலியுண்டு |
