عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
(நம் நபி) கடுகடுத்தார்; புறக்கணித்தார். (எதற்காக) |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
தன்னிடம் ஓர் பார்வையற்றவர் வந்ததற்காக |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
(நபியே! உம்மிடம் வந்த) அவர் பரிசுத்தவானாக இருக்கலாம் என்பதை நீர் அறிவீரா |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
அல்லது அவர் நல்லுணர்வு பெறுவார். (உமது) நல்லுபதேசம் அவருக்குப் பயனளிக்கலாம் (என்பதை நீர் அறிவீரா? அவ்வாறிருக்க, அவரை நீர் ஏன் கடுகடுத்துப் புறக்கணித்தீர்) |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
(நபியே! மார்க்கத்தை) எவன் அலட்சியம் செய்கிறானோ |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
அவனை வரவேற்பதில் நீர் அதிக சிரமத்தை எடுத்துக் கொள்கிறீர் |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
அவன் பரிசுத்தவானாக ஆகாவிட்டால் அதைப் பற்றி உம் மீது ஒரு குற்றமும் இல்லை(யே) |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
எவர் (தானாகவே) உம்மிடம் ஓடி வருகிறாரோ |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
அவர்தான் (அல்லாஹ்வுக்குப்) பயப்படுகிறவர் |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
எனினும், நீர் அவரை அலட்சியம் செய்து விடுகிறீர் |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
அவ்வாறு செய்யாதீர். (திரு குர்ஆனாகிய) இது ஒரு நல்லுபதேசம்தான் |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
எவர் (நேரான வழியில் செல்ல) விரும்புகிறாரோ அவர் இதை(ச் செவியுற்று) ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்வார் |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
இது (லவ்ஹுல் மஹ்ஃபூள் என்னும்) மிக்க கண்ணியமான புத்தகத்தில் (வரையப்பட்டுள்ளது) |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
உயர்வுமிக்க தூய்மையான இடத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ளது; (அது) மிகப் பரிசுத்தமானது |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
எழுதுபவர்களின் கைகளினால் (வரையப்பட்டது) |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
(அவர்கள்) மிக கண்ணியமானவர்கள், மிக நல்லவர்கள் |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
(பாவம் செய்யும்) மனிதனுக்குக் கேடுதான். அவன் எவ்வளவு நன்றிகெட்டவனாக இருக்கிறான் |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
எதைக்கொண்டு (இறைவன்) அவனைப் படைத்திருக்கிறான் (என்பதை அவன் கவனித்தானா) |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
ஒரு துளி இந்திரியத்தைக் கொண்டுதான் அவன் அவனைப் படைக்கிறான். (அவன் இருக்கின்ற இவ்வாறே, அவனை மனிதனாக அமைத்து) அவனுக்குச் சக்தியைக் கொடுத்தான் |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
பின்னர், அவன் செய்யக்கூடிய (நன்மை தீமைக்குரிய) வழியை அவனுக்கு எளிதாக்கி வைத்தான் |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
பின்னர், அவனை மரணிக்கச் செய்து சமாதியில் புகுத்துகிறான் |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
பின்னர் (அவன் விரும்பியபொழுது உயிர் கொடுத்து) அவனே அவனை உயிர்ப்பிப்பான் |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
எனினும், நிச்சயமாக மனிதன் இறைவனுடைய கட்டளையை நிறைவேற்றுவதில்லை |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
மனிதன் தன் உணவை (அது எங்கிருந்து எவ்வாறு வருகிறது என்பதைச்) சிறிது கவனித்துப் பார்க்கவும் |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
நிச்சயமாக நாமே ஏராளமான மழையை பொழியச் செய்தோம் |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
பின்னர், பூமியையும் பிளந்(து வெடிக்கச் செய்)தோம் |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
பின்னர், அதிலிருந்து வித்துக்களை முளைத்து வளரும்படி செய்கிறோம் |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
(இவ்வாறு) திராட்சைக் கனிகளையும் மற்ற காய்கறிகளையும் |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
ஜைத்தூனையும், பேரீச்சை மரத்தையும் |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
கிளைகள் அடர்ந்த தோப்புகளையும் |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
கனிவர்க்கங்களையும், புற்பூண்டுகளையும் |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
உங்களுக்கும் உங்கள் கால்நடைகளுக்கும், பயனளிக்குமாறு (முளைக்க வைக்கிறோம்) |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
(உலக முடிவின்பொழுது செவிகளை) செவிடாக்கும்படியான (பயங்கரச்) சப்தம் ஏற்படுமாயின் |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
அந்நாளில் மனிதன் தன் சகோதரனை விட்டும் வெருண்டோடுவான் |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
தன் தாயை விட்டும், தன் தந்தையை விட்டும் |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
தன் மனைவியை விட்டும், தன் பிள்ளைகளை விட்டும் (ஓடுவான்) |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
அந்நாளில், அவர்களில் ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும், மற்றவர்களைக் கவனிக்க முடியாதவாறு சொந்தக் கவலை ஏற்பட்டுவிடும் |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
எனினும், அந்நாளில் சில முகங்கள் பிரகாசமுள்ளவையாகவும் |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
சந்தோஷத்தால் சிரித்தவையாகவும் இருக்கும் |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
அந்நாளில் வேறு சில முகங்கள் மீது, புழுதி படிந்து கிடக்கும் |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
கருமை இருள் அவற்றை மூடிக்கொள்ளும், (துக்கத்தால் அவர்களது முகங்கள் இருளடைந்து கிடக்கும்) |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
இவர்கள்தான் (மறுமையை) நிராகரித்துப் பாவம் செய்பவர்கள் |
