عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
তেওঁ বিৰক্ত প্ৰকাশ কৰিলে আৰু মুখ ঘুৰাই ল’লে |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
তেওঁৰ ওচৰত অন্ধ ব্যক্তিজন অহাৰ কাৰণে। |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
কিহে তোমাক জনাব যে, হয়তো সি পৰিশুদ্ধ হ’ব |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
অথবা উপদেশ গ্ৰহণ কৰিব আৰু সেই উপদেশ তাৰ বাবে লাভজনক হ’ব। |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
আৰু যিয়ে নিজকে অমুখাপেক্ষী বুলি ভাৱে |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
তুমি তাৰ প্ৰতি মনোযোগ দিছা। |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
অথচ সি পৰিশুদ্ধ নহ’লে তোমাৰ কোনো দায়িত্ব নাই |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
আনহাতে যিয়ে তোমাৰ ওচৰলৈ দৌৰি আহিলে |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
আৰু সি (আল্লাহক) ভয়ো কৰে |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
তাৰ প্ৰতি তুমি উদাসীন হ’লা। |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
কেতিয়াও নহয়, নিশ্চয় এইটো উপদেশ বাণী |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
গতিকে যিয়ে ইচ্ছা কৰিব সিয়েই ইয়াক স্মৰণ ৰাখিব |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
এইটো মৰ্যদা সম্পন্ন ছহীফাত লিপিবদ্ধ। |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
সমুন্নত, পৱিত্ৰ |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
লেখক বা দূতসকলৰ হাতত। |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
(যিসকল) মহাসন্মানিত, পূণ্যবান। |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
মানুহ ধ্বংস হওঁক, কিমান যে অকৃতজ্ঞ |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
তেওঁ তাক কি বস্তুৰ পৰা সৃষ্টি কৰিছে |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
শুক্ৰবিন্দুৰ পৰা, তেওঁ তাক সৃষ্টি কৰিছে, পিছত তাৰ পৰিমিত বিকাশ সাধন কৰিছে |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
তাৰ পিছত তাৰ বাবে পথ সহজ কৰি দিছে |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
তাৰ পিছত তাক মৃত্যু প্ৰদান কৰিলে আৰু কবৰস্থ কৰিলে। |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
আকৌ যেতিয়া তেওঁ ইচ্ছা কৰিব তাক পুনৰ্জীৱিত কৰিব। |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
কেতিয়াও নহয়, তেওঁ তাক যি আদেশ কৰিছিল সেয়া সি এতিয়াও পূৰ্ণ কৰা নাই। |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
এতেকে মানুহে নিজ খাদ্যৰ প্ৰতি লক্ষ্য কৰা উচিত। |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
নিশ্চয় আমি প্ৰচুৰ পৰিমাণে পানী বৰ্ষণ কৰোঁ |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
তাৰ পিছত আমি পৃথিৱীক যথাযথভাৱে বিদীৰ্ণ কৰোঁ |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
তাৰ পিছত আমি তাত উত্পন্ন কৰোঁ শস্য |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
আঙুৰ আৰু শাক-পাচলি |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
যায়তুন আৰু খেজুৰ গছ |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
ঘন গছ-গছনি বিশিষ্ট উদ্যান |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
ফল-মূল আৰু তৃণ-ঘাঁহ |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
এইবোৰ তোমালোকৰ আৰু তোমালোকৰ ঘৰচীয়া জন্তুৰ জীৱনোপকৰণৰ বাবে। |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
এতেকে যেতিয়া তীক্ষ্ন শব্দ আহিব |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
সেইদিনা মানুহে পলায়ন কৰিব তাৰ ভাতৃৰ পৰা |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
আৰু তাৰ মাক-বাপেকৰ পৰা |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
তাৰ স্ত্ৰী আৰু সন্তানৰ পৰা |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
সেইদিনা সিহঁত প্ৰত্যকৰে হ’ব এনে এক গুৰুতৰ অৱস্থা যিটো তাক সম্পূৰ্ণৰূপে ব্যস্ত ৰাখিব। |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
সেইদিনা কিছুমান চেহেৰা হ’ব উজ্জ্বল |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
হাঁহিৰে ভৰা, আনন্দত উত্ফুল্ল |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
আৰু সেইদিনা কিছুমান চেহেৰা ধূলিৰে মলিন হ’ব |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
ক’লা আৱৰণে আৱৰি ধৰিব। |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
এওঁলোকেই কাফিৰ, অত্যন্ত পাপী। |
