حم (1)
حم. (مفهوم این دو حرف به الله معلوم است) |
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2)
قسم به این کتاب واضح و بیانگر (حق و باطل) |
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ (3)
بدون شک ما آن را در شبی بابرکت و خجسته نازل کردیم و ما همیشه بیم دهنده بودیم |
فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ (4)
(چون) هر کار مهم و حکیمانه در آن (شب مبارک) بیان و مقرر می‌گردد |
أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا ۚ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ (5)
امری است از سوی ما،. بی‌گمان ما فرستنده بودیم |
رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (6)
(این کار) رحمت بزرگ از سوی پروردگارت است، البته او شنوای داناست |
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ (7)
پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین کننده هستید (پس ایمان آورید) |
لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (8)
هیچ معبودی به حق جز او نیست و اوست که زنده می‌کند و می‌میراند و پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست |
بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ (9)
بلکه آنان در شک (عمیق) بازی می‌کنند |
فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُّبِينٍ (10)
پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکار را با خود می‌آورد |
يَغْشَى النَّاسَ ۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11)
مردم را فرا می‌گیرد، این است عذاب دردناک |
رَّبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (12)
(مردم می‌گویند:) ای پروردگار ما! عذاب را از ما دور کن، همانا ما ایمان آرندگانیم |
أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ (13)
این پند برای آنان چه سود؟ در حالیکه پیغمبر روشنگر (حق) نزد آنان آمده بود |
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ (14)
باز از وی روی گرداندند و گفتند: او دیوانۀ آموخته شده است |
إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا ۚ إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15)
البته ما برای مدتی اندک برطرف کنندۀ عذاب هستیم (لیکن) شما باز (به شرک خود) رجوع کننده‌اید |
يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَىٰ إِنَّا مُنتَقِمُونَ (16)
روزی که به گرفتن سخت (شما را) بگیریم، البته ما انتقام گیرنده‌ایم |
۞ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ (17)
و بدون شک ما پیش از ایشان قوم فرعون را آزمودیم در حالیکه پیغمبر بزرگوار نزدشان آمد |
أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (18)
(با این پیغام) که بندگان الله (بنی اسرائیل) را به من بسپارید، يقينا من برایتان پیغمبر امین هستم |
وَأَن لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي آتِيكُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (19)
و (اینکه) بر الله برتری نجویید (همانا) من برای شما دلیل آشکار می‌آورم |
وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَن تَرْجُمُونِ (20)
و البته من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‌برم از اینکه مرا سنگسار کنید |
وَإِن لَّمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ (21)
و اگر به من ایمان نمی‌آورید، پس از من کناره‌گیری کنید |
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ (22)
پس او (پیغمبر) پروردگار خود را به دعا خواند که يقينا آنها قوم مجرم‌اند |
فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ (23)
(به او گفتیم:) پس بندگانم را شبانه ببر (و بدانید که) حتما شما تعقیب می‌شوید |
وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ (24)
و بحر را آرام رها کن، زیرا ایشان لشکری‌اند غرق شده‌گان |
كَمْ تَرَكُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (25)
(پس از غرق شدن) چه باغها و چشمه‌های بسیاری را گذاشتند |
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (26)
و چه کشتزارها و جایگاهی عالی (را بجا گذاشتند) |
وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ (27)
و چه نعمتی که در آن شاد و خرم بودند |
كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ (28)
این طور (شد) و ما همه‌ای این نعمت‌ها را (از آنها گرفتیم و) به قوم دیگری دادیم |
فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ (29)
پس نه آسمان بر (حال) آنها گریست و نه زمین. و نه از مهلت داده شدگان بودند |
وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ (30)
و البته ما بنی اسراییل را از عذاب اهانت آمیز نجات دادیم |
مِن فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِّنَ الْمُسْرِفِينَ (31)
از فرعون که او سرکش و از اسرافکاران بود |
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (32)
و همانا ما بنی اسرائیل را عالمانه برگزیدیم و بر جهانیان (هم عصر شان) برتری دادیم |
وَآتَيْنَاهُم مِّنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُّبِينٌ (33)
و از نشانه‌هایی به آنان دادیم که در آن آزمایش آشکار بود |
إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ (34)
البته این (مشرکان) می‌گویند |
إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِينَ (35)
غیر از این مرگ اول ما (زندگی دیگر) نیست و ما بار دیگر زنده نخواهیم شد |
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (36)
پس اگر (شما پیغمبران) راستگو هستید، پدران (مردۀ) ما را بیاورید |
أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَكْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ (37)
آیا آنان (مشرکان مکه) بهترند یا قوم «تُبّع»؟ و کسانی که پیش از آنان بودند؟ ما آنان را به خاطر اینکه قوم مجرم بودند، نابود کردیم |
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (38)
ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را که در میان آن دو است بیهوده و بی‌هدف نیافریدیم |
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (39)
ما آن دو را جز به حق نیافریدیم لیکن بیشترشان نمی‌دانند |
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ (40)
البته روز فیصله (میان توحید و شرک) وعده‌گاه همۀ آنهاست |
يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (41)
روزی که هیچ دوستی از دوستی (دیگر) چیزی را دفع نکند و آنان مدد نمی‌شوند |
إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (42)
به جز کسی که الله بر او رحم کند، چون او (الله) غالب مهربان است |
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ (43)
البته درخت زقوم |
طَعَامُ الْأَثِيمِ (44)
غذای گنهگاران است |
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45)
مانند مس گداخته شده در شکم‌ها می‌جوشد |
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (46)
چون جوشیدن آب گرم |
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَاءِ الْجَحِيمِ (47)
(به مأموران دوزخ دستور داده می‌شود) او را بگیرید پس وی را به سختی به‌سوی قعر دوزخ بکشانید |
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ (48)
باز بر بالای سرش از عذاب آب جوشیده بریزید |
ذُقْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ (49)
(به او گفته شود: عذاب را) بچش، چون تو بسیار عزت مند و (گرامی) و بزرگوار هستی |
إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ (50)
این همان چیزی است که همیشه دربارۀ آن شک و تردید داشتید |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ (51)
البته پرهیزگاران در جایگاه امن و امانی هستند |
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (52)
در (میان) باغها و (در کنار) چشمه سارها |
يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِينَ (53)
لباس‌هایی از ابریشم نازک و ضخیم می‌پوشند و در مقابل یکدیگر نشسته‌اند |
كَذَٰلِكَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ (54)
این چنین (است مقام پرهیزگاران) و حورهای گشاده چشم را همسر آنان قرار می‌دهیم |
يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ (55)
آنان در آنجا هر میوه‌ای را (که بخواهند) با آسودگی می‌طلبند |
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَىٰ ۖ وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (56)
در جنت مرگ را نچشند، به جز مرگ نخستین را که (قبلا) چشیده بودند و الله آنان را از عذاب دوزخ حفظ نموده است |
فَضْلًا مِّن رَّبِّكَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (57)
(این همه) فضل و بخششی است از سوی پروردگار تو، این همان کامیابی بزرگ است |
فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (58)
جز این نیست که ما قرآن را با زبان تو آسان کردیم تا شاید پند گیرند |
فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ (59)
پس منتظر باش که آنان (نیز) منتظرند |
