إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَتْ (1)
وقتی که آسمان شگافته شود |
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ (2)
و وقتی که ستاره‌ها پراگنده (تاریک) شوند |
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ (3)
و وقتی که دریاها جاری شوند |
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ (4)
و وقتی که قبرها سر و زیر شوند (و مرده‌ها زنده شوند) |
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ (5)
هر شخص آنچه را پیش فرستاده و آنچه را که پس گذاشته است بداند |
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ (6)
ای انسان! چه چیزی تو را در برابر پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (و فریب داده) است؟ |
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ (7)
آن که تو را آفرید، پس (اندام) تو را برابر و معتدل کرد |
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاءَ رَكَّبَكَ (8)
به هر شکلی (و صورتی) که خواست تو را ترتیب کرد |
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ (9)
چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما سزا را دروغ می‌شمارید |
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ (10)
در حالی که بر شما نگهبانانی مقرر شده است |
كِرَامًا كَاتِبِينَ (11)
نویسندگان بزرگوار (اند) |
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ (12)
هرچه را می‌کنید، می‌دانند |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (13)
البته نیکوکاران در نعمت‌ها و (جنت)اند |
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ (14)
و البته بدکاران در دوزخ‌اند |
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ (15)
که در روز جزا به آن داخل خواهند شد |
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ (16)
و آنان هیچگاه از آن دور (بیرون) نمی‌شوند |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (17)
تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟ |
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (18)
باز (گفته می‌شود که) تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟ |
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِّلَّهِ (19)
روزی که هیچ کسی برای دیگری نمی‌تواند کاری بکند و در آن روز فرمان، فرمانِ الله است (و بس) |
