وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)
قسم به آفتاب و روشنی آن |
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)
و قسم به ماه چون از پی آفتاب رود (بعد از غروب آفتاب ظاهر شود) |
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3)
و قسم به روز چون ظاهر کند روشنی آفتاب را |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4)
و قسم به شب چون بپوشاند نور آفتاب را |
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5)
و قسم به آسمان و به آن ذاتی آن را ساخته است |
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6)
و قسم به زمین و به آن ذاتی که آن را هموار کرده است |
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7)
و قسم به نفس انسانی و به آن ذاتی که برابر کرده است (قوت جسمی و روحی او را) |
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8)
باز به او راه بدی و نیکی او را الهام کرد |
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا (9)
البته کامیاب شد هرکس که نفس خود را پاک کرد |
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (10)
و البته ناکام و ناامید شد آن که نفس خود را به گناه آلود |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11)
(مانند) قوم ثمود که به سبب سرکشی رسول الله را تکذیب نمودند |
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا (12)
آن وقت که بدبخت‌ترین آن‌ها برخواست |
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13)
پس رسول الله به آن‌ها گفت: شترِ (آفریدۀ) الله و آب‌خوردن آن را بگذارید |
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14)
پس او را تکذیب نمودند و شتر را کشتند، پس به سزای گناهانشان، پروردگارشان بر آنان عذاب نازل کرد و ایشان را هلاک کرد و آن عقوبت همۀ آن‌ها را با خاک برابر کرد |
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15)
و الله از عاقبت آن کار نمی‌ترسد |
