هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ (1)
آیا خبر حادثۀ احاطه‌کننده (قیامت) به تو رسیده است؟ |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ (2)
که چهره‌هایی در آن روز خوار و ذلیل‌اند |
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ (3)
(با آن که) مشقت‌کشیده و رنج برده‌اند |
تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً (4)
(لیکن) در آتش شعله‌ور و سوزان داخل شوند |
تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ (5)
از چشمۀ داغِ جوشان نوشانیده شوند |
لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ (6)
خوراکی جز ضریع (خار تلخ) ندارند |
لَّا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ (7)
که نه فربه می‌کند و نه از گرسنگی نجات می‌دهد |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ (8)
چهره‌هایی در آن روز خرم و تازه خواهند بود |
لِّسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (9)
و از کوشش خود راضی‌اند |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (10)
در بهشت برین (و بلند جای دارند) |
لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (11)
در آن جا سخن بیهوده نشنوند |
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (12)
در آن جا چشمۀ جاری است |
فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ (13)
و در آن جا تخت‌های بلند است |
وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ (14)
و جام‌های چیده شده است |
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (15)
و بالش‌های در صف نهاده شده است |
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (16)
و فرش‌های گرانبها گسترده شده است |
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (17)
آیا به شتران نمی‌نگرند (منکران توحید) که چگونه آفریده شده‌اند؟ |
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (18)
و به‌سوی آسمان نگاه نمی‌کنند که چگونه برافراشته شده است؟ |
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (19)
و به طرف کوه‌ها (نمی‌نگرند) که چگونه نصب (برقرار) گردیده‌اند؟ |
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (20)
و به طرف زمین که چگونه هموار شده است؟ |
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ (21)
پس پند و اندرز ده که وظیفۀ تو تنها پند دادن و یادآوری است |
لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ (22)
بر آن‌ها مسلط نیستی |
إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ (23)
مگر آن که روی گرداند و کفر پیشه کند |
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ (24)
پس الله او را به عذاب سخت سزا می‌دهد |
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (25)
یقیناً بازگشت آن‌ها به‌سوی ماست |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم (26)
باز حساب آن‌ها با ما خواهد بود |
