وَالصَّافَّاتِ صَفًّا (1)
قسم به فرشته‌های صف بسته در صفهایی منظم |
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا (2)
قسم به آن فرشته‌هایی که (شیاطین را) سخت می‌رانند |
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (3)
قسم به آن گروه فرشته‌ها که ذكر الله (قرآن) را تلاوت می‌کنند |
إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ (4)
بی‌شک که معبود شما یگانه است |
رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ (5)
پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، و پروردگار مشرقها (و مغرب‌ها) است |
إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (6)
البته ما آسمان پایین (به شما) را به زینت ستارگان آراسته‌ایم |
وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ (7)
و آن را از هر شیطان سرکش به خوبی حفظ کرده‌ایم |
لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ (8)
آنان نمی‌توانند به (اسرار) عالم بالا گوش فرا دهند بلکه از هر سو به آنان (شهاب) پرتاب می‌شود |
دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ (9)
تا رانده شوند. و برای آنها عذاب دائمی است |
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (10)
مگر اینکه شیطانی به سرعت (خبری) را برباید که شعلۀ سوزنده او را دنبال (و نابود) می‌کند |
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ (11)
پس از ایشان بپرس که آیا آفرینش آنان دشوارتر است یا آفرینش چیزهایی که (در کائنات) آفریده ایم؟ بدون شک ما آنان را از گل چسپنده آفریده‌ایم |
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (12)
بلکه تعجب می‌کنی (از انکار ایشان) و ایشان مسخره می‌کنند |
وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (13)
و چون اندرز داده شوند، عبرت نمی‌گیرند |
وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14)
و چون معجزه‌ای را ببینند به آن تمسخر می‌کنند |
وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (15)
و گفتند: این جز جادویی آشکار نیست |
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16)
آیا وقتی مردیم (و تبدیل به) خاک و استخوانهای پوسیده شدیم، (دوباره) برانگیخته خواهیم شد؟ |
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17)
و آیا پدران پیشین ما نیز (زنده خواهند شد) |
قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ (18)
بگو: آری (همۀ شما زنده می‌شوید) در حالیکه شما ذلیل خواهید بود |
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ (19)
همانا (قیامت) یک صدای مرگبار است، پس ناگهان آنان (صحنۀ قيامت را) می‌نگرند |
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ (20)
و می‌گویند: وای بر ما این روز جزاست؟ |
هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (21)
(به آنها گفته می‌شود بلی،) این همان روز جدایی (حق از باطل) است که آن را دروغ می‌پنداشتید |
۞ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ (22)
(ندا می‌آید) ظالمان را با همراهان‌شان (و) با آنچه می‌پرستیدند، جمع کنید |
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ (23)
غیر از الله (هر چه را پرستش می‌کردند) پس آنان را به راه دوزخ راهنمایی کنید |
وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ (24)
و آنان را متوقف کنید زیرا که آنها مورد بازخواست قرار می‌گیرند |
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (25)
شما را چه شده که یکدیگر را مدد نمی‌کنید؟ |
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26)
بلکه آنان امروز تسلیم‌اند |
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (27)
و بعضی از آنان به بعضی دیگر روی کرده و از همدیگر می‌پرسند |
قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ (28)
(پیروان) می‌گویند: شما بودید که با قهر و غلبه به‌سوی ما می‌آمدید |
قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (29)
(پیشوایان) گویند: بلکه (کوتاهی از خودتان بود و) مؤمن نبودید |
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ (30)
و ما هیچ سلطه و غلبه بر شما نداشتیم بلکه شما خود قوم سرکش بودید |
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ (31)
پس وعدۀ (عذاب) پروردگار ما بر ما لازم شد، بی‌گمان ما چشنده (طعم عذاب) خواهیم بود |
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ (32)
چون ما خود گمراه بودیم پس شما را هم گمراه کردیم |
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33)
پس یقینا آنها (همه) در آن روز در عذاب شریک‌اند |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (34)
ما این چنین با مجرمان می‌کنیم |
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (35)
آنان چنان بودند که چون به آنان گفته می‌شد: معبود برحق جز الله (یگانه) نیست، تکبر می‌ورزیدند |
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ (36)
و می‌گفتند: آیا معبودهای خود را به خاطر (سخن) شاعری دیوانه ترک گوییم؟ |
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (37)
(شاعر و دیوانه نیست) بلکه حق را آورده و پیغمبران را تصدیق کرده است |
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ (38)
شما حتما عذاب دردناک را خواهید چشید |
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (39)
و جز (در برابر) آنچه می‌کردید، سزا داده نمی‌شوید |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (40)
به جز بندگان مخلص الله |
أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ (41)
ایشان روزی معلوم و خاص دارند |
فَوَاكِهُ ۖ وَهُم مُّكْرَمُونَ (42)
(برایشان انواع) میوه‌ها است و ایشان گرامی‌اند |
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (43)
در باغ‌های پر نعمت (بهشت) |
عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ (44)
بر تختها روبروی یکدیگر (نشسته اند) |
يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ (45)
بر آنان جامی از شراب ناب گردانیده شود |
بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ (46)
که سفید رنگ و لذت بخش است برای نوشندگان |
لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ (47)
نه در آن زوال عقل است و نه از نوشیدن آن مست می‌شوند |
وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (48)
و در نزدشان زنان بزرگ چشم که دیده از غیر می‌بندند خواهند بود |
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ (49)
(از شدت سفیدی) گویا آنان تخم‌های (شتر مرغ) هستند که (در زیر پروبال آن) پنهان شده‌اند |
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (50)
پس بعضی رو به بعضی دیگر می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند |
قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ (51)
گوینده‌ای از آنان می‌گوید: البته من همنشینی داشتم |
يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ (52)
که می‌گفت: آیا تو (به روز آخرت) از باور کنندگان هستی؟ |
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ (53)
آیا چون بمیریم و به خاک و استخوان‌ها تبدیل شویم (دوباره زنده شده) سزا و جزا می‌بینیم؟ |
قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ (54)
گوید: آیا شما (جنتیان) می‌توانید (از حال او) اطلاع یابید؟ |
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ (55)
پس خودش نگریست و او را در وسط دوزخ دید |
قَالَ تَاللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرْدِينِ (56)
گفت: سوگند به الله نزدیک بود که مرا هلاک کنی |
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (57)
و اگر نعمت پروردگارم نبود حتما من هم از احضار شدگان (در دوزخ) بودم |
أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ (58)
(از شدت خوشی می‌گویند:) آیا ما دیگر نمی‌میریم؟ |
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (59)
مگر مرگ نخستینی که داشتیم و ما عذاب نخواهیم دید |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (60)
يقينا این کامیابی بزرگی است (که نصیب ما شده است) |
لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (61)
برای چنین (نعمتی) عمل کنندگان باید کار کنند |
أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62)
آیا این (نعمت جنت) برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقوم |
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ (63)
بدون شک ما آن را وسیلۀ شکنجه و رنج برای ظالمان قرار داده‌ایم |
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ (64)
آن درختی است که از قعر دوزخ می‌روید |
طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ (65)
خوشه‌ها و شکوفه‌های آن گویا سرهای شیاطین است |
فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (66)
آنان از آن می‌خورند و شکم‌ها را از آن پر می‌کنند |
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ (67)
باز بر آن آب جوشان و آلوده را می‌نوشند |
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ (68)
باز برگشت‌شان به‌سوی دوزخ است |
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ (69)
بی‌گمان آنان پدرانشان را گمراه یافتند |
فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (70)
پس (با این حال) آنان در پی پدرانشان شتابان می‌روند |
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ (71)
البته پیش از آنان اکثر پیشینیان (نیز) گمراه شدند |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ (72)
و همانا ما در میانشان بیم دهندگانی فرستاده بودیم |
فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ (73)
پس بنگر که عاقبت بیم داده شدگان چطور شد؟ |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (74)
به جز بندگان خالص شدۀ الله |
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ (75)
و البته نوح ما را به فریاد خواند و ما هم چه خوب پاسخ دهندگان هستیم |
وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76)
و او و خانواده‌اش را از اندوه بزرگ نجات دادیم |
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ (77)
و تنها نسل او را باقی گذاشتیم |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (78)
و برای او در میان ملت‌های آینده یادگار و نام نیک به جا گذاشتیم |
سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ (79)
و در میان جهانیان بر نوح سلام باد |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (80)
البته ما این چنین به نیکوکاران ثواب می‌دهیم |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (81)
به يقين او از بندگان با ایمان ما بود |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (82)
باز دیگران را غرق کردیم |
۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ (83)
و يقينا ابراهیم از پیروان او بود |
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (84)
وقتی که با دل سالم به پیشگاه پروردگارش آمد |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ (85)
وقتی که به پدر و قوم خود گفت: چه چیزی را می‌پرستید؟ |
أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ (86)
آیا به دروغ معبودهای دیگری غیر از الله را می‌خواهید؟ |
فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (87)
پس گمانتان در بارۀ پروردگار جهانیان چیست؟ |
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ (88)
پس نگاه خاصی به ستارگان کرد |
فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ (89)
پس گفت: من بیمارم |
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ (90)
پس مردم از او روی گردانده برگشتند |
فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (91)
پس شتابان و نهان به‌سوی معبودهایشان رفت و (مسخره کنان) گفت: آیا نمی‌خورید؟ |
مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ (92)
شما را چه شده است که حرف نمی‌زنید؟ |
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ (93)
پس با دست راست بر آنها ضربۀ محکم وارد کرد |
فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ (94)
پس مردم شتابان به‌سوی او روی آوردند |
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ (95)
(ابراهیم) گفت: آیا چیزهایی را می‌پرستید که خودتان می‌تراشید؟ |
وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ (96)
حال آنکه الله شما و آنچه را که انجام می‌دهید آفریده است |
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ (97)
گفتند: برای او چهار دیوار بزرگی (مانند کوره) بسازید و او را در آتش بیاندازید |
فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ (98)
پس خواستند برای (نابودی) ابراهیم نیرنگ ورزند، ولی ما آنان را پست و مغلوب قرار دادیم |
وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ (99)
و ابراهیم گفت: البته من به‌سوی پروردگارم می‌روم، او مرا راهنمایی خواهد کرد |
رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ (100)
پروردگارم! به من (فرزندی) از صالحان عطا کن |
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ (101)
پس او را به پسری بردبار مژده دادیم |
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ (102)
وقتیکه (فرزندش) در کار و کوشش به سنی رسید که می‌توانست با او بایستد، (پدر) گفت: فرزندم! من در خواب دیده‌ام که من تو را ذبح می‌کنم، پس بنگر که چه می‌بینی و نظرت چیست؟ (فرزند) گفت: ای پدر! آنچه را مأمور شده‌ای انجام ده اگر الله بخواهد مرا از صابران خواهی یافت |
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103)
پس چون (پدر و پسر) هردو (به امر الله) گردن نهادند و (ابراهيم) فرزندش را به پیشانی بر زمین خواباند |
وَنَادَيْنَاهُ أَن يَا إِبْرَاهِيمُ (104)
و او را ندا کردیم که ای ابراهیم |
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105)
حقا که خواب (خود) را راست گرداندی البته ما این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106)
بی‌گمان این یک آزمون آشکار بود |
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107)
و ما قربانی بزرگ و ارزشمندی را فدای او کردیم |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108)
و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم |
سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109)
درود و سلام بر ابراهیم |
كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110)
ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111)
چون او از بندگان با ایمان ما بود |
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ (112)
و او را به (تولد) اسحاق که پیغمبر و از جملۀ شایستگان بود، مژده دادیم |
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ (113)
و بر او و اسحاق خیر و برکت عطا کردیم. و از نسل آن دو (بعضی) نیکو کار و (بعضی) آشکارا بر خود ظالم بودند |
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114)
و البته بر موسی و هارون منت نهادیم |
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115)
و هردوی آنان و قومشان را از مصیبت بزرگ نجات دادیم |
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116)
و آنان را مدد کردیم، پس ایشان بودند که غالب شدند |
وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117)
و به آن دو کتاب واضح و روشنگر دادیم |
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118)
و آن دو را به راه راست هدایت کردیم |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119)
برای آن دو در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم |
سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120)
سلام بر موسی و هارون |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121)
ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم |
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122)
چون آن دو از بندگان مؤمن ما بودند |
وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123)
و البته الياس (هم) از پیغمبران بود |
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124)
وقتی که به قومش گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟ |
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125)
آیا بت بعل را به دعا می‌خوانید و بهترینِ آفرینندگان را می‌گذارید؟ |
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126)
الله را، که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست |
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127)
پس او را تکذیب کردند. پس بدون شک آنان (در دوزخ) احضار خواهند شد |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128)
مگر بندگان مخلص الله |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129)
و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم |
سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (130)
سلام بر الياس |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131)
ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132)
چون او از بندگان مؤمن ما بود |
وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133)
و يقينا لوط از پیغمبران بود |
إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134)
(یادآور شو) وقتی را که او و خانواده‌اش، همگی را نجات دادیم |
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (135)
به جز پیرزنی که از باقی ماندگان بود |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136)
باز دیگران را هلاک کردیم |
وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ (137)
و البته شما صبحگاهان بر سرزمین ایشان عبور می‌کنید |
وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (138)
و نیز گاهی در شب عبور می‌کنید، آیا نمی‌فهمید؟ |
وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139)
و البته يونس از پیغمبران بود |
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140)
وقتی که به‌سوی کشتی پر از مردم پناه برد |
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141)
پس در قرعه کشی شرکت کرد و از بازندگان شد |
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142)
پس ماهی او را بلعید، در حالیکه خود را سرزنش می‌کرد |
فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143)
پس اگر او از تسبیح گویان نبود |
لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144)
به يقين در شکمش تا روزی که (مردم) برانگیخته می‌شوند باقی می‌ماند |
۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145)
پس در حالیکه خسته و بیمار بود او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) انداختیم |
وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ (146)
و بر او درختی از (نوع) کدو رویانیدیم |
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147)
و او را به‌سوی یکصد هزار نفر یا بیشتر فرستادیم |
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (148)
پس ایمان آوردند پس آنان را تا مدتی معین بهره مند ساختیم |
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149)
پس از آنان بپرس که آیا دختران برای پروردگارت و پسران برای آنان است؟ |
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150)
یا ما فرشتگان را اناث آفریدیم و آنان حاضر بودند؟ |
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151)
آگاه باشید! آنان از روی دروغ و تهمت (چنین( می‌گویند) |
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152)
الله فرزند زاده است! و البته ایشان دروغگویند |
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153)
آیا الله دختران را بر پسران ترجیح داده است؟ |
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154)
شما را چه شده است، چگونه حکم و فیصله می‌کنید؟ |
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (155)
آیا عبرت نمی‌گیرید؟ |
أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ (156)
آیا برای شما دلیل آشکار است؟ |
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (157)
اگر راست می‌گویید کتاب (سند) تان را بیاورید |
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (158)
و (کافران) بين الله و جنیان نسبتی قایل شدند، حال آنکه جنيان می‌دانند که (برای محاسبه) احضار خواهند شد |
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (159)
الله از آنچه (او را به آن) توصیف می‌کنند پاک و منزه است |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (160)
به جز بندگان مخلص الله (که او را به شایستگی توصیف می‌کنند) |
فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ (161)
پس شما و آنچه می‌پرستید |
مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ (162)
هرگز نمی‌توانید کسی را با فتنه و فساد از راه الله منحرف سازید |
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (163)
به جز کسی که (خودش) مایل باشد که وارد دوزخ گردد |
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ (164)
(فرشتگان گویند) و کسی از ما نیست مگر آنکه جایگاه مشخصی دارد |
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165)
و البته ما (برای عبادت الله) به صف ایستادگانیم |
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166)
و البته این مائیم که تسبیح گویانیم |
وَإِن كَانُوا لَيَقُولُونَ (167)
و هرچند مشرکان می‌گفتند |
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْأَوَّلِينَ (168)
اگر پندی از پیشینیان در نزد ما بود |
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (169)
به يقين ما هم از بندگان مخلص الله می‌شدیم |
فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170)
پس به آن کفر ورزیدند و به زودی (نتیجۀ کفر خود را) خواهند دانست |
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (171)
و البته وعدۀ نصرت ما دربارۀ بندگان فرستادۀ ما قبلا ثبت و صادر شده است |
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ (172)
البته ایشانند که مدد شدگانند |
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (173)
و يقينا لشکر ماست که پیروزمندانند |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (174)
پس از آنان تا مدتی روی بگردان |
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175)
و (عناد و سرکشی) آنان را بنگر، پس به زودی خودشان هم خواهند دید |
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (176)
پس آیا به (آمدن) عذاب ما عجله دارند؟ |
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ (177)
پس چون (عذاب ما) به ساحت آنان نازل شود، پس بيم داده شدگان چه بامداد بدی خواهند داشت |
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (178)
پس از آنان تا مدتی روی بگردان |
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (179)
و بنگر و آنان خودشان هم به زودی خواهند دید |
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (180)
پاک و منزه است پروردگارت، پروردگار صاحب عزت، از توصیف‌هایی که کافران (در بارۀ او) می‌کنند |
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (181)
و سلام بر همۀ فرستادگان (الله) |
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (182)
و همه ستایش‌ها سزاوار ذاتی است که پروردگار جهانیان است |
