| لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1) قسم به این شهر (مکه مکرمه) |
| وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2) و در حالی که تو در این شهر (مکه) ساکن هستی |
| وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) و قسم به پدر و به آنچه از او تولد شده است |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4) که البته انسان را در (قعر) مشقت و تکلیف آفریدیم |
| أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) آیا (انسان) گمان می‌کند که هرگز کسی بر او قادر نمی‌شود |
| يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا (6) و می‌گوید: مال بسیار انفاق کردم |
| أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) آیا گمان می‌کند که او را کسی ندیده است؟ |
| أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8) آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ |
| وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9) و یک زبان و دو لب؟ |
| وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) و به او راه خیر و شر را نشان دادیم |
| فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) پس در آن گردنۀ سخت قدم نگذاشت؟ |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) و چه می‌دانی که آن گردنۀ سخت چیست؟ |
| فَكُّ رَقَبَةٍ (13) آزاد کردن گردن‌ها (برده‌ها) است |
| أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) یا طعام دادن در روزِ گرسنگی است |
| يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15) به یتیمی که از اقارب باشد |
| أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16) یا به مسکین خاک‌آلود |
| ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) باز از آنانی باشد که ایمان آورده‌اند و یکدیگر را به صبر نمودن (در راه دین) و نرمی و مهربانی سفارش کرده‌اند |
| أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) این گروه اصحاب دست راست‌اند |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) و آنانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آن‌ها اصحاب دست چپ‌اند |
| عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20) بر آنان (از هر سو) آتشی مسلط باشد (که راه فرار نداشته باشند) |