سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1)
İsteyen biri, istedi gelip çatacak azabı |
لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2)
O azabı ki kafirlerin başından defedecek yok |
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3)
Yüksek dereceler sahibi Allah'tandır |
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4)
Melekler ve Ruh, kendilerine emredilen yere çıkarlar bir günde ki miktarı elli bin yıldır |
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5)
Artık sabret güzel bir sabırla |
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6)
Şüphe yok ki onlar uzak görürler onu |
وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7)
Ve bizse pek yakın görürüz onu |
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8)
O gün gök, yağ tortusuna döner |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9)
Ve dağlar, atılmış renkrenk pamuğa benzer |
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10)
Ve hiçbir dost, dostunu sormaz |
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11)
Birbirlerini görüp tanırlar da ve suçlu, o günün azabına karşılık oğlunu da vermek ister |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12)
Eşini de, kardeşini de |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13)
Kendisini barındıran kabile halkını da |
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (14)
Ve kim varsa yeryüzünde hepsini de feda etmek ve sonra da kendini kurtarmak ister |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15)
Fakat imkanı yok; şüphe yok ki cehennem alevalev yanmadadır |
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ (16)
Ne el bırakmadadır, ne ayak, ne et bırakmadadır, ne deri |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17)
Çağırır dönüp gideni |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18)
Ve toplayıp biriktireni |
۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19)
Şüphe yok ki insan haris yaratılmıştır |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20)
Bir şerre uğrarsa bağırır, sızlanır |
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21)
Ve bir hayır elde ederse vermez, kıskanır |
إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22)
Ancak müstesnadır namaz kılanlar |
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23)
Öylesine kılanlar ki namazlarını daima kılarlar |
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ (24)
Ve öyle kişilerdir onlar ki mallarında malum bir hak var |
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25)
İsteyene ve mahrum olana |
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26)
Ve öyle kişilerdir onlar ki ceza gününü gerçek bilirler |
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ (27)
Ve öyle kişilerdir onlar ki Rablerinin azabından korkarlar |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28)
şüphe yok ki Rablerinin azabından da kimse emin olamaz |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29)
Ve öyle kişilerdir onlar ki ırzlarını korurlar |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30)
Ancak eşleri ve temellük ettikleri müstesna ve artık bu hususta da kınanmazlar onlar |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31)
Bunlarda başkasını isteyenlere gelince, onlardır haddi aşanların ta kendileri |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32)
Ve öyle kişilerdir onlar ki emanetlerine ve ahitlerine riayet ederler |
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33)
Ve öyle kişilerdir onlar ki tanıklıklarında doğrudurlar |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34)
Ve öyle kişilerdir onlar ki namazlarını korurlar |
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ (35)
İşte onlardır cennetlerde ağırlananlar |
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36)
Ne oluyor kafirlere ki sana doğru koşmadalar |
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37)
Sağdan ve soldan parçaparça ve bölükbölük |
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38)
Onların her biri, Naim cennetine sokulacaklarını mı umuyorlar |
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ (39)
Fakat imkanı yok; şüphe yok ki biz, onları, onların da bildikleri şeyden yarattık |
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ (40)
Andolsun doğuların Rabbine ve batıların Rabbine, gerçekten de bizim gücümüz yeter |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (41)
Onlardan daha hayırlısını, yerlerine geçirmeye ve kimse önümüze geçemez |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (42)
Bırak artık onları dalsınlar daldıklarına ve oynasınlar oynadıklarıyla, kendilerine vaadedilen güne kavuşuncaya dek |
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ (43)
O gün, kabirlerinden çıkarlar da koşmaya başlarlar, sanki dikilmiş hedeflere yelmedeler |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (44)
Gözleri yerde, üstlerine aşağılık çökmüş; işte onlara vaadedilen gün, bugündür |
