إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَتْ (1)
Wanneer de hemel splijt |
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ (2)
En wanneer de sterren verstrooid worden |
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ (3)
En wanneer de zeeën opengebroken worden |
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ (4)
En wanneer de graven omgewoeld worden |
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ (5)
Dan weet een ziel wat zij vroeger en later gedaan heeft |
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ (6)
O mens, wat heeft jou begoocheld aangaande jouw voortreffelijke Heer |
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ (7)
die jou geschapen heeft, dan gevormd en dan evenwichtig gemaakt |
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاءَ رَكَّبَكَ (8)
In welke vorm Hij het wilde heeft Hij jou samengesteld |
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ (9)
Maar nee, jullie loochenen toch het oordeel |
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ (10)
Maar er zijn bewaarders voor jullie |
كِرَامًا كَاتِبِينَ (11)
voortreffelijke, die opschrijven |
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ (12)
die weten wat jullie doen |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (13)
De vromen verkeren in gelukzaligheid |
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ (14)
maar de overtreders zijn in het hellevuur |
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ (15)
Daarin braden zij op de oordeelsdag |
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ (16)
Zij kunnen het niet ontgaan |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (17)
En hoe kom jij te weten wat de oordeelsdag is |
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (18)
Nog eens, hoe kom jij te weten wat de oordeelsdag is |
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِّلَّهِ (19)
Op de dag waarop niemand iets voor een ander kan uitrichten. Op die dag heeft God het bevel |
