لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1)
Nee toch! Ik zweer bij deze stad |
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2)
Bij deze stad waarin jij woonachtig bent |
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3)
Bij een vader en wat hij verwekt heeft |
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4)
Wij hebben de mens toch in benardheid geschapen |
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5)
Denkt hij dan dat niet één iets tegen hem vermag |
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا (6)
Hij zegt: "Ik heb een aanzienlijk vermogen verbruikt |
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7)
Denkt hij dan dat niet één hem zag |
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8)
Hebben Wij voor hem niet twee ogen gemaakt |
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9)
en een tong en twee lippen |
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10)
En hebben Wij hem niet de twee wegen gewezen |
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11)
Toch is hij de steile weg niet ingeslagen |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12)
En hoe kom jij te weten wat de steile weg is |
فَكُّ رَقَبَةٍ (13)
Vrijlating van een slaaf |
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14)
of voedsel geven op een dag van hongersnood |
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15)
aan een wees uit de verwantschap |
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16)
of aan een arme behoeftige |
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17)
En verder, dat hij behoort tot hen die geloven, die elkaar tot volharding aanmanen en die elkaar tot barmhartigheid aanmanen |
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18)
Dat zijn zij die aan de rechterkant staan |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19)
Maar zij die aan Onze tekenen geen geloof hechten, zij zijn het die aan de linkerkant staan |
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20)
zij worden door een vuur omsloten |
