| وَالْفَجْرِ (1) Tako mi zore |
| وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2) i deset noci |
| وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3) i parnih i neparnih |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4) i noci kada nestaje – |
| هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5) zar to pametnom zakletva nije… |
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6) Zar ne znas sta je Gospodar tvoj sa Adom uradio |
| إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7) sa stanovnicima Irema, punog palata na stupovima |
| الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8) kojima ravna ni u jednoj zemlji nije bilo |
| وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9) i Semudom, koji je stijene u dolini klesao |
| وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10) i faraonom, koji je satore imao – |
| الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11) koji su na Zemlji zulum provodili |
| فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12) i poroke na njoj umnozili |
| فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13) pa je Gospodar tvoj – bic patnje na njih spustio |
| إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14) jer, Gospodar tvoj je, zaista, u zasjedi |
| فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15) Covjek, kada Gospodar njegov hoce da ga iskusa pa mu pocast ukaze i blagodatima ga obaspe, rekne: "Gospodar moj je prema meni plemenito postupio |
| وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16) A kad mu, da bi ga iskusao, opskrbu njegovu oskudnom ucini, onda rekne: "Gospodar moj me je napustio |
| كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17) A nije tako! Vi paznju sirocetu ne ukazujete |
| وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18) i da se puki siromah nahrani – jedan drugog ne nagovarate |
| وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (19) a nasljedstvo pohlepno jedete |
| وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20) i bogatstvo pretjerano volite |
| كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21) A ne valja to! Kada se Zemlja u komadice zdrobi |
| وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22) i kad dođe naređenje Gospodara tvoga, a meleki budu sve red do reda |
| وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23) i kad se tog Dana primakne Dzehennem; tada ce se covjek sjetiti – a na sto mu je sjecanje?! – |
| يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24) i reci: "Kamo srece da sam se za ovaj zivot pripremio |
| فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25) Tog Dana niko nece kao On muciti |
| وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26) i niko nece kao On u okove okivati |
| يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) A ti, o duso smirena |
| ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28) vrati se Gospodaru svome zadovoljna, a i On tobom zadovoljan |
| فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29) pa uđi među robove Moje |
| وَادْخُلِي جَنَّتِي (30) i uđi u Dzennet Moj |