وَالطُّورِ (1)
سوگند به (کوه) طور |
وَكِتَابٍ مَّسْطُورٍ (2)
و(سوگند) به کتاب نوشته شده |
فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ (3)
در صحیفه ای گشوده |
وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ (4)
و(سوگند) به «بیت المعمور» |
وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ (5)
وبه سقف برا فراشته شده |
وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ (6)
و در یای مملو |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ (7)
بی گمان عذاب پروردگارت واقع شدنی است |
مَّا لَهُ مِن دَافِعٍ (8)
آن را هیچ دفع کننده ای نیست |
يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا (9)
روزی که آسمان بشدت بلرزد, (وبه حرکت درآید) |
وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا (10)
وکوهها (از جاکنده) به تندی روان گردد |
فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (11)
پس در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب کنندگان |
الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ (12)
کسانی که در سخنان (وکارهای) باطل به بازی مشغولند |
يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا (13)
روزی که آنها را به زور به سوی آتش (جهنم) می رانند |
هَٰذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ (14)
(خازنان جهنم به آنها می گویند:) «این (همان) آتشی است که شما آن را تکذیب می کردید |
أَفَسِحْرٌ هَٰذَا أَمْ أَنتُمْ لَا تُبْصِرُونَ (15)
آیا این (آتش وعذاب) جادواست یا شما نمی بینید؟ |
اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ ۖ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (16)
به آن در آیید (وبسوزید) پس صبر کنید یا نکنید, برای شما یکسان است, تنها (به کیفر) آنچه انجام می دادید جزا داده می شوید!» |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ (17)
بی گمان پرهیزگاران در باغها (ی بهشت) ونعمتها (ی فراوان) هستند |
فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (18)
واز آنچه پروردگارشان به آنها داده مسرورند, وپروردگارشان آنها را از عذاب جهنم محفوظ داشته است |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (19)
(به آنها گفته می شود:) «بخورید وبیاشامید, گورارایتان باد, به (خاطر) آنچه که (در دنیا) انجام می دادید» |
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ ۖ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ (20)
(در حالی که آنها) بر تختهایی که کنارهم نهاده شده تکیه می زنند, وحوریان گشاده چشم (بهشتی) را به همسری آنها در می آوریم |
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ ۚ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ (21)
و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان (نیز) در ایمان از آنان پیروی کردند, فرزندانشان را (در بهشت) به آنها ملحق می کنیم, واز عمل آنها چیزی نمی کاهیم, وهرکس درگرو دستاوردِ (و اعمال) خویش است |
وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ (22)
وپیوسته ازهر میوه وگوشتی که بخواهند در اختیارشان می گذاریم |
يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ (23)
در آنجا از یکدیگر جام (شراب طهور) می گیرند که نه بیهوده گویی در آن است ونه گناهی |
۞ وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُونٌ (24)
و همواره پسرانی همچون مرواید درون صدف برای (خدمت) آنان بر گردشان می چرخند |
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (25)
و(بهشتیان) رو به یکدیگر می کنند واز (حال گذشته) یکدیگر سؤال می نمایند |
قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ (26)
می گویند: «ما پیش از این در میان خانوادۀ خود (از عذاب الهی) ترسان بودیم |
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ (27)
پس خداوند بر ما منتّ نهاد وما را از عذاب گرم وکشنده (جهنم) حفظ کرد |
إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ (28)
همانا ما پیش از این اورا می خواندیم, بی گمان او نیکوکار مهربان است |
فَذَكِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ (29)
پس (ای پیامبر) پند (وتذکّر) ده, که تو به فضل ونعمت پروردگارت کاهن و دیوانه نیستی |
أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ (30)
آیا می گویند: «او شاعری است که درباره ی او منتظر حوادث روزگاریم, (و مرگش را انتظار می کشیم)» |
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ (31)
بگو: «انتظار بکشید, که من (نیز) با شما انتظار می کشم» |
أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَٰذَا ۚ أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (32)
آیا عقلهایشان آنها را به این (خیالات باطل) دستور می دهد, یا آنها گروهی طغیانگرند؟ |
أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ ۚ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ (33)
آیا می گویند: «(محمد) آن (= قرآن) را بافته (وبه خدا نسبت داده) است؟» (خیر, چنین نیست) بلکه ایمان نمی آورند |
فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ (34)
پس اگر راست گویند باید سخنی مانند آن بیاورند |
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ (35)
آیا آنها از هیچ (و بدون آفریننده), آفریده شده اند, یا خود خالق (خویش) اند |
أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۚ بَل لَّا يُوقِنُونَ (36)
آیا آنها آسمانها وزمین را آفریده اند؟! (خیر) بلکه آنها یقین نمی کنند |
أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ (37)
آیا خزائن پروردگارت نزد آنهاست؟! یا آنها (بر همه چیز) تسلط دارند؟ |
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ ۖ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (38)
آیا نردبانی دارند (که از آن به آسمانها بالا می روند و) از آن (اسرار وحی را) می شنوند؟ پس باید شنونده شان (براین ادعا) دلیل روشنی بیاورد |
أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ (39)
آیا برای او (= خداوند) دختران است وبرای شما پسران؟ |
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ (40)
(ای پیامبر) آیا از آنها پاداشی درخواست می کنی, که (آنها از ادای آن در رنجند و) برایشان (گران و) سنگین است؟ |
أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (41)
آیا (اسرار) غیب نزد آنهاست, پس آنان (از آن) می نویسند؟ |
أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا ۖ فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ (42)
آیا نیرنگ (ونقشۀ پلیدی برای تو) می خواهند (بکشند)؟!, پس کسانی که کافر شدند خودشان گرفتار نیرنگ اند |
أَمْ لَهُمْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (43)
آیا آنها معبودی غیر الله دارند؟! پاک ومنزه است خداوند, از آنچه شریک او قرار می دهند |
وَإِن يَرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ (44)
واگر (مشرکان) پاره ای از آسمان (برای عذابشان) افتاده ببینند, می گویند: «(این) ابری متراکم است» |
فَذَرْهُمْ حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ (45)
پس (ای پیامبر) آنها را واگذار, تا آن روزشان (= روز قیامت) را که در آن بی هوش می شوند ملاقات کنند |
يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (46)
روزی که نیرنگ (وحیلۀ) شان سودی به حالشان ندارد, ونه آنها یاری می شوند |
وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَٰلِكَ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (47)
وبی گمان برای کسانی که ستم کردند, عذابی غیر از آن (نیز در همین دنیا) است, ولی بیشترشان نمی دانند |
وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا ۖ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ (48)
(ای پیامبر) برای حکم پروردگارت شکیبا باش, زیرا تو زیر نظر (ودر حفاظت) ماهستی, وهنگامی که بر می خیزی به ستایش پروردگارت تسبیح گوی |
وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ (49)
و(همچنین) بخشی از شب اورا تسبیح گوی و(نیز) هنگام ناپدید شدن ستارگان |
