وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ (1)
سوگند به ستاره چون فرود افتد |
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ (2)
(که) یار شما (= محمد) گمراه نشده و راه را گم نکرده است |
وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ (3)
واز روی هوای نفس سخن نمی گوید |
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ (4)
این نیست جز آنچه به او وحی می شود (وبجز وحی چیزی نمی گوید) |
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَىٰ (5)
(فرشتۀ) بس نیرومند (= جبرئیل) او را تعلیم داده است |
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَىٰ (6)
(همان فرشتۀ) نیرومندی که آنگاه راست ودرست (به شکل حقیقی فرا رویش) ایستاد |
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَىٰ (7)
در حالی که او در افق اعلی (آسمان) بود |
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ (8)
سپس (جبرئیل) نزدیک شد, آنگاه فرو آمد (ونزدیکترشد) |
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ (9)
پس (فاصلۀ او با پیامبر) به قدر دو کمان یا کمتر بود |
فَأَوْحَىٰ إِلَىٰ عَبْدِهِ مَا أَوْحَىٰ (10)
آنگاه (خداوند) آنچه را باید وحی می کرد, به بنده اش وحی نمود |
مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَىٰ (11)
قلب (پیامبر) آنچه را دید, دروغ نگفت |
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ (12)
آیا با او در بارۀ آنچه می بیند مجادله می کنید؟ |
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَىٰ (13)
وبه راستی بار دیگر (نیز) اورا دید |
عِندَ سِدْرَةِ الْمُنتَهَىٰ (14)
نزد «سدرة المنتهی» |
عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَىٰ (15)
که «جنة المأوی» نزد آن (درخت) است |
إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَىٰ (16)
چون (درخت) سدرة را چیزی (= نوری) پوشاند |
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ (17)
چشم (پیامبر) خطا نکرد و(از حد) در نگذشت |
لَقَدْ رَأَىٰ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَىٰ (18)
به راستی (او) پاره ای از نشانه های بزرگ پروردگارش را دید |
أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّىٰ (19)
آیا «لات» و«عزّی» را دیده اید؟ |
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَىٰ (20)
و«منات» (بت) سومی بی ارزش را؟ |
أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنثَىٰ (21)
آیا شما را پسر باشد و اورا دختر؟ |
تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَىٰ (22)
در این صورت, این تقسیمی غیر عادلانه است |
إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ ۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ ۖ وَلَقَدْ جَاءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَىٰ (23)
اینها چیزی جز نامهایی نیست که شما و پدارنتان بر آنها گذاشته اید وخداوند دلیلی بر (صدق مدعی شما) نازل نکرده است. آنها جز از گمان (های بد وبی اساس) و هوای نفس پیروی نمی کنند, در حالی که هدایت از (سوی) پروردگارشان برای آنها آمده است |
أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّىٰ (24)
آیا انسان هر چه آرزو کند برایش میسّر است؟ |
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَىٰ (25)
پس آخرت ودنیا از آنِ خداست |
۞ وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ (26)
وچه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند که شفاعت آنها هیچ سودی نمی بخشد, مگر پس از آنکه خداوند برای هرکس که بخواهد اجازه دهد وراضی باشد |
إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنثَىٰ (27)
بی گمان کسانی که به آخرت ایمان ندارند, فرشتگان را به نام دختران نا مگذاری می کنند |
وَمَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ ۖ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا (28)
وآنها به آن هیچ دانشی ندارند, جزاز گمان (بی اساس) پیروی نمی کنند, ویقیناً گمان (انسان را) از (شناخت) حق بی نیاز نمی کند |
فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (29)
پس (ای پیامبر) از کسی که از ذکر ما روی می گرداند, وجز زندگی (مادی) دنیا را نخواهد, اعراض کن |
ذَٰلِكَ مَبْلَغُهُم مِّنَ الْعِلْمِ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَىٰ (30)
این آخرین حد دانش آنهاست, بی گمان پروردگار تو به کسانی که از راه او گمراه شده اند داناتر است, و او (نیز) به کسانی که هدایت یافتند داناتر است |
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى (31)
وآنچه در آسمانها وآنچه در زمین است از آنِ خداست تا کسانی را که (کار) بد کردند به (سبب) آنچه کرده اند کیفر دهد, وکسانی را که نیکوکاری کردند با (بهشت) نیکو پاداش دهد |
الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَىٰ (32)
(همان) کسانی که از گناهان کبیره( ) واعمال زشت ـ جز گناهان صغیره ـ دوری می کنند بی گمان پروردگارتو گسترده آمرزش است, و او نسبت به شما داناتر است, هنگامی که شما را از زمین پدید آورد, وهنگامی که شما در شکم ما درانتان بصورت جنینهایی بودید, پس خودتان را نستائید (وپاک نشمارید) او به کسانی که پرهیز کاری نمودند داناتر است |
أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّىٰ (33)
آیا دیده ای کسی را که (از حق) روی گرداند؟ |
وَأَعْطَىٰ قَلِيلًا وَأَكْدَىٰ (34)
واندکی (مال) بخشید و(سپس سنگدل شد و) خود داری کرد |
أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَىٰ (35)
آیا نزد او علم غیب است پس او (همه چیز را) می بیند؟ |
أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ (36)
یا از آنچه در صحیفه های موسی بوده, آگاه نشده است؟ |
وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّىٰ (37)
و (نیز آنچه در صحیفه های) ابراهیم, همان کسی که وفا دار بود؟ |
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ (38)
که هیچ کس بارگناه دیگری را بر دوش نمی کشد |
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ (39)
و اینکه برای انسان (بهره ای) جز آنچه سعی کرده, نیست |
وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَىٰ (40)
و اینکه به زودی (حاصل) تلاش وسعی او دیده خواهد شد |
ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَىٰ (41)
سپس او به پاداشی تمام (وکافی) پاداش داده خواهد شد |
وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الْمُنتَهَىٰ (42)
ویقیناً بازگشت (همۀ امور) به سوی پروردگار توست |
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَىٰ (43)
واینکه او خنداند وگریاند |
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا (44)
واینکه او میراند وزنده کرد |
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (45)
واینکه او دو جفت نروماده آفرید |
مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَىٰ (46)
از نطفه ای چون (در رحم) ریخته شود |
وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَىٰ (47)
واینکه پدید آوردن باردیگر بر (عهدۀ) او (= خداوند) است |
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَىٰ وَأَقْنَىٰ (48)
واینکه او ست که بی نیاز کرد و سرمایه بخشید |
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَىٰ (49)
و اینکه او ست که پروردگار (ستاره) «شعری»( ) است |
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَىٰ (50)
واینکه او ست که «عاد نخستین» را هلاک کرد |
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَىٰ (51)
و(نیز) «ثمود» را (هلاک کرد) پس (کسی را) باقی نگذاشت |
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَىٰ (52)
و(همچنین) قوم نوح را پیش از آن (هلاک نمود). بی گمان آنها از همه ظالم تر و سرکش تر بودند |
وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَىٰ (53)
و(شهرهای) موتفکه (= قوم لوط) را زیر و رو (ونابود) کرد |
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّىٰ (54)
پس آنها را با آنچه سزاوار بودند از عذاب سنگین ودردناک پو شانید |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ (55)
پس (ای انسان نا سپاس) به کدامیک از نعمتهای پروردگارت شک داری؟ |
هَٰذَا نَذِيرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَىٰ (56)
این (پیامبر) هشدار دهنده ای از (قبیل) هشدار دهندگان پیشین است |
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ (57)
قیامت نزدیک شده است |
لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ (58)
وهیچ کس جز خدا آشکارش نکند (ونتواند سختیهای آن را دفع کند) |
أَفَمِنْ هَٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ (59)
آیا از این سخن تعجب می کنید؟ |
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ (60)
ومی خندید ونمی گریید؟ |
وَأَنتُمْ سَامِدُونَ (61)
وشما همواره در غفلت (وهوس رانی) هستید |
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ۩ (62)
پس (همه) برای خدا سجده کنید, واورا بپرستید |
