طه (1)
Ta. Ha |
مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ (2)
Nismo ti objavili Kur’an da se mucis |
إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ (3)
Nego kao Opomenu za onog ko se boji |
تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى (4)
Objava je od Onog ko je stvorio Zemlju i nebesa visoka |
الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ (5)
Milostivog, na Arsu opstojeceg |
لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَىٰ (6)
Njegovo je sta je na nebesima i sta je na Zemlji, i sta je između njih dvoje, i sta je ispod tla |
وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى (7)
A ako si glasan u govoru, pa uistinu, On zna tajnu i skrivenije |
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ (8)
Allah! Samo je On Bog! Njegova imena su najljepsa |
وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (9)
A da li ti je stigao hadis o Musau |
إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى (10)
Kad ugleda vatru pa rece porodici svojoj: “Sacekajte! Uistinu, ja sam opazio vatru; mozda cu vam od nje donijeti glavnju, ili cu kod vatre naci uputu.” |
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يَا مُوسَىٰ (11)
Pa posto joj stize, bi pozvan: “O Musa |
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (12)
Uistinu! Ja, Ja sam Gospodar tvoj! Zato izuj obucu svoju. Uistinu si ti u svetoj dolini Tuwa |
وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَىٰ (13)
I Ja sam te odabrao, zato slusaj sta ti se objavljuje |
إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي (14)
Uistinu! Ja, Ja sam Allah! Nema boga osim Mene! Zato Mene obozavaj i obavljaj salat, da Me se sjetis |
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ (15)
Uistinu, Cas je dolazeci, skori je, tajim ga da bi se platilo svakoj dusi ono zasto se trudila |
فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَن لَّا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰ (16)
Zato neka te nikako od njega ne odvrati onaj ko u njega ne vjeruje i slijedi strast svoju, pa da stradas |
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَىٰ (17)
A sta je to u desnici tvojoj, o Musa?” |
قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ (18)
Rece: “Ovo je moj stap, oslanjam se na njega i mlatim (lisce) njime ovcama svojim, a imam ja u njemu druge svrhe.” |
قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَىٰ (19)
(Allah) rece: “Baci ga, o Musa!” |
فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰ (20)
Pa ga baci, tad gle: on zmija, gmize |
قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَىٰ (21)
Rece: “Uzmi je i ne boj se. Povraticemo je njenom prvom stanju |
وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَىٰ (22)
I stavi ruku svoju pod pazuho svoje, izaci ce bijela, bez nedostatka - znak drugi |
لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى (23)
Da bismo ti pokazali veci od znakova Nasih |
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (24)
Idi faraonu! Uistinu, on je prevrsio.” |
قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي (25)
(Musa) rece: “Gospodaru moj! Prosiri mi grudi moje |
وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي (26)
I olaksaj mi stvar moju |
وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي (27)
I razvezi cvor jezika mog |
يَفْقَهُوا قَوْلِي (28)
(Da) razumiju govor moj |
وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي (29)
I ucini mi wezirom iz porodice moje |
هَارُونَ أَخِي (30)
Haruna, brata mog |
اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي (31)
Pojacaj njime snagu moju |
وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي (32)
I pridruzi ga u stvari mojoj |
كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا (33)
Da Te slavimo mnogo |
وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا (34)
I Tebe spominjemo mnogo |
إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا (35)
Uistinu! Ti si Onaj koji nas vidi.” |
قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَىٰ (36)
(Allah) rece: “Vec ti je dato potrazivanje tvoje, o Musa” |
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَىٰ (37)
I doista smo te darovali drugi put |
إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰ (38)
Kad smo objavili majci tvojoj sta je objavljeno |
أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَعَدُوٌّ لَّهُ ۚ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَيْنِي (39)
“Ubaci ga u tabut i baci ga u rijeku, pa ce ga izbaciti rijeka na obalu, uzece ga neprijatelj Moj i neprijatelj njegov.” I bacio sam na te ljubav Svoju, i da budes odgajan pred okom Mojim |
إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ مَن يَكْفُلُهُ ۖ فَرَجَعْنَاكَ إِلَىٰ أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ ۚ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا ۚ فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَىٰ قَدَرٍ يَا مُوسَىٰ (40)
Kad ode sestra tvoja, pa rece: “Hocete li da vam ukazem na onog ko ce ga odgajati?” Tad smo te vratili majci tvojoj da ohladi oko svoje i ne tuguje. I ubio si dusu, pa smo te oslobodili brige. I iskusavali te kusnjom. Pa si boravio godinama među stanovnicima Medjena, zatim si dosao po odredbi, o Musa |
وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي (41)
I odabrao sam te Sebi |
اذْهَبْ أَنتَ وَأَخُوكَ بِآيَاتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي (42)
“Idi ti i brat tvoj sa znakovima Mojim, i ne popustajte u spominjanju Mom |
اذْهَبَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (43)
Idite faraonu. Uistinu, on je prevrsio |
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَىٰ (44)
Pa mu recite rijec blagu, da bi se on poucio ili pobojao.” |
قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطْغَىٰ (45)
Rekose: “Gospodaru nas! Uistinu! Mi se bojimo da ce na nas preopteretiti ili da ce prevrsiti.” |
قَالَ لَا تَخَافَا ۖ إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَىٰ (46)
(Allah) rece: “Ne bojte se! Uistinu, Ja sam s vama dvojicom, cujem i vidim |
فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ ۖ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ ۖ وَالسَّلَامُ عَلَىٰ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَىٰ (47)
Zato mu idite, pa recite: ’Uistinu mi smo dva poslanika Gospodara tvog, pa posalji s nama sinove Israilove, i ne muci ih. Doista smo ti dosli sa znakom od Gospodara tvog. A mir nek’ je na onom ko slijedi Uputu |
إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (48)
Uistinu, nama je vec objavljeno da ce biti kazna nad onim ko porekne i okrene se.” |
قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَا مُوسَىٰ (49)
(Faraon) rece: “Pa ko je Gospodar vas, o Musa?” |
قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَىٰ كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَىٰ (50)
(Musa) rece: “Gospodar nas je Onaj koji je svakoj stvari dao stvaranje njeno, zatim uputio.” |
قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَىٰ (51)
(Faraon) rece: “Pa kakvo je stanje pokoljenja ranijih?” |
قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ ۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى (52)
(Musa) rece: “Znanje o njima je u Knjizi kod Gospodara mog. Ne grijesi Gospodar moj, niti zaboravlja |
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّىٰ (53)
Onaj koji je za vas ucinio Zemlju besikom, i utro vam po njoj puteve, i spustio s neba vodu” - pa smo izveli njome parove bilja razlicitog |
كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُولِي النُّهَىٰ (54)
Jedite i napasajte stoku svoju. Uistinu, u tome su znaci za posjednike razuma |
۞ مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ (55)
Od nje smo vas stvorili i u nju vas vracamo, i iz nje cemo vas izvesti drugi put |
وَلَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ (56)
I doista smo mu pokazali znakove Nase, svakog od njih, pa je porekao i odbio |
قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَىٰ (57)
(Faraon) rece: “Jesi li nam dosao da nas izvedes iz zemlje nase sa sihrom svojim, o Musa |
فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنتَ مَكَانًا سُوًى (58)
Pa sigurno cemo ti donijeti sihr slican tome; zato utvrdi između nas i tebe rok, necemo ga prekrsiti mi niti ti, na mjestu odgovarajucem.” |
قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَن يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى (59)
(Musa) rece: “Rok vas je dan ukrasavanja, i nek se saberu ljudi jutrom.” |
فَتَوَلَّىٰ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ أَتَىٰ (60)
Pa se faraon okrenu, te skova spletku svoj, zatim dođe |
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُم بِعَذَابٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَىٰ (61)
Musa im rece: “Tesko vama! Ne izmisljajte protiv Allaha laz, pa da vas kaznom iskorijeni. A doista nece uspjeti ko izmislja.” |
فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَىٰ (62)
Zatim su se prepirali o stvari svojoj međusobno i krili sasaptavanje |
قَالُوا إِنْ هَٰذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَىٰ (63)
Rekose: “Uistinu, ova dvojica su samo dva carobnjaka, zele da vas izvedu iz zemlje vase sihrom svojim, i uniste tarikat vas najprimjerniji |
فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا ۚ وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَىٰ (64)
Zato skujte spletku svoju, zatim dođite u saffu. Pa doista ce danas uspjeti ko nadvlada.” |
قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَإِمَّا أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ (65)
Rekose: “O Musa! Ili da bacis, ili da budemo prvi koji baca?” |
قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ (66)
Rece: “Naprotiv, bacite!” Tad gle: od sihra njihovog ucini mu se konopi njihovi i stapovi njihovi - da oni jure |
فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُّوسَىٰ (67)
Tad Musa osjeti strah u dusi svojoj |
قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ الْأَعْلَىٰ (68)
Rekosmo: “Ne boj se! Uistinu ti, ti ces biti visi |
وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَىٰ (69)
I baci to sta je u desnici tvojoj! Progutace ono sta su napravili. Uistinu, napravili su trik carobnjaka, a carobnjak nece uspjeti ma odakle dosao.” |
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ (70)
Tad se carobnjaci bacise na sedzdu. Rekose: “Vjerujemo u Gospodara Harunovog i Musaovog.” |
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ ۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ (71)
(Faraon) rece: “Povjerovaste li mu prije nego vam dopustih? Uistinu, on je velikan vas koji vas je naucio sihru. Zato cu sigurno odsjeci ruke vase i noge vase unakrst, i sigurno cu vas raspeti na stabla palmi. A sigurno cete saznati koji je od nas zesce kazne i trajnije.” |
قَالُوا لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِي هَٰذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (72)
Rekose: “Necemo te odabrati nad onim sta nam je doslo od jasnih dokaza, i Onim ko nas je stvorio, zato sudi sta ces ti presuditi. Samo sudis ovaj zivot Dunjaa |
إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّهُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (73)
Uistinu, mi vjerujemo u Gospodara naseg, da nam oprosti greske nase i ono na sta si nas prisilio od sihra. A Allah je Najbolji i Najtrajniji.” |
إِنَّهُ مَن يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (74)
Uistinu, onaj ko dođe Gospodaru svom kao zlocinac, pa uistinu, imace on Dzehennem. Nece umrijeti u njemu, niti zivjeti |
وَمَن يَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ (75)
A ko Mu dođe kao vjernik, vec radio dobra djela, pa ti takvi ce imati stepene visoke |
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ مَن تَزَكَّىٰ (76)
Basce Adna ispod kojih teku rijeke, bice vjecno u njima; a to je placa onog ko se ocisti |
وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَىٰ (77)
I doista smo objavili Musau: “Kreni sa robovima Mojim nocu, pa udari za njih put suh u moru, ne bojeci se sustizanja, niti se straseci.” |
فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُم مِّنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ (78)
Pa ih je slijedio faraon sa vojskama svojim, te ih je od mora prekrilo ono sto ih je prekrilo |
وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَىٰ (79)
I zaveo je faraon narod svoj, a nije uputio |
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ (80)
O sinovi Israilovi! Doista smo vas izbavili od vaseg neprijatelja, i sklopili ugovor s vama (na) desnom obronku Tura i spustili na vas mennu i prepelice |
كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي ۖ وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَىٰ (81)
“Jedite od dobrih stvari kojima smo vas opskrbili, i ne pretjerujte u tome pa da na vas padne srdzba Moja. A onaj na koga se spusti srdzba Moja, pa doista je propao |
وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ (82)
I uistinu, Ja sam Oprosnik onom ko se pokaje i uzvjeruje i radi dobro, zatim se uputi.” |
۞ وَمَا أَعْجَلَكَ عَن قَوْمِكَ يَا مُوسَىٰ (83)
“A sta te je pozurilo od naroda tvog, o Musa?” |
قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَىٰ أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ (84)
Rece: “Oni su ti koji su mi na tragu, a pozurio sam Tebi Gospodaru moj, da budes zadovoljan.” |
قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِن بَعْدِكَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ (85)
Rece: “Pa uistinu, Mi smo vec iskusavali narod tvoj poslije tebe i zaveo ih je Samirijja.” |
فَرَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا ۚ أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِي (86)
Pa se vrati Musa narodu svom srdit, tuzan. Rece: “O narode moj! Zar vam nije dao Gospodar vas obecanje lijepo? Pa zar vam se oduzio rok, ili zelite da vas snađe srdzba Gospodara vaseg, pa ste mi prekrsili obecanje?” |
قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِّن زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَٰلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ (87)
Rekose: “Nismo ti prekrsili obecanje svojom voljom, nego smo mi bili natovareni teretima nakita narodnog, pa smo ih ubacili, te je isto tako bacio Samirijja |
فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَٰذَا إِلَٰهُكُمْ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ (88)
Pa im je izvadio tele - tijelo, imalo je ono (moc) mukanja, te rekose: “Ovo je bog vas i bog Musaov - ta zaboravio je.” |
أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلًا وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا (89)
Pa zar ne vide da im ne uzvraca govor, i ne vlada im stetom niti koriscu |
وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ ۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَٰنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوا أَمْرِي (90)
A doista im je rekao Harun jos prije: “O narode moj! Njime ste samo iskusani. A uistinu, Gospodar vas je Milostivi, zato me slijedite i poslusajte naredbu moju.” |
قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّىٰ يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَىٰ (91)
Rekli su: “Necemo njemu prestati biti odani dok nam se Musa ne vrati.” |
قَالَ يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا (92)
Rece: “O Harune! Sta te je zadrzalo kad si ih vidio da lutaju |
أَلَّا تَتَّبِعَنِ ۖ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي (93)
Da me ne slijedis? Pa zar si se suprotstavio naredbi mojoj?” |
قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلَا بِرَأْسِي ۖ إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (94)
Rece: “O sine majke moje! Ne grabi me za bradu moju, niti glavu moju! Uistinu, ja sam se bojao da ne kazes: ’Razjedinio si sinove Israilove i nisi cekao moju rijec.” |
قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ (95)
Rece: “Pa sta je stvar tvoja, o Samirijja?” |
قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي (96)
Rece: “Opazio sam ono sta nisu spazili, pa sam zgrabio saku (prasine) iz traga izaslanika, te je odbacio; a tako me je navela moja dusa.” |
قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ ۖ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَّن تُخْلَفَهُ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ إِلَٰهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًا ۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا (97)
Rece: “Onda idi! Pa uistinu, za tebe je da u zivotu govoris: ’Ne dotici.’ I uistinu, ti imas rok koji te nece iznevjeriti. I gledaj ka bogu svom, onom kojem si stalno privrzen: sigurno cemo ga spaliti, zatim cemo ga sigurno potpuno u more rasprsiti |
إِنَّمَا إِلَٰهُكُمُ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا (98)
Vas Bog je jedino Allah koji - nema boga osim Njega - obuhvata svaku stvar znanjem.” |
كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِن لَّدُنَّا ذِكْرًا (99)
Tako tebi kazasmo neke vijesti, ono sto je vec prethodilo, a doista smo ti dali od Nas Opomenu |
مَّنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100)
Ko se od nje odvrati, pa uistinu ce on na Dan kijameta nositi teret |
خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101)
Vjecno ce biti u njemu. A zlo je opterecenje za njih na Dan kijameta |
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102)
Dan kad se puhne u sur, i saberemo zlocince Tog dana modre |
يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103)
Tiho ce međusobno govoriti: “Ostali ste samo deset.” |
نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104)
Mi smo Najbolji znalac onog sta ce govoriti, kad rekne tarikatom najprimjerniji njihov: “Ostali ste samo dan.” |
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105)
I pitaju te o planinama, pa reci: “Smrvit ce ih Gospodar moj u prasinu drobljenjem |
فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106)
Te ih ostaviti ravnicom, pustopoljinom |
لَّا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107)
Neces vidjeti na njoj iskrivljenost, niti neravninu.” |
يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108)
Tog dana slijedit ce pozivaca, kojem nema odstupanja i stisace se glasovi Milostivom, pa neces cuti, izuzev sapat |
يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109)
Tog dana nece koristiti posredovanje, izuzev kome dozvoli Milostivi, i zadovolji njegova rijec |
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110)
Zna sta je ispred njih i sta je iza njih, a ne obuhvataju to znanjem |
۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111)
I ponizice se lica Zivom, Samoopstojecem. A doista nece uspjeti ko je nosio zulm |
وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112)
A ko je radio dobra djela, a on bio vjernik, pa nece se bojati zulma, niti zakidanja |
وَكَذَٰلِكَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113)
I tako smo ga objavili - Kur’an na arapskom, i izlozili u njemu neke prijetnje, da bi se oni pobojali, ili da im pobudi opomenu |
فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ ۖ وَقُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا (114)
Pa uzvisen neka je Allah, Vladar, Istinski! I ne zuri s Kur’anom prije no sto ti se okonca objavljivanje njegovo, i reci: “Gospodaru moj, uvecaj mi znanje!” |
وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا (115)
I doista smo obavezali Adema ranije, pa je zaboravio i nismo nasli u njega odlucnosti |
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ (116)
I kad rekosmo melecima: “Padnite na sedzdu Ademu”, pa ucinise sedzdu, izuzev Iblisa; odbio je |
فَقُلْنَا يَا آدَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوٌّ لَّكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَىٰ (117)
Tad rekosmo: “O Ademe! Uistinu je ovo neprijatelj tebi i zeni tvojoj. Zato neka vas nikako ne izvede iz Dzenneta, pa da se mucis |
إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعْرَىٰ (118)
Uistinu, za tebe je da neces gladniti u njemu, niti ogoliti |
وَأَنَّكَ لَا تَظْمَأُ فِيهَا وَلَا تَضْحَىٰ (119)
I da ti u njemu neces ozedniti, niti suncu izlozen biti.” |
فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَىٰ (120)
Tad mu dosapnu sejtan. Rece: “O Ademe! Hoces li da ti ukazem na drvo besmrtnosti i carstvo koje nece nestati?” |
فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ۚ وَعَصَىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَىٰ (121)
Pa njih dvoje pojedose od njega, te im se ukazase sew’ati njihovi, i pocese po sebi krpiti (siti) nesto lisca dzennetskog. I nije poslusao Adem Gospodara svog, pa je skrenuo |
ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدَىٰ (122)
Zatim ga je odabrao Gospodar njegov, pa mu oprostio i uputio |
قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَىٰ (123)
(Allah) rece: “Siđite iz njega oboje - svi! Vi ste jedno drugom neprijatelj.” Pa ako vam dođe od Mene Uputa, te ko bude slijedio Uputu Moju, tad nece zalutati, niti se unesreciti |
وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ (124)
A ko se okrene od Moje Opomene, pa uistinu ce on imati zivot tjeskoban, a sakupicemo ga na Dan kijameta slijepog |
قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا (125)
Reci ce: “Gospodaru moj! Zasto si me sakupio slijepog, a vec sam bio onaj koji vidi?” |
قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنسَىٰ (126)
(Allah) ce reci: “Tako. Dolazili su ti znakovi Nasi, pa si ih zaboravio, i isto tako ces Danas biti zaboravljen!” |
وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ ۚ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰ (127)
A tako cemo platiti onoga ko pretjera i ne bude vjerovao u ajete Gospodara svog. A sigurno je kazna Ahireta zesca i trajnija |
أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُولِي النُّهَىٰ (128)
Pa zar ih ne upucuje (to) koliko smo prije njih unistili narastaja - hodaju po naseljima njihovim? Uistinu, u tome su znaci za posjednike razuma |
وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى (129)
A da nije Rijeci prethodne od Gospodara tvog i roka određenog, sigurno bi bila nuzna (kazna) |
فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا ۖ وَمِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ (130)
Zato se strpi nad onim sta govore i slavi sa hvalom Gospodara svog prije izlaska Sunca i prije zalaska njegovog, i neko vrijeme noci - pa slavi (Ga) i krajevima dana, da bi ti bio zadovoljan |
وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (131)
I nikako ne upravljaj oci svoje prema onom sta smo dali da uzivaju parovi od njih - sjaju zivota Dunjaa - da bismo ih time iskusali. A opskrba Gospodara tvoga je bolja i trajnija |
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ (132)
I naređuj porodici svojoj salat, i istraj na tome. Ne pitamo te za opskrbu: Mi te opskrbljujemo; a ishod je za bogobojaznost |
وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (133)
I govore: “Zasto nam ne donese znak od Gospodara svog?” Zar im nije dosao dokaz onoga sta je u listovima pređasnjim |
وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ (134)
A da smo ih Mi unistili kaznom prije njega, sigurno bi rekli: “Gospodaru nas! Zasto nam nisi poslao poslanika, pa da slijedimo ajete Tvoje, prije no sto smo ponizeni i osramoceni?” |
قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ (135)
Reci: “Svako je cekalac, zato cekajte! Pa saznacete ko su sljedbenici ravnog puta i ko se upucuje.” |
