| اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ (1) Priblizio se cas i razdvojio Mjesec |
| وَإِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ (2) A ako vide znak, okrecu se i govore: “Sihr neprestani!” |
| وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَكُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ (3) I porekli su i slijedili strasti svoje; a svaka stvar (ima) kraj |
| وَلَقَدْ جَاءَهُم مِّنَ الْأَنبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ (4) I vec im je od vijesti doslo ono u cemu je preventiva |
| حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (5) Mudrost savrsena - pa ne koriste opomene |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَيْءٍ نُّكُرٍ (6) Zato se okreni od njih! Na dan kad pozove pozivac stvari ruznoj |
| خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ (7) Oborenih pogleda svojih izaci ce iz kabura, kao da su oni skakavci rastrkani |
| مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ ۖ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ (8) Zureci k pozivacu. Govorice nevjernici: “Ovo je dan tezak.” |
| ۞ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ (9) Porekao je prije njih narod Nuhov: tad su porekli roba Naseg i rekli: “Luđak”, i otjeran je bio |
| فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ (10) Tad je pozvao Gospodara svog: “Ja sam porazen, zato pomozi.” |
| فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ (11) Pa smo otvorili kapije neba sa vodom lijucom |
| وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (12) I dali da provrije zemlja izvorima; pa se susrela voda na stvari vec predodređenoj |
| وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ (13) I nosili smo njega na (lađi) od samih dasaka i klinaca |
| تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِّمَن كَانَ كُفِرَ (14) Plovila je pred ocima Nasim; placa za onog ko je bio zanijekan |
| وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (15) I zaista smo to ostavili znakom; pa ima li iko poucen |
| فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (16) Pa kakva je bila kazna Moja i opomene Moje |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (17) I zaista smo olaksali Kur’an za pouku, pa ima li iko da se pouci |
| كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (18) Porekao je Ad; pa kakva je bila kazna Moja i opomene Moje |
| إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ (19) Uistinu! Mi smo poslali na njih vjetar ledeni u danu nesrece neprestajuce |
| تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ (20) Cupao je ljude kao da su oni debla palmi izvaljena |
| فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (21) Pa kakva je bila kazna Moja i opomene Moje |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (22) I zaista smo olaksali Kur’an za zikr, pa ima li iko ko zikri |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ (23) Poricao je Semud opomene |
| فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ (24) Pa su rekli: “Zar smrtnika - od nas jednoga - njega slijedimo? Uistinu, mi bismo tad bili u zabludi i bezumlju |
| أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ (25) Zar da njemu bude spustena Opomena između nas? Naprotiv, on je lazov drski!” |
| سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ (26) Saznat ce sutra ko je lazov drski |
| إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ (27) Uistinu! Mi im saljemo devu iskusenjem, zato ih promatraj i strpi se |
| وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ (28) I obavijesti ih da ce biti dioba vode među njima. Svakom pojenju bice se prisutno |
| فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ (29) Tad pozvase druga svog, pa uze (mac), te (je) rani |
| فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (30) Pa kakva je bila kazna Moja i opomene Moje |
| إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (31) Uistinu! Mi smo poslali na njih krik jedan, pa bijahu kao suharci graditelja tora |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (32) A zaista smo olaksali Kur’an za podsjecanje, pa ima li iko ko se podsjeca |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ (33) Poricao je narod Lutov opomene |
| إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ (34) Uistinu! Mi smo poslali na njih pjescanu oluju, izuzev porodice Lutove. Spasili smo ih u ranu zoru |
| نِّعْمَةً مِّنْ عِندِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ (35) Blagodat od Nas. Tako nagrađujemo ko zahvaljuje |
| وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ (36) I doista ih je upozorio na udar Nas, pa su sumnjali u opomene |
| وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ (37) I doista su od njega htjeli goste njegove, pa smo zaslijepili oci njihove: “Ta iskusite kaznu Moju i opomene Moje!” |
| وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ (38) I doista, pogodila ih je jutrom kazna trajna |
| فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ (39) Pa iskusite kaznu Moju i opomene Moje |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (40) I doista smo olaksali Kur’an za pouku, pa ima li iko ko se poucava |
| وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ (41) A doista su ljudstvu faraonovu dosle opomene |
| كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ (42) Porekli su znakove Nase, sve njih, pa smo ih dograbili grabljenjem Svemocnog, Snaznog |
| أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُولَٰئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ (43) Jesu li nevjernici vasi bolji od takvih, ili imate imunitet u zeburima |
| أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُّنتَصِرٌ (44) Zar kazu: “Mi smo skup pobjednicki?” |
| سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ (45) Bice porazen skup, i okrenut ce leđa |
| بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ (46) Naprotiv! Cas je obecano vrijeme njihovo, a Cas ce biti tezi i gorci |
| إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ (47) Uistinu! Zlocinci ce u zabludi i bezumlju biti |
| يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ (48) Na Dan kad budu dovuceni u vatru na licima svojim: “Iskusite dodir sekara!” |
| إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ (49) Uistinu! Mi smo svaku stvar stvorili po mjeri |
| وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50) A komanda Nasa je samo jedna, kao sijev oka |
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (51) I doista smo unistili pobornike vase; pa ima li iko ko se poucava |
| وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (52) A svaku stvar koju su ucinili, u zeburima je |
| وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُّسْتَطَرٌ (53) I sve malo i veliko, zapisano je |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ (54) Uistinu, bogobojazni ce u bascama i rijekama biti |
| فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ (55) U sjedistu Istine, kod Vladara Svemocnog |