| وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا (1) Tako Mi onih koji rasijavaju vijanjem |
| فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا (2) Pa onih koji teret nose |
| فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا (3) Te onih koji teku lagahno |
| فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا (4) Te onih koji raspodjeljuju naredbom |
| إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ (5) Uistinu, ono cime vam se prijeti, Istina je |
| وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ (6) I doista, Sud ce se zbiti |
| وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ (7) Tako Mi neba punog putanja |
| إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ (8) Uistinu, vi ste u govoru razliciti |
| يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ (9) Okrece se od njega ko je odvracen |
| قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ (10) Prokleti bili lazljivci |
| الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ (11) Oni koji su u gamretu nemarni |
| يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ (12) Pitaju: “Kad ce Dan sudnji?” |
| يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ (13) Onog dana kad oni budu na vatri muceni |
| ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (14) “Iskusite fitneluk svoj. Ovo je ono sta ste pozurivali.” |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (15) Uistinu, bogobojazni ce u bascama i izvorima biti |
| آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ (16) Uzimace ono sta im da Gospodar njihov. Uistinu, oni su prije toga bili dobrocinitelji |
| كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ (17) Malo je bilo sto su od noci spavali |
| وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (18) I ranim zorama oni su oprost trazili |
| وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (19) I u imecima njihovim za prosjaka i lisenog dio je bio |
| وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ (20) A na Zemlji su znaci za uvjerene |
| وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (21) I u dusama vasim. Pa zar ne vidite |
| وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ (22) I na nebu je opskrba vasa i ono sta vam se obecava |
| فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ (23) Pa tako mi Gospodara neba i Zemlje, doista je to Istina, kao sto vi govorite |
| هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ (24) Da li ti je stiglo kazivanje o gostima Ibrahimovim casnim |
| إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (25) Kad uđose k njemu, pa rekose: “Selam!” Rece: “Selam, ljudi neznani.” |
| فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ (26) Tad se izmace do porodice svoje, te donese tele debelo |
| فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (27) Pa im ga primace. Rece: “Zar necete jesti?” |
| فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (28) Tad osjeti od njih strah. Rekose: “Ne boj se!” I obradovase ga djecakom ucenim |
| فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ (29) Tad priđe zena njegova u galami, pa udari lice svoje i rece: “Starica, nerotkinja!” |
| قَالُوا كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30) Rekose: “Tako! Rekao Gospodar tvoj. Uistinu, On, On je Mudri, Znalac.” |
| ۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31) Rece: “Pa sta je posao vas, o izaslanici?” |
| قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (32) Rekose: “Uistinu, mi smo poslani narodu zlocinaca |
| لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ (33) Da na njih spustimo kamenje glineno |
| مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (34) Kod Gospodara tvog oznaceno za razuzdane.” |
| فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (35) Pa izvedosmo onog ko je u njemu bio od vjernika |
| فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ (36) Ta nismo u njemu nasli, osim kucu muslimana |
| وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (37) I ostavismo u njemu znak za one koji se plase kazne bolne |
| وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (38) I u Musau, kad ga poslasmo faraonu sa autoritetom jasnim |
| فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (39) Pa se odvratio s osloncem svojim, i rekao: “Carobnjak ili luđak!” |
| فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ (40) Pa smo dograbili njega i vojske njegove, te ih bacili u more, a on je bio prijekora vrijedan |
| وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ (41) I u Adu, kad na njih poslasmo vjetar jalovi |
| مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ (42) Nije postedio nista sto je dohvatio, a da ga nije ucinio kao truhlez |
| وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ (43) I u Semudu, kad im je receno: “Uzivajte neko vrijeme!” |
| فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ (44) Pa su se oglusili o naredbu Gospodara svog, te ih je udario grom, a oni su gledali |
| فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ (45) Tad nikako nisu mogli ustati, niti se odbraniti |
| وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (46) I narodu Nuhovom od ranije. Uistinu, oni su bili narod grjesnika |
| وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ (47) A nebo - sazdali smo ga energijama - i uistinu, Mi smo Siritelji |
| وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ (48) A Zemlju - rasirili smo je - pa divni su Oni koji su prostrli |
| وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (49) I od svake stvari stvorili smo par, da biste se vi poucili |
| فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (50) “Zato bjezite k Allahu; uistinu, ja sam vam od Njega opominjac jasni |
| وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (51) I ne stavljajte uz Allaha boga drugog. Uistinu, ja sam vam od Njega opominjac jasni.” |
| كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52) Isto tako, nije dosao onima prije njih nijedan poslanik, a da nisu rekli: “Carobnjak” ili “Luđak!” |
| أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (53) Zar su to oporucivali jedni drugima? Naprotiv, oni su bili narod prekrsitelja |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ (54) Pa okreni se od njih, ta neces ti biti prekoren |
| وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55) I opominji, pa uistinu ce opomena koristiti vjernicima |
| وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56) A stvorio sam ljude i dzinne jedino da Me obozavaju |
| مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ (57) Ne zelim od njih nikakvu opskrbu, niti zelim da Me hrane |
| إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58) Uistinu! Allah! On je Opskrbljivac, Posjednik energije, Jaki |
| فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ (59) Pa uistinu, oni koji cine zulm, imace udio slican udjelu drugova njihovih. Zato neka Me ne pozuruju |
| فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (60) Pa tesko onima koji ne vjeruju, od Dana njihovog kojim im se prijeti |