وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1)
Pasha qiellin dhe Yllin e dritës |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2)
A e di ti çka është Ylli i dritës |
النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3)
Ylli i shkëlqyer |
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4)
Nuk ka njeri i cii nuk ka një mbrojtës |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5)
Le të shikojë njeriu prej çka është krijuar |
خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ (6)
Është krijuar nga një ujë i hedhur |
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7)
Që del nga meskryqet dhe krahërori |
إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8)
Dhe ai, me të vërtetë, ka forcë të përsërisë këtë |
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9)
Atë ditë kur do të shpalohen fshehtësitë |
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10)
Kur njeriu nuk do të ketë as forcë e as ndihmës |
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11)
Pasha qiellin plot me shi |
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12)
Edhe tokën që çahet e plasaritet (për të mbi) |
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13)
Ai (Kur’ani) është njëmend fjalë që vendosmërisht shkoqit, dallon |
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14)
Nuk është fjalamani e kotë |
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15)
Ata njëmend thurin kurtha |
وَأَكِيدُ كَيْدًا (16)
Por unë u kundërvihem me kurtha |
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17)
Prandaj priti mosbesimtarët, jepu edhe pak afat |
