حم (1)
Ha Mim |
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2)
Pasha Librin e qartë |
إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (3)
Ne e kemi bërë atë Kur’an në gjuhën arabe, ndoshta e kuptoni |
وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ (4)
Dhe ai është te Ne, shumë i çmueshëm, plot urtësi në Librin kryesor |
أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ (5)
A thua të heqim dorë e të mos ua shpallim vetëm përse e teproni në vepra të këqija |
وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ (6)
Po sa profetër u kemi dërguar popujve të mëparshëm |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (7)
Dhe asnjë profet nuk u ka ardhur e ata të mos jenë tallur |
فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَىٰ مَثَلُ الْأَوَّلِينَ (8)
Prandaj, i kemi shfarorus ata që kanë qenë më të fortë se këta, e janë përmendur shembujt e popujve të mëparshëm |
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (9)
Në qoftë se i pyet kush i krijoi qiejt dhe tokën, ata me siguri do të thonë: “Ata i ka krijuar i forti, i gjithëfuqishmi” |
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (10)
I cili ua ka bërë tokën djep dhe nëpër te u ka bërë rrugë, ndoshta do të merrni të mbarën |
وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ (11)
Ai, i cili lëshon nga qielli ujin me masë, dhe, me të kthejmë në jetë vendin e vdekur. Ashtu do të dilni edhe ju (nga varri) |
وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ (12)
I cili krijon çifte të çdo lloji dhe ju bën të mundshme të udhëtoni me lundra dhe kafshë |
لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (13)
Që të vendoseni mbi ta dhe që të kujtoni dhuntitë e Zotit tuaj e të thuani: “Qoftë lavdëruar ai i cili na i ka nënshtruar këta. Ne këtë nuk do të mund ta bënim |
وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ (14)
Dhe en me siguri do të kthehemi te Zoti ynë” |
وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ (15)
Kurse ata, nga robërit e Tij i shpifin Atij fëmijë. Njeriu është, njëmend, mohues i hapët |
أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُم بِالْبَنِينَ (16)
Vall, të marrë prej atyre që i krijon vetë vajza, kurse juve t’iu shpërblejë me djem |
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (17)
Dhe kur ndonjërit prej tyre i japin lajmin e gëzuar për atë (se i ka lindur vajzë) që ia ka shpifur të mëshirshmit, fytyra e tij mrrolet, nxihet dhe shtanget |
أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ (18)
A thua ata që rriten në stoli dhe që janë të pavendosur në kunëdrshtim (luftim) |
وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ (19)
Ata, engjujt, të cilët janë robër të gjithmëshirshmit, i trajtojnë si femra. A kanë prezentuar në krijimin e tyre? Dëshmitë e tyre do të shkruhen, kurse ata do të merren në pyetje |
وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُم ۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (20)
“Sikur të kish dashru i Mëshirshmi – thonë ata – ne nuk do t’i adhuronim!” Ata nuk dinë kurrgjë për këtë, vetëm gënjejnë |
أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِّن قَبْلِهِ فَهُم بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ (21)
A mos u kemi dhënë atyre ndonjë libër para tij (Kur’anit) dhe i përmbahen atij |
بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّهْتَدُونَ (22)
Jo, por thonë: “Ne i kemi gjetur të parët tanë në këtë fe dhe ne jemi drejtuar gjurmëve të tyre” |
وَكَذَٰلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ (23)
Dhe ja kështu, Ne përpara teje në asnjë vendbanim nuk kemi dërguar profet, e ata, të cilët kanë çuar jetë luksoze, të mos thonë: “Kemi gjetur të parët tanë në këtë fe dhe ne ecim gjurmëve të tyre” |
۞ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءَكُمْ ۖ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ (24)
“A edhe atëherë – do të thotë ai – kur unë ju sjell diçka më të mirë se ajo ku i keni gjetur të parët tuaj?” “Ne, do të thonë ata, nuk besojmë në atë që dërgohet me anën tuaj” |
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (25)
Dhe ne ata i kemi dënuar, andaj shih si kanë përfunduar përgënjeshtarët |
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاءٌ مِّمَّا تَعْبُدُونَ (26)
Por kur Ibrahimi i tha babait të vet, edhe popullit të vet: “Unë heq dorë prej atyre që i adhuroni ju |
إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ (27)
Përveç atij, i cili më krijoi, sepse Ai edhe do të më drejtojë në rrugë të drejtë” |
وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (28)
Dhe ai e bën atë fjalë të përjetshme për pasardhës të vet. Ndoshta do të kthehen |
بَلْ مَتَّعْتُ هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُّبِينٌ (29)
Kurse unë u kam lejuar këtyre si edhe të parëve të tyre të kënaqen derisa nuk u ka ardhur haptas e vërteta dhe Profeti |
وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ (30)
Por kur u erdhi atyre e vërteta thanë: “Kjo është magji dhe ne këtë e mohojmë” |
وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَٰذَا الْقُرْآنُ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ (31)
Madje edhe thonë: “Është dashur që ky Kur’an t’i shpallet ndonjë njeriu të madh nga këto dy qytete” |
أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا ۗ وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ (32)
A mos e ndajnë ata mëshirën e Zotit tënd? Ne atyre u japim edhe mjete të nevojshme për jetë në këtë botë dhe Ne i ngrisim njëri ndaj tjetrit nga disa shkallë, që disa t’u shërbejnë të tjerëve. Porse mëshira e Zotit tënd është më e mirë se ajo që ata tubojnë |
وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَٰنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ (33)
Po të mos ishin njerëzit një bashkësi, Ne do t’ua kishim bërë atyre, që nuk besojnë të Mëshirshmin, kulmet e shtëpive nga argjendi si edhe shkallët ku ngjiten |
وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ (34)
Edhe dyert e shtëpive të tyre edhe divanet ku pushojnë |
وَزُخْرُفًا ۚ وَإِن كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ (35)
Edhe stoli, sepse e tërë ajo është vetëm kënaqësi jetësore në këtë botë, kurse bota tjetër te Zoti yt është për të devotshmit |
وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ (36)
Kush bëhet sylesh ndaj qortimeve të mëshirshmit, atij ia caktojmë një djallë, e ai do të jetë shok i tij i afërt |
وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ (37)
Ai do t’i shmangë ata nga rruga e drejtë, kurse ata do të mendojnë se janë në rrugë të drejtë |
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ (38)
Dhe kur vjen para nesh, do të thotë: “Ku është fati të kishim qenë larg ndërveti sa lindja e perëndimi! Sa shok i keq paske qenë!” |
وَلَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (39)
Sot nuk ju bënë dobi ajo që keni bërë krime së bashku, sepse ju jeni në dënim |
أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (40)
Mos vallë ti të thërrasësh të shurdhërit e t’i udhëzosh të verbërit dhe ata që sheshazi janë në humbje |
فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ (41)
Edhe sikur të të kishim marrë ty, atyre do t’u hakmirreshin |
أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِم مُّقْتَدِرُونَ (42)
Ose, sikur të tregojmë ty atë me çka u kërcënohemi, Ne kemi mundësi për atë |
فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (43)
Prandaj mbaje fort atë që të shpallet se ti je, njëmend, në rrugë të drejtë |
وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ (44)
Ai, me të vërtetë, është qortim për ty dhe për popullin tënd dhe dot ë merreni në pyetje |
وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (45)
Pyeti ata, të cilët, i kemi dërguar para teje nga profetët tanë, a kemi urdhëruar që në vend të Mëshirshmit të adhuroni ndonjë zot (tjetër) |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (46)
Musain me argumentet tona ia kemi pas dërguar Faraonit dhe parisë së tij, por ai tha: “Unë jam Profet i Zotit të botërave” |
فَلَمَّا جَاءَهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ (47)
Dhe kur ai u solli argumentet Tona, ata filluan të tallen |
وَمَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا ۖ وَأَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (48)
Dhe ne u treguam argumente, secilin më të fortë se tjetrin, dhe i përfshimë në dënim mos po kthehen |
وَقَالُوا يَا أَيُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ (49)
Ndërsa ata thonë: “O magjistar, lute Zotin tënd për ne sipas besatimit të tij me ty, ne me siguri do të nisemi rrugës së drejtë!” |
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ (50)
E sapo t’i çlirojmë nga dënimi ata menjëherë e thejnë premtimin |
وَنَادَىٰ فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَٰذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (51)
Dhe Faraoni i thërret popullit të vet: “O populli im – u thotë – a nuk më takon mua pushteti i Egjiptit dhe i këtyre lumenjve që rrjedhin para meje, a nuk i shihni?” |
أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ (52)
A nuk jamë unë më i mirë se ky i gjorë që mezi po flet |
فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ (53)
Përse nuk i janë vënë bylyzykat prej ari ose përse nuk kanë ardhur bashkë me të engjujt që të vërtetojnë?” |
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (54)
Dhe ai e frikësoi popullin e vet dhe iu përulën. Ai ishte me të vërtetë popull mëkatar |
فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ (55)
Por kur e nxiti zemërimin tonë, Ne iu hakmorëm dhe i përmbytëm që të gjithë |
فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِّلْآخِرِينَ (56)
Dhe i bëmë shembull e mësim për të tjerët |
۞ وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ (57)
Ndërsa popullit tënd, kur iu përmend si shembull biri i Merjemes, ata menjëherë bërtitën |
وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ ۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ (58)
Dhe thanë: “A janë më të mirë zotërat tanë apo ai?” E morën si shembull vetëm që të nxisin ngatrresa, sepse ata janë njerëz ngatrrestarë |
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ (59)
Ai ka qenë vetëm rob në të cilin Ne e bëmë Profet dhe ne e bëmë shembull për izraelitët |
وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ (60)
Sikur të donim do të kishim bërë prej jush engjuj që ata t’ju trashëgojnë në tokë |
وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (61)
Ajo është, me të vërtetë, parashenjë për momentin e fundit, prandaj assesi mos dyshoni në të dhe pasoni rrugën time. Kjo është rrugë e drjtë |
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (62)
Dhe kurrsesi të mos ju largojë djalli! Ai është për ju, njëmend, armik i hapët |
وَلَمَّا جَاءَ عِيسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (63)
Por kur Isa erdhi me argumente të qarta u tha: “Ju sjell urtësi dhe po vij që t’iu sqaroj atë gjë të cilën e kundërshtoni. Prandaj, friksohuni All-llahut dhe më respektoni mua” |
إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (64)
All-llahu është, pamëdyshje, Zoti im dhe Zoti juaj, prandaj adhurone. Kjo është rrugë e drejtë |
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ (65)
Ndërkaq, aleatët janë përçarë ndërmjet veti dhe mjerë ata që kanë bërë rime, nga dënimi i ditës së zezë |
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (66)
A e presin që t’i befasojë shkatërrimi i botës e ata mos të hetojnë |
الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ (67)
Atë ditë miqtë do të bëhen armiq të njëri-tjetrit, përveç të devotshmëve |
يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ (68)
“O njerëz të mi, ju sot mos u frikësoni dhe mos u pikëlloni |
الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ (69)
Ata të cilët kanë besuar argumentet Tona dhe kanë qenë muslimanë |
ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ (70)
Hyni në xhennet, ju edhe bashkëshortet tuaja, të gëzuar!” |
يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ ۖ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ۖ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (71)
Ata do të jenë të shërbyer me enë e gota prej ari. Aty do të kenë gjithçka u dëshiron shpirti dhe çka ia kënda syri. Ju aty jeni përgjithmonë |
وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (72)
Dhe ai është xhenneti që u jipet në trashëgim për ata që keni punuar |
لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِّنْهَا تَأْكُلُونَ (73)
Aty do të keni shumë pemë prej të cilave do të hani |
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (74)
Kurse mizorët do të mbesin përgjithmonë në vuajtjet e xhehenemit |
لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ (75)
Nuk do t’u lehtësohet dhe do të mbesin shpresëhumbur |
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ (76)
Ne nuk kemi bërë padrejtësi ndaj tyre, por ata vetë kanë qenë mizorë |
وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ (77)
Ata do të thërrasin: “O Malik, le të na vdes Zoti yt!” e Ai do të thotë: “Ju aty do të mbeteni përgjithmonë” |
لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ (78)
Ne ju kemi sjellë të vërtetën, por shumicës nga ju e vërteta nuk i pëlqen |
أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ (79)
Ose thurrin kurtha, por edhe ne bëjmë kurtha |
أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ (80)
Ose mendojnë se Ne nuk dëgjojmë fshehtësinë dhe përshpëritjet e tyre. Po, si jo! Kurse të deleguarit tanë që janë pranë tyre shkruajnë |
قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ (81)
thuaj: “Sikur i mëshirshmi të kishte fëmijë unë do të isha adhuruesi i parë” |
سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (82)
Qoftë lavdëruar zoti i qiejve dhe i tokës, Zoti i gjithësisë, përmbi atë që ia përshkruajnë |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (83)
Andej leri le të zhyten dhe të zbaviten deri sa të ballafaqohen me ditën e premtuar |
وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (84)
Ai është i cili në qiell është Zot edhe në tokë është Zot. Dhe ai është i urtë dhe i gjithdijshëm |
وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (85)
Qoftë bekuar ai të cilit i takon sundimi i qiejve dhe i tokës, edhe çka ka ndërmjet tyre. Ai e di kur do të bëhet shkatërrimi i botës dhe te ai të gjithë do të riktheheni |
وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (86)
Nuk mund të ndërmjetësojnë ata, të cilët i thërrasin në vend të Atij, me përjashtim të atyre të cilët dëshmojnë të vërtetën dhe atë që dinë |
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (87)
Por nëse i pyet kush i ka krijuar, me siguri do të thonë: “All-llahu”. Po ku shkojnë pra |
وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ (88)
Pasha fjalën e tij (Profetit) “O Zoti im, këta janë njëmend njerëz, të cilët nuk besojnë” |
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (89)
Ti përshëndetu prej tyre dhe thuaj: Paqë! (Mbeçi të mirë) Do ta marrin vesh ata |
