| الْحَاقَّةُ (1) Momenti i fundit |
| مَا الْحَاقَّةُ (2) Ç’është momenti i fundit i (pashmangshëm) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ (3) Çka të tregon se ç’është momenti i fundi |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4) Themud dhe Ad e përgënjeshtruan shkatërrimin e botës |
| فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (5) Prandaj Themud u shfaros me ushtimë |
| وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ (6) Kurse Ad është shfarosur me furtunë vërshëlluese |
| سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (7) Që e leshoi kundër atyre shtatë netë e tetë ditë pa ndërprerë dhe ke parë në te njerëz të lëvarur sikur trupa të trashë hurmash |
| فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ (8) A e sheh, ka mbetur kush prej tyre |
| وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9) Edhe Faraoni dhe ata para tij, mëkatarë, kanë gabuar |
| فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (10) Dhe janë ngritur kundër Profetit të Zotit të vet, andaj Ai i dënoi me dënim të rëndë |
| إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11) Ne juve, kur u përmbyti uji, të tërëve u kemi bartë në anije |
| لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12) Për t’ua bërë atë si këshillë që do ta ruajë veshi që dëgjon |
| فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13) Dhe kur të fryhet në sur vetëm një herë |
| وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14) E toka me kodra të ngrihet edhe menjëherë të thërrmohen |
| فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15) Atë ditë do të ndodhë momenti i fundit (kijameti) |
| وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16) Edhe qielli do të çahet. Atëherë ai do të jetë i thyeshëm |
| وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17) Edhe engjujt, etë, atë ditë do të qëndrojnë në skaje të tij e përmbi vete do të bartin fronin e Zotit tënd |
| يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ (18) Atë ditë do të jeni të eksponuar dhe asnjë fshehtësi juaja nuk mbetet e fshehtë |
| فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19) Ai të cilit do t’i jipet libri në dorën e djathtë të tij, do të thotë: “Qe, lexomani librin tim |
| إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20) Unë kam menduar me kohë se do të jap llogari” |
| فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ (21) dhe ai do të jetë fatlum |
| فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22) Në një xhenet të lartë |
| قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23) Frytet e të cilit varen mbi krye |
| كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24) Hani dhe pini, u bëftë mirë, sepse ju në ditët e kaluara e keni fituar këtë |
| وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25) Kurse ai të cilit libri i jipet në dorë të majtë, do të thotë: “Ku shtë ai fat të mos m’ishte dhënë fare libri |
| وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26) Dhe të mos disha çfarë është llogaria ime |
| يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27) Ku është ai fat të isha shporrur |
| مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28) Pasuria ime kurrgjë nuk më ndihmon |
| هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29) E forca më ka humbur!” |
| خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30) Merrni dhe farkoni |
| ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31) Atë, pastaj digjne në zjarr |
| ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32) E pastaj lidhne me zinxhirë të gjatë shtatëdhjetë kutë |
| إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33) Sepse ai nuk besonte në All-llahun e madh |
| وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34) Dhe nuk ka kontribuar për t’u ushqyer varfnjaku |
| فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35) prandaj, ai sot këtu nuk ka mi |
| وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36) As ushqim tjetër përveç të lanave |
| لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37) Që nuk i han kush përveç mëkatarëve |
| فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38) Po betohem në atë që e shihni |
| وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39) Ai është, njëmend, fjalë e shpallur e Profetit fisnik |
| إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40) Dhe në atë që nuk i shihni |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ (41) Dhe nuk është fjalë e ndonjë poeti, por ju pak kush besoni |
| وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (42) Dhe as fjalë të ndonjë magjistari, por ju pak mendoni |
| تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (43) Është shpallje nga Zoti i botërave |
| وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44) E sikur të shprehte lloj-lloj fjalësh për ne |
| لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45) Do ta kishim kapur për dorën e djathtë |
| ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46) E pastaj do t’i pritnim damarin e qafës |
| فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47) Dhe askush prej jush nuk do të mund t’i ndihmojë |
| وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ (48) Ai (Kur’ani) është mësim për të devotshmit |
| وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ (49) Ndërsa ne e dimë me siguri se në mesin tuaj ka përgënjeshtarë |
| وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50) Dhe ai është shkak i vuajtjes së mosbesimtarëve |
| وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51) Kurse ai është e vërtetë e fortë |
| فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52) Prandaj, ti lartëso emrin e Zotit tënd të madhërishëm |