| طسم (1) Ta sin Mim |
| تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) Ata janë ajete të Librit të qartë |
| لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (3) Ti mbase do ta shkatërrosh veten përse ata nuk janë besimtarë |
| إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (4) TË kishim dashur do t’u kishim zbritur atyre një argument nga qielli para të cilit do t’i ulnin kokat |
| وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (5) Atyre nuk u ka ardhur asnjë vërejtje e re nga i Gjithmëshirshmi e të mos ia kthejnë shpinën |
| فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (6) Ata gënjyen, pra do tu vinë pasojat e asaj me çka ata tallen |
| أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ (7) A nuk e shohin tokën prej së cilës bëjmë të mugullojnë gjithë llojet e bimëve fisnike |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (8) Në këto, vërtet, ka argumente. Megjithatë shumica prej tyre nuk besojnë |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (9) Kurse Zoti yt është, me të vërtetë, i dashur dhe i mëshirshëm |
| وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10) Kur Zoti yt thirri Musaun të shkojë te populli mizor |
| قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ (11) Popullit të Faraonit, ndoshta e përmban veten |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ (12) Ai tha: “O Zot, kam frikë mos më trajtojnë si gënjeshtar |
| وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ (13) Se do të më ngushtohet krahërori dhe gjuha do të më lidhet, andaj ma jep edhe Harunin si profet |
| وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ (14) Se unë atyre u kaj një faj dhe frikohem se po më mbysin” |
| قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ (15) “Po si jo, - tha Ai, - shkoni të dy me argumentet tona. Ne jemi me ju, ju dëgjojmë |
| فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (16) Ejani te Faraoni dhe thuani: “Ne jemi Profetë të Zotit të botërave |
| أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (17) Lëri Izraelitët të vijnë me ne!” |
| قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18) “A nuk të kemi rritur, - tha, - në mesin tonë sa ishe fëmijë, dhe, a s’i kalove aq vjet të jetës sate ndër ne |
| وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (19) Dhe ti bëre veprën që e bëre dhe përsëri e mohon” |
| قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ (20) “Atë e bëra atëherë, - u përgjegj,- kur isha i humbur |
| فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ (21) Prandaj, ika prej jush sepse u frikësova prej jush, kurse Zoti im më dhuroi urtësi e më bëri një nga profetët |
| وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ (22) Ndërsa, mirësia që po ma përmend, mos është ajo që robërove izraelitët?” |
| قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ (23) “E kush është Zoti i botërave?” – tha Faraoni |
| قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ (24) “Zoti i qiejve dhe i tokës dhe gjithë çka ka në mesin e tyre, nëse besoni, - i tha (ky) |
| قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ (25) “A po dëgjoni”, - u tha atyre përreth |
| قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (26) “Zot i juaj dhe Zoti i prindërve, të parëve tuaj”, (tha Musa) |
| قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ (27) “Me të vërtetë, - tha Faraoni, - Profeti që u është dërguar është i marrë.” |
| قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ (28) “Zoti i lindjes dhe perëndimit dhe gjithë ç’ka në mes tyre, nëse jeni të mençur”, tha (Musa) |
| قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ (29) “Nëse pranon tjetër Zot, përveç meje, - tha (Faraoni) – do të jesh vërtetë një i burgosur” |
| قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ (30) “A edhe nëse të sjell argumente të qarta”, - e pyeti (Musa) |
| قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (31) Ai tha: “Hajde, sille nëse flet të vërtetën!” |
| فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ (32) Dhe Musa e hodhi shkopin e vet, kur qe, ai – gjarpër i vërtetë |
| وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ (33) E luajti dorën, e ajo, për ata që e shikonin, ishte e bardhë |
| قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ (34) “Ky vërtet qenka magjistar i ditshëm – i tha parisë që e rrethonte (Faraoni) |
| يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (35) Me magjitë e tij dëshiron t’iu përzë nga toka juaj, çka po urdhëroni ju?” |
| قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (36) “Lëre atë me gjithë vëlla dhe dërgo nëpër qytete, të mbledhin |
| يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ (37) Tërë magjistarët e dijshëm, t’i sjellin këtu” |
| فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ (38) Dhe magjistarët u mblodhën në ditën dhe vendin e caktuar |
| وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ (39) Popullit iu tha: “A jeni të një mendimi, të bashkuar |
| لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (40) Që të jemi me magjistarët, nëse dalin fitimtarë!” |
| فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ (41) Kur erdhën magjistarët i thanë Faraonit: “A do të kemi shpërblime nëse dalim ngadhnjimtarë” |
| قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ (42) “Po, - tha ai, - dhe atëherë do të më jeni më të afërt” |
| قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ (43) Musa u tha: “Lëshone atë që dëshironi ta lëshoni” |
| فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ (44) Dhe ata i lëshuan litarët dhe shkopinjtë e tyre duke thënë: “me madhërinë e Faraonit, ne vërtetë do të jemi fitimtarë” |
| فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ (45) Edhe Musa e lëshoi shkopin e tij, i cili menjëherë përbiu gjithë çka kishin improvizuar ata |
| فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ (46) Magjistarët ranë në sexhde, iu përulën |
| قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (47) “Ne i besuam Zotit të gjithpërbotshëm, thanë ata |
| رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (48) Zotit të Musaut dhe të Harunit” |
| قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (49) “I besuat atij, - tha (Faraoni) para se t’u jap unë leje. Ai është mësues juaj i vjetër që u ka mësuar magjinë, por ta dini mirë, do t’ua prejë duart dhe këmbët përkryq, dhe të tërëve do t’iu gozhdoj (do t’u vërë në kryq)” |
| قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ (50) “S’ka rëndësi – i thanë, - ne do t’i drejtohemi Zotit tonë |
| إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ (51) Ne shpresojmë se do të na falë Zoti ynë mëkatet tona, se ne jemi besimtarët e parë” |
| ۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ (52) Ne i shpallëm Musaut të dalë natën me njerëzit e mi. Do t’ju pasojnë |
| فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (53) Kurse Faraoni dërgoi nëpër qytete kasnecët |
| إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ (54) Ata, me të vërtetë, janë shumë pak |
| وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ (55) dhe janë të zemëruar në ne |
| وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ (56) por ne për çdo gjë jei të kujdesshëm |
| فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (57) dhe ne, i përzumë nga kopshtet dhe krojet |
| وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (58) prej pallateve dhe depove të bukura |
| كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (59) Ashtu ishte, dhe Ne ato ua lëmë trashëgim izraelitëve |
| فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ (60) Dhe i arritëm ata me të lindur të diellit |
| فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ (61) Pasi që e panë njëri-tjetrin, shokët e Musasë thirrën: “na zunë” |
| قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ (62) “Assesi, - tha (Musa), me mua është Zoti im që do të më udhëzojë” |
| فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ (63) Ne e frymëzuam Musanë t’i bjerë me shkopin e tij detit, ai u shpërnda dhe çdo anë u bë si mal i madh |
| وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ (64) Atje pastaj i afruam të tjerët |
| وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ (65) Shpëtuam Musanë dhe të gjitëh ata që ishin me të |
| ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (66) Kurse të tjerët i mbytëm në ujë |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (67) Për këto, ka argumente, por shumica nuk besuan |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (68) E Zoti yt është i plotëfuqishëm dhe i mëshirshëm |
| وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ (69) Lexoju historinë e Ibrahimit |
| إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ (70) Kur i tha babait të vet dhe popullit të vet: “Çka adhuroni ju” |
| قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ (71) Ata iu përgjigjen: “Adhurojmë idolin dhe gjithmonë i lutemi” |
| قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ (72) Ai u tha: “A ju dëgjojnë kur u drejtoheni atyre |
| أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ (73) A keni prej tyre dobi ose dëm” |
| قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ (74) “Jo”, - thanë, - por kështu e dijmë se kanë vepruar të parët tanë” |
| قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ (75) “A i keni parë, - tha, - ata që i adhuroni ju |
| أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ (76) Ju dhe të parët tuaj të vjetër” |
| فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ (77) Ata, vërtet, janë armiqtë e mi, përveç Zotit të botërave |
| الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ (78) I cili më krijoi mua dhe më udhëzoi |
| وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ (79) I cili më ushqen dhe për ujë s’më përmallon |
| وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ (80) I cili kur sëmurem më shëron |
| وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ (81) I cili më bën të vdes dhe pastaj më ngjall |
| وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ (82) I cili, shpresoj, se do t’më falë mëkatet e mia në ditën e gjykimit |
| رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (83) O Zot, më shpërble me urtësi dhe më shtjer në udhën e të mirëve |
| وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84) Më bën të përmendem për të mirë te të tjerët |
| وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85) Më bën një nga ata që do ta shpërblesh me xhenete |
| وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86) Më fal edhe babën tim, ai me të vërtetë ishte një nga të humburit |
| وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87) Mos më bën merak ditën kur njerëzit ringjallen |
| يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88) Atë ditë kur s’të bën dobi as pasuria e as fëmiu |
| إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89) Vetëm ai që vjen te All-llahu me zemër të shëndoshë |
| وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90) Dhe të devotshmëve do t’u afrohet xhenneti |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91) Kurse xhehennemi do t’u dëftohet të humburve |
| وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ (92) Dhe, do t’u thuhet: “Ku janë ata që i adhuronit |
| مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ (93) A mund t’iu ndihmojnë juve ose vetes në vend të All-llahut?” |
| فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94) Pra, ata me bashkmendimtarët e tyre që janë në rrugë të gabuar, do të hidhen në xhehennem |
| وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95) Edhe tërë ushtria e djallit |
| قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96) Ata në xhehennem duke u grindur thonë |
| تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (97) “Për All-llahun! Ne vërtetë kemi qenë në humbje të sigurt |
| إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98) Kur u kemi barazuar me Zotin e gjithpërbotshëm |
| وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99) Neve na humbën kriminelët |
| فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ (100) Andaj, s’kemi as ndërmjetës |
| وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101) As mik të sinqertë |
| فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102) Të ishim kthyer edhe një herë do të bëheshim besimtarë!” |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (103) Në këto ka argumente, por shumica sish s’besuan |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104) E zoti yt është i vërtetë i plotëfuqishëmdhe mëshirëplotë |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105) Populli i Nuhit profetët i konsideroi gënjeshtarë |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106) Kur u tha vëllau i tyre, Nuhi, “Kujdes! Frikësohuni (All-llahut)” |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107) Unë jam për ju, vërtet, Profet i sigurt |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108) Frikësohuni All-llahut dhe më dëgjoni mua |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109) për këtë nuk kërkoj prej jush ndonjë shpërblim, se shpërblimin mund të ma japë vetëm Zoti i gjithpërbotshëm |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110) Frikësohuni All-llahut më dëgjoni mua!” – |
| ۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111) I thanë: “A të besojmë ty që të pasojnë të ndytët, të mjerët” |
| قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112) “Unë s’di, - tha, - se ç’bëjnë ata” |
| إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113) “Ta dini se të gjithë, vetëm para Zotit tim, do të japin llogari |
| وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114) Unënuk i përzë besimtarët |
| إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ (115) Unë jam vetëm një, i cili ju tërheq vërejtjen haptaz!” |
| قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116) “Nëse nuk heq dorë, o Nuh, - i thanë, - me siguri do të shtypesh me gurë” |
| قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117) “O Zot, - tha, - populli im më quan gënjeshtar |
| فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118) Andaj Ti gjykona mua dhe ata, dhe më shpëto, mua me besimtarët që janë me mua!” |
| فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119) Dhe Ne e shpëtuam atë dhe kush ishte me të ngarkuar në anije |
| ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120) Pastaj i mbytëm në ujë ata që mbetën |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (121) Për këtë ka argumente, por shumica prej tyre nuk besuan |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122) Kurse Zoti yt është, vërtet i fuqishëm dhe mëshirëplotë |
| كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123) Edhe Ad-i profetët i quajti gënjeshtarë |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124) Kur Hudi, vëllau i tyre, u tha: “A s’i frikësoheni (All-llahut)?” |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125) Unë jam, me sigur, Profeti juaj |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126) Prandaj, frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127) Për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë Zotii botërave |
| أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128) E ju ngritni çudira në çdo maje kodre, e të tjerët i përqeshni |
| وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129) Dhe ngritni pallate sikur dot ë jetoni përjetë |
| وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130) Por kur dënoni, dënoni si mizor |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131) Frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua |
| وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ (132) Frikësohuni atij, i cili u pajis me çka e dini vet |
| أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133) U jep gjë të gjallë dhe djem |
| وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134) Edhe kopshte e kroje |
| إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135) Unë, seriozisht, i frikësohem dënimit tuaj në Ditën e madhe”. – |
| قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ (136) Ata i thanë: “Ne njëlloj e kemi, këshillove ti apo jo” |
| إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137) Kështu ishte edhe me popujt e lashtë |
| وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138) Dhe ne nuk do të jemi të dënuar |
| فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (139) Ata vazhduan të trajtojnë si gënjeshtar, andaj ne i shfarosëm. Ky është një mësim, por shumica prej tyre nuk ishin besimtarë |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140) Kurse Zoti yt është, vërtet, i fuqishëm dhe i mëshirshëm |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141) Edhe Themudi profetët i ka konsideruar rrenacakë |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142) Kur vëllau i tyre, Salihu, u tha: “A nuk i frikësoheni (All-llahut) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143) Unë jam për ju, pa dyshim, Profet i vërtetë |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144) Prandaj frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145) për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë Zoti i përbotshëm |
| أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146) A do të mbeteni këtu të sigurtë |
| فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147) Në kopshte dhe ndër kroje e burime |
| وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148) Në toka të mbjellura, pemishte me fryte të pjekura |
| وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149) Ju me mjeshtëri të rrallë latoni shtëpi në kodra |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150) Pra, frikësohuni All-llahut dhe më dëgjoni mua |
| وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151) E mos dëgjoni urdhërat e atyre që i teprojnë të këqiat |
| الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152) Të cilët në tokë nuk bëjnë mirë, por, sjellin shkatërrim” |
| قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) Ata i thanë: “Ti je vetëm një i magjepsur |
| مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) Ti je njeri, si edhe ne; prandaj sillna një mrekulli nëse je i sinqertë” |
| قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ (155) “Qe, kjo është deveja, - tha ai, - në ditë të caktuar do të pijë ajo edhe ju |
| وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156) Dhe mos i bëni asnjë të keqe që t’iu përfshijë edhe juve vuajtja e Ditës së madhe!” |
| فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157) Mirëpo, ata e therrën atë e pastaj u penduan |
| فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (158) Por dënimi i përfshiu. Kjo, vërtet, është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159) Kurse Zoti yt është, me të vërtetë, i fortë dhe i mëshirshëm |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160) Edeh populli i Lutit profetët i quante gënjeshtarë |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161) Kur u tha vëllau i tyre, Luti: “A s’i frikësoheni All-llahut” |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162) Unë jam me siguri Profeti juaj |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163) Prandaj frikësouni All-llahut dhe dëgjomëni mua |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164) për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi. Mua do të më shpërblejë Zoti i botërave |
| أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165) A ju, veç tërë botës, çoni dashur me meshkuj |
| وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166) E gratë tuaja, që Zoti juaj i krijoi për ju, i lini anash? Ju jeni popull që kaloni çdo kufi” |
| قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167) Ata i thanë: “Nëse nuk heq dorë, o Lut, me siguri do të jesh i përzënë” |
| قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ (168) “Unë, - tha, - jam prej urrejtësve të veprimeve tuaja |
| رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169) “O Zot, më shpëto mua dhe familjen time nga ajo që bëjnë ata!” |
| فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170) Dhe ne e shpëtuam atë dhe tërë familjen e tij |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171) Përveç plakës e cila mbet me ata |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172) E pastaj të tjerët i shfarosëm |
| وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ (173) U lëshuam një shi, shi i tmerrshëm për ata të cilëve u është tërhequr vërejtja |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (174) Ky është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175) Ndërkaq Zoti yt është i mëshirshëm dhe fuqiplotë |
| كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176) Edhe banorët e Ejkës profetët i trajtonin gënjeshtarë |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177) Kur u tha Shuajbi: “Si nuk frikësoheni |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178) Unë jam, pa mëdyshje, Profet i vërtetë |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179) Prandaj, frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180) Unë jam me siguri profet i juaj |
| ۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181) Peshoni drejt dhe mos e lini mangut |
| وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182) Edhe në peshojë matni me drejtësi |
| وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183) As njerëzve mos ua cenoni të drejtat e tyre dhe mos bëni krime e shkatërrime në tokë |
| وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ (184) Frikësohuni atij, i cili, u ka krijuar juve dhe popujt e lashtë!” |
| قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (185) Ata i thanë: “Ti je vetëm një njeri i magjepsur” |
| وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ (186) Edhe ti je njeri si ne; dhe për ne ti je, vërtet, gënjeshtar |
| فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (187) Por ti nëse flet të vërtetën lëshona nga qielli një dënim!” |
| قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ (188) Zoti im tha, - e di mirë se ç’bëni ju |
| فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (189) Dhe ata vazhduan ta trajtojnë si gënjeshtar, prandaj i përfshiu dënimi nga retë; ai dënim ishte një ditë e tmerrshme |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (190) Ky është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (191) Kurse Zoti yt është, vërtetë, i Gjithfuqishëm dhe Mëshirëplotë |
| وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (192) Kur’ani është, pa dyshim, shpallje e Zotit të gjithë botërave |
| نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ (193) E solli i besuari Xhebrail |
| عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ (194) Në zemrën tënde, të bëhesh thirrës, lajmëtar |
| بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ (195) Në një gjuhë të qartë arabe |
| وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ (196) Ai është përmendur në librat e profetëve të mëparshëm |
| أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ (197) Vallë! A nuk iu mjafton atyre fakti se për këtë dinë dijetarët izraelitë |
| وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ (198) Po t’ia shpallim edhe ndonjë tjetri joarab |
| فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ (199) E ai t’ua lexojë, atyre, prapë ata nuk do t’i besonin |
| كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (200) Ja, ashtu ne e fuqim në zemrat e mëkatarëve |
| لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (201) Ata nuk do të besojnë në të derisa nuk përjetojnë dënimin e padurueshëm |
| فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (202) Që do t’u vijë papritmas, atëherë kur ata nuk e presin |
| فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ (203) Dhe do të thonë: “A do të kemi pak afat” |
| أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (204) A e shpejtojmë dënimin tonë |
| أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ (205) A e pe, po nëse i lëmë edhe ca vite të tëra |
| ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ (206) E pastaj t’i gjejë ajo me çka u kërcënohet |
| مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ (207) Çka do të kenë dobi nga ato kënaqësi të jetës |
| وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ (208) Ne nuk kemi shembur asnjë fshat para se t’u vijnë ata të cilët u kanë tërhequr vërejtjen |
| ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ (209) T’ua përkujtojmë; Ne nuk kemi qenë mizorë |
| وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ (210) Kur’anin nuk e sjellin djajtë |
| وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211) Nuk ta merr mednja që ta bëjnë ata këtë. Ata s’kanë mundësi |
| إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212) Ata nuk munden assesi as ta dëgjojnë |
| فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213) Përveç All-llahut, prandaj, mos iu lut tjetër Zoti e të jesh nga ata që do të jenë të maltretuar |
| وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ (214) Tërheqi vërejtjen familjes sate më të afërt |
| وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (215) Dhe jij më i afërt ndaj besimtarëve që të pasojnë |
| فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ (216) Po nëse nuk të dëgjojnë, ti thuaju: “Unë s’kam asgjë me ato çka veproni ju” |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) dhe ki mbështetje në të Fuqishmin, të Gjithmëshirshmin |
| الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ (218) I cili të sheh kur ngrihesh |
| وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) Të kryesh faljne, namazin, me të tjerët |
| إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (220) Sepse, Ai, vërtet, sheh dhe dëgjon çdo gjë |
| هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ (221) A t’iu tregoj unë se kujt i vijnë djajtë |
| تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ (222) Ata i vijnë çdo gënjeshtari, mëkatari |
| يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ (223) Ata përgjojnë dhe më së shumti gënjejnë |
| وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ (224) Kurse poetët, ata kanë ithtarë të mbyturit në mëkate |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ (225) A nuk sheh se ata bredhin luginave |
| وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ (226) Flasin atë çka s’e bëjnë |
| إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ (227) Me përjashtim të atyre që besojnë dhe vepra të mira punojnë, dhe që e përmendin All-llahun shpesh, dhe dalin ngadhnjimtar pas padrejtësisë që u bëhet. Mizorët do të marrin vesh se në çfarë humnere po hyjnë |