| إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (1) Kur të dridhet toka me një të dridhur të fortë |
| وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا (2) Dhe toka ta hedhë barrët e veta |
| وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا (3) E njeriu “ç’është kjo” kur të thërret |
| يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا (4) Atë ditë ajo dot ë rrëfejë fshehtësitë e veta |
| بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا (5) Sepse e inspiron Zoti yt |
| يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ (6) Atë ditë njerëzit do të paraqiten veç e veç, që t’u tregohen veprat e tyre |
| فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ (7) Ai cili punon mirë sa grima, e sheh atë |
| وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (8) Por edhe kush bën keq, qoftë sa grima, do ta shohë |