| لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1) Po betohem në këtë qytet |
| وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2) A ti je i lirë në këtë qytet |
| وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) dhe betohem në ata që lindin dhe linden |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4) E kemi krijuar njeriun që të përpiqet |
| أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) A mendon ai se kurrkush nuk mundet t’ia mungojë |
| يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا (6) Thot: “Kam shpenzuar pasuri të madhe!” |
| أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) A mendon se askush nuk e ka parë |
| أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8) A nuk e kemi bërë atë me dy sy |
| وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9) Me një gjuhë dhe dy buzë |
| وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) Dhe i kemi trasuar dy rrugë |
| فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) E ai nuk undi ta kapërcejë këtë pengesë |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) Ç’mendon ti: “Ç’është kapërcimi i pengesës?” |
| فَكُّ رَقَبَةٍ (13) Është lirim i një të robëruari |
| أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) Ose ushqene atëherë kur mbretëron uria |
| يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15) ndonjë bonjak të afërt |
| أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16) Apo varfnjakun që është shumë i nevojshëm |
| ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) Por që është prej atyre të cilët besojnë dhe për durim porosisin, dhe për mëshirë këshillojnë |
| أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) Ata do të jenë të lumtur |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) Kurse ata që i mohojnë argumentet tona, ata janë fatzi – |
| عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20) Të mbyllur në zjarr |