يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1)
O i mbuluar |
قُمْ فَأَنذِرْ (2)
Ngritu dhe qorto (thirr) |
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3)
dhe Zotin tënd madhëro |
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4)
Dhe rrobet tua pastro |
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5)
Dhe nga të këqiat u largo |
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ (6)
Dhe mos u kënaq as me shumë, por këshillo |
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7)
Dhe për hirë të Zotit tënd duro |
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8)
E kur të fryhet në sure |
فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9)
Ajo atëherë do të jetë ditë e rëndë |
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10)
Për mosbesimtarët, pa lehtësi |
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11)
M’i lë mua dhe atë që i kam krijuar vetë |
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا (12)
Dhe i kam dhënë pasuri të madhe |
وَبَنِينَ شُهُودًا (13)
Edhe djem që janë me ta |
وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا (14)
Edhe shumë të mira kam dhuruar |
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15)
Pastaj lakmon t’ia shtojë edhe më tepër |
كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16)
Kurrsesi! Ai, me të vërtetë, u kundëdrvihet fakteve tona |
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17)
Do ta ngarkoj shumë rëndë |
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18)
Sepse ai ka menduar dhe planifikuar |
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19)
Qoftë i mallkuar si e ka planifikuar |
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20)
Prapë qoftë i mallkuar si e ka planifikuar |
ثُمَّ نَظَرَ (21)
Pastaj ka shikuar |
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22)
E mandej u ngrys e u mrrol |
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23)
E pastaj ktheu shpinën me mendjemadhësi |
فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24)
Dhe tha: “Kjo nuk është kurrgjë përveç një magji q transmetohet |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25)
Këto janë vetëm fjalë njeriu” |
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26)
Atë do ta hudhë në Sekar |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27)
A e di ç’është Sekar |
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28)
Aio asgjë nuk kursen |
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ (29)
Lëkurët njerëzve ua nxinë |
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30)
Mbi të vigjëlon nëntëmbëdhjetë |
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31)
Dhe nuk kemi bërë rojtar të zjarrit tjetër kënd, veç engjujve dhe numrin e tyre e kemi caktuar si sprovë për ata që nuk besojnë, për t’i bindur ata që u është dhënë Libri, kurse ata që besojnë t’u forcohet besimi, ndërsa ata të cilëve u është dhënë Libri dhe besimtarët, të mos dyshojnë, dhe që ata zemrat e të cilëve janë të sëmura, dhe ata që janë mosbesimtarë të thonë: “Çka ka dashur All-llahu me këtë shembull?” Ashtu All-llahu e lë të humbur kë të dojë dhe udhëzon kë të dojë, dhe askush nuk i di ushtritë e Zotit tënd përveç Atij. Kurse ai (Sekari) është vetëm qortim për njerëzimin |
كَلَّا وَالْقَمَرِ (32)
Po, si jo! Pasha Hënën |
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33)
Edhenatën kur kalon |
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34)
E agimi kur agon |
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35)
Ajo është, njëmend, një nga (fatkeqësi) të mëdhatë |
نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ (36)
Qortim për njerëzit |
لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37)
Për atë nga mesi juaj i cili do të shpëtojë ose të vonojë |
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38)
Secili është përgjegjës për atë çka ka fituar (ç’ka bërë) |
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39)
Përveç të djathtëve |
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40)
Ata në xhennete do të bisedojnë |
عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41)
Për mizorët – mëkatarët |
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42)
“Çka ju solli në Sekar” |
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43)
Do të thonë: “Nuk kemi pas kryer namazin |
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44)
Dhe të varfërit nuk i kemi ushqyer |
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45)
Dhe kemi llomotitur me llomotitësit |
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46)
Edhe e kemi pas mohuar ditën e kijametit |
حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47)
Derisa nuk na erdhi vdekja” |
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48)
Atyre nuk u bën dobi ndërmjetësimi i ndërmjetësuesve |
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49)
E pse ata largohen nga këshilla |
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ (50)
Sikur gomarë të tërhuzur |
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ (51)
Që ikin nga ndjekësi |
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً (52)
Po! Secili njeri prej tyre dëshiron t’i jepen broshura të shpallura qartë |
كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53)
Kurrë! Sepse ata nuk i frikësohen asaj bote |
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)
S’ka dyshim, ai është këshillë |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (55)
Dhe kush do të mund, ta ketë në mend |
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56)
Por në mend mund ta ketë vetëm nëse do All-llahu. Ai është i denjë për t’iu friëksuar dhe kompetentë për të falur |
