| إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (1) Vi sendte Noa til hans folk: «Advar ditt folk, før en smertelig straff kommer over dem.» |
| قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (2) Han sa: «Hør, mitt folk, jeg er en klar advarer for dere |
| أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ (3) Tjen Gud, og frykt Ham, og adlyd meg |
| يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (4) sa vil Han tilgi deres synder og gi dere en viss frist! Nar Guds frist kommer, gis ingen utsettelse, om dere bare visste!» |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا (5) Han sa videre: «Herre, jeg har kalt pa mitt folk natt og dag |
| فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا (6) men mitt kall har forsterket deres avstandtagen |
| وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا (7) Sa ofte som jeg kalte dem, sa Du kunne tilgi dem, satte de fingrene i ørene og gjemte seg i sine klær, og turet frem i største hovmod |
| ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا (8) Sa kalte jeg pa dem apent |
| ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا (9) og sa talte jeg bade offentlig og privat |
| فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا (10) og jeg sa: ’Be om Herrens tilgivelse! Han er det som tilgir |
| يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا (11) og sa vil Han sende dere strømmende regn fra oven |
| وَيُمْدِدْكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا (12) og forstrekke dere med rikdom og barn, og gi dere haver, og gi dere bekker |
| مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13) Hva er det med dere, at dere ikke haper pa Guds langmodighet |
| وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14) da Han jo har skapt dere i utviklingsfaser |
| أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15) Har dere ikke sett hvordan Gud har skapt syv himler lagvis |
| وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16) og satt manen der som et bluss, og solen som en lysende lampe |
| وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17) Gud har latt dere vokse opp av jorden |
| ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18) og sa lar Han dere vende tilbake dit, og sa bringer Han dere frem pa nytt |
| وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19) Gud har bredt ut jorden for dere som et teppe |
| لِّتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20) sa dere kan vandre pa dens vide veier.’» |
| قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21) Han fortsatte: «Herre, de har ikke adlydt meg, men fulgt ham, hvis rikdom og barn kun øker hans fortapelse |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22) og de har smidd svære renker |
| وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23) og sier: ’Oppgi ikke deres guder! Forlat ikke Wadd og Suwa, og ikke Yaroth, Yahok eller Nasr.’ |
| وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24) De har ført mange vill. La de urettferdige bare tilta i villfarelse!» |
| مِّمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا (25) For sine overtredelsers skyld ble de druknet, og ført inn i en ild, og de fant ingen hjelpere utenom Gud |
| وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26) Og Noa sa: «Herre, etterlat ikke en eneste av de vantro pa jorden |
| إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27) Om Du lar dem tilbake, sa vil de føre dine tjenere vill, og de vil ikke fostre annet enn syndefulle vantro |
| رَّبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28) Herre, tilgi meg og mine foreldre, og enhver som kommer inn i mitt hus som troende, og de troende menn og kvinner! Og la de urettferdige bare tilta i fordervelse.» |