يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1)
O, tu cel acoperit cu mantie |
قُمْ فَأَنذِرْ (2)
Scoala-te si previne |
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3)
Preamareste-L pe Domnul tau |
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4)
Curata-ti vesmintele |
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5)
Fugi de intinaciune |
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ (6)
Nu darui ca sa capeti mai mult |
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7)
Pentru Domnul tau rabda |
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8)
Cand se va suna din trambita |
فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9)
acea zi va fi o zi grea |
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10)
pentru tagaduitori nu va fi usoara |
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11)
Lasa-ma cu cel pe care singur l-am creat |
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا (12)
O avere intinsa i-am dat |
وَبَنِينَ شُهُودًا (13)
si fiii care sa-i fie martori |
وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا (14)
Si i-am facut orice inlesnire |
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15)
insa el se lacomeste sa-i dau mai mult |
كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16)
Ba nu! El s-a incapatanat inaintea semnelor Noastre |
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17)
insa Eu il voi sili la greu urcus |
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18)
S-a gandit si a hotarat |
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19)
Sa fie omorat precum a hotarat |
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20)
Da! Sa fie omorat precum a hotarat |
ثُمَّ نَظَرَ (21)
Apoi s-a uitat |
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22)
s-a incruntat si s-a intunecat |
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23)
si spatele a intors ingamfat |
فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24)
El spuse: “Nu este decat o vraja care se leaga |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25)
Nu este decat spusa unui om!” |
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26)
Il voi azvarli in Focul mistuitor |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27)
Cum vei sti tu oare ce este Focul mistuitor |
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28)
El nu cruta si nu lasa |
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ (29)
el este cel care ii inegreste pe oameni |
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30)
iar asupra lui sunt nouasprezece (pazitori) |
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31)
Am pus pazitori ai Focului numai ingeri si n-am facut din numarul lor decat o incercare pentru cei care au tagaduit, pentru ca cei care au primit Cartea sa se convinga, pentru ca cei care cred sa creasca in credinta, pentru ca cei care au primit Cartea si cei credinciosi sa nu se mai indoiasca, pentru ca cei care au boala in inima si tagaduitorii sa spuna: “Ce voieste Dumnezeu cu aceasta ca pilda?” Astfel, Dumnezeu rataceste pe cine voieste si calauzeste pe cine voieste. Si nimeni afara de El nu cunoaste ostirile Domnului tau. Aceasta nu este decat o amintire pentru oameni |
كَلَّا وَالْقَمَرِ (32)
Ba nu!... Pe luna |
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33)
Pe noapte cand se risipeste |
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34)
Pe dimineata cand mijeste |
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35)
Acela este unul dintre cele mai mari |
نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ (36)
Aceasta este o predica oamenilor |
لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37)
celor dintre voi care vor sa iasa inainte ori care vor sa ramana in urma |
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38)
Fiece suflet pentru ceea ce a agonisit este chezas |
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39)
afara de cei de-a dreapta |
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40)
Acestia in Gradini se vor intreba |
عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41)
despre nelegiuiti |
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42)
“Cine v-a manat in Focul mistuitor?” |
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43)
Ei vor raspunde: “Noi nu am fost dintre cei rugatori |
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44)
nu am fost printre cei care au ospatat sarmanul |
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45)
ci la palavre am stat cu palavragii |
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46)
Noi am socotit Ziua Judecatii o minciuna |
حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47)
pana cand ne-a venit adeverirea.” |
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48)
Atunci mijlocirea celor mijlocitori nu le va fi de folos |
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49)
La ce le-a folosit daca s-au impotrivit Amintirii |
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ (50)
ca niste magari care o iau razna |
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ (51)
fugind din fata leului |
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً (52)
Ba, fiecare dintre ei ar vrea sa i se aduca suluri desfasurate |
كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53)
Ba nu, caci ei nu se tem de Viata de Apoi |
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)
Ba nu, caci aceasta este numai o Amintire |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (55)
iar cel care voieste si-o aminteste |
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56)
Oamenii nu-si vor aminti insa decat daca va voi Dumnezeu, Cel vrednic de temut si daruitor de iertare |
