الْحَاقَّةُ (1)
Он рӯзи барҳақ |
مَا الْحَاقَّةُ (2)
Чист он рӯзи барҳақ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ (3)
Ва чӣ донӣ, ки он рӯзи барҳақ чист |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4)
Қавми Самуду Од рӯзи қиёматро дурӯғ бароварданд |
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (5)
Аммо қавми Самуд ба он бонги сахт ҳалок шуданд |
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ (6)
Ва аммо қавми Од бо вазиши боли сар-сяр (сахт) ба ҳалокат расиданд |
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (7)
Он азобро ҳафт шабу ҳашт рӯз пай дар пай бар онон фиристод. Он қавмро чун танаҳои пӯсидаи хурмо медидӣ, ки афтодаанду мурдаанд |
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ (8)
Оё касеро мебинӣ, ки аз онҳо бар ҷой монда бошад |
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9)
Ва Фиръявну мардуме, ки пеш аз ӯ буданд ва низ мардуми Мӯътафиқа гунаҳкор омаданд |
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (10)
Фиристодаи Парвардигорашонро нофармонӣ карданд ва Худо низ ононро ба сахтӣ фуру гирифт |
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11)
Чун об туғён кард, шуморо ба киштӣ савор кардем |
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12)
то онро мояи пандатон гардонем ва гӯшнигаҳдорандаи панд онро фаро гирад |
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
Чун як бор дар сур дамида шавая |
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14)
ва замину кӯҳҳоро баргиранд ва якбора дар ҳам кӯбанд |
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15)
он рӯз он ҳодиса ба вуқӯъ пайваста бошад |
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16)
ва осмон, ки дар он рӯз суст шудааст, бишикофад |
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17)
Ва фариштагон дар атрофи осмон бошанд, Ва дар он рӯз ҳашт тан аз онҳо арши Парвардигоратро бар болои сарашон мебардоранд |
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ (18)
Он рӯз шуморо пеш оваранд ва ҳеҷ чизи шумо ниҳон намонад |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19)
Аммо ҳар кас, ки номаи аъмолашро ба дасти росташ диҳанд, мегӯяд: «Ном'аи маро бигиреду бихонед |
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20)
Ман яқин доштам, ки ҳисоби худро хоҳам дид» |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ (21)
Пас ӯ дар як зиндагии писандидаву хуш хоҳад буд |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22)
дар биҳиште олӣ |
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23)
ки меваҳояш наздикшаванда бошад |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24)
Бихӯреду биёшомед, гуворо бод шуморо. Инҳо мукофоти амалҳоест, ки дар айёми гузашта ба ҷой меовардаед!» |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25)
Аммо он кас, ки номаи аъмолашро ба дасти чапаш диҳанд, мегӯяд: «Эй кош,, номаи маро ба дасти ман намедоданд |
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26)
ва надониста будам, ки ҳисоби ман чист |
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27)
Эй кош, ҳамон марг мебуду бас |
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28)
Дороии ман маро фоида набахшид |
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29)
қудрати ман аз дасти ман бирафт!» |
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)
«Бигиредаш, занҷираш кунед |
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31)
Ва ба ҷаҳаннамаш дараред |
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32)
Ва ӯро бо занҷире ба дарозии ҳафтод зироъ (аз оринҷ то ангушт) бикашед |
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33)
Зеро ба Худои бузург имон надошт |
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34)
ва ба таъом додан ба мискинон касеро тарғиб намекард |
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35)
Дар он рӯз дар он ҷо ҳеҷ дӯсте нахоҳад дошт |
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36)
Таъомаш чизе ғайри чирку хуни аҳли дӯзах нест |
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37)
Танҳо хатокорон аз он таъом мехӯранд |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38)
Пас савганд ба он чи мебинед |
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39)
ва он чӣ намебинед |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40)
ки ин сухани фиристодае бузургвор аст |
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ (41)
на сухани шоире. Чӣ андак имон меоварад |
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (42)
Ва низ сухани коҳине (фолбин, ҷодугар) нест. Чӣ андак панд мегиред |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (43)
Аз ҷониби Парвардигри ҷаҳониён нозил шуда аст |
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44)
Агар паёмбар баъзе суханонро бофта бар мо мебаст, («аз ҷониби худост» — мегуфт) |
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45)
бо қудрат ӯро фурӯ мегирифтем |
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46)
сипас раги дилашро пора, мекардем |
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47)
ва ҳеҷ як аз шуморо тавони он набувад, ки монеъ шавад |
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ (48)
Ва Қуръон барои парҳезгорон пандест |
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ (49)
Мо медонем, ки аз миёни шумо касоне ҳастанд, ки такзиб мекунанд, (дурӯғ мешумуранд) |
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50)
Ва Қуръон кофиронро мояи пушаймонӣ аст |
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51)
Ва он сухани ҳақ ва яқин аст |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52)
Пас ба номи Парвардигори бузургат тасбеҳ (бигӯй) |
