إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (1)
هنگامی که واقعه (ی عظیم قیامت) برپا شود |
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ (2)
رخ دادن آن قطعی و جای تکذیب نیست |
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ (3)
(گروهی را) پائین می‌آورد و (گروهی را) بالا می‌برد |
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا (4)
این در هنگامی است که زمین سخت به تکان و لرزه انداخته می‌شود |
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا (5)
و کوهها سخت درهم کوبیده می‌شوند و ریزه ریزه می‌گردند |
فَكَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثًّا (6)
و به صورت گرد و غبار پراکنده درمی‌آیند |
وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً (7)
و شما سه گروه خواهید شد |
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (8)
سمت راستیها! امّا چه سمت راستیهائی؟ (اهل سعادت و خوشبختی! خوشا به حالشان) |
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (9)
و سمت چپیها! امّا چه سمت چپیهائی؟! (اهل شقاوت و بدبختی! بدا به حالشان) |
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (10)
و پیشتازانِ پیشگام |
أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ (11)
آنان، مقرّبان (درگاه یزدان) هستند |
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (12)
در میان باغهای پرنعمت بهشت جای دارند |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ (13)
گروه زیادی از پیشینیان (هر دینی، از زمره‌ی دسته‌ی سوم) هستند |
وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ (14)
و گروه اندکی از پسینیان (هر دینی، در میان دسته‌ی سوم) می‌باشند |
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ (15)
اینان بر تختهای مرصّع و مطرّز می‌نشینند |
مُّتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ (16)
روبروی هم بر آن تختها تکیه می‌زنند |
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ (17)
نوجوانانی، همیشه نوجوان (برای خدمت بدیشان، پیرامونشان در آمد و رفت هستند و باده را) برای آنان می‌گردانند |
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ (18)
(برای آنان به گردش درمی‌آورند) قدحها و کوزه‌ها و جامهائی از رودبار روان شراب را |
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ (19)
از نوشیدن آن، نه سر درد می‌گیرند، و نه عقل و شعور خود را از دست می‌دهند |
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ (20)
(نوجوانان بهشتی برای آنان می‌گردانند) هر نوع میوه‌ای را که برگزینند |
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ (21)
و گوشت پرنده‌ای که بخواهند و آرزو کنند |
وَحُورٌ عِينٌ (22)
و حوریان چشم درشت بهشتی دارند |
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23)
همسان مروارید میان صدفند |
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (24)
(اینها بدیشان داده می‌شود) به پاداش کارهائی که می‌کرده‌اند |
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا (25)
در میان باغهای بهشت، نه سخن یاوه می‌شنوند، و نه سخن گناه‌آلود |
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا (26)
مگر سخن سلام! سلام! را |
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ (27)
سمت راستیها! چه سمت راستیهائی؟! (اوصاف مواهب و نعمتهایشان در بیان نمی‌گنجد) |
فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ (28)
در (سایه‌ی درخت) سدر بی‌خار آرمیده‌اند |
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ (29)
و در سایه‌ی درختان موزی بسر می‌برند که میوه‌هایش رویهم ردیف و چین چین افتاده است |
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ (30)
و در میان سایه‌های فراوان و گسترده و کشیده (خوش و آسوده‌اند) |
وَمَاءٍ مَّسْكُوبٍ (31)
و در کنار آبشارها و آبهای روان (بسر می‌برند که زمزمه‌ی آن گوش جان را نوازش می‌دهد و منظره‌ی آن چشم انسان را فروغ می‌بخشد) |
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32)
و در میان میوه‌های فراوان هستند |
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ (33)
که نه تمام می‌شود و نه منع می‌گردد |
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ (34)
و در بین همسران ارجمند و گرانقدر (خوش می‌گذرانند) |
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً (35)
ما آنان را (در آغاز کار، بدین شکل زیبا و شمائل دلربا) پدیدار کرده‌ایم |
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا (36)
ایشان را دوشیزگانی ساخته‌ایم (که پس از آمیزش، بکارت خود را باز می‌یابند) |
عُرُبًا أَتْرَابًا (37)
شیفتگان (همسر خود، و همه جوان و طناز و) همسن و سال هستند |
لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ (38)
(همه‌ی این نعمتهای ششگانه) متعلّق به سمت راستیها است |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ (39)
سمت راستیها گروه زیادی از پیشینیان (گروندگان به هر دینی از ادیان آسمانی) هستند |
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ (40)
و گروه زیادی از پسینیان (گروندگان به هر دینی از ادیان الهی) |
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41)
سمت چپیها! چه سمت چپیهائی؟! (بدا به حالشان) |
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (42)
آنان در میان شعله‌های آتش و آب جوشان بسر خواهند برد |
وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ (43)
و در سایه‌ی دودهای بسیار سیاه و گرم قرار خواهند گرفت |
لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (44)
نه خنک است و نه مفید فایده‌ای |
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (45)
چرا که آنان پیش از این (در دنیا، مست و مغرور نعمت و) خوشگذران بوده‌اند |
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ (46)
و پیوسته بر انجام گناهان بزرگ، پافشاری داشته‌اند |
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47)
و می‌گفته‌اند: آیا زمانی که مُردیم و خاک و استخوان گشتیم، آیا دوباره زنده گردانده می‌شویم؟ |
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48)
آیا پدران و نیاکان پیشین ما هم؟! (که هیچ اثری از آنان باقی نمانده است، دوباره زنده می‌شوند؟) |
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (49)
بگو: پیشینیان و گذشتگان، و پسینیان و آیندگان |
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ (50)
قطعاً جملگی در وعده‌گاه روز معیّن (رستاخیز) گرد آورده می‌شوند |
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ (51)
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده (ی زندگی دوباره) |
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ (52)
قطعاً از درخت زقّوم خواهید خورد |
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (53)
و شکمها را از آن پر خواهید کرد |
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (54)
و روی آن، آب جوشان و سوزان خواهید نوشید |
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (55)
و همچون نوشیدن شترانی که مبتلا به بیماری تشنگی شده‌اند، از آن خواهید نوشید |
هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (56)
این، وسیله‌ی پذیرائی از ایشان در روز جزا است |
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ (57)
ما شما را (از نیستی به هستی آورده‌ایم و) خلقت بخشیده‌ایم، پس چرا (آفرینش دوباره‌ی خود را از خاک) نباید تصدیق و باور کنید؟ |
أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ (58)
آیا درباره‌ی نطفه‌ای که (به رحم زنان) می‌جهانید، اندیشیده‌اید و دقّت کرده‌اید؟ |
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ (59)
آیا شما آن را می‌آفرینید، و یا ما آن را می‌آفرینیم؟ |
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (60)
ما در میان شما مرگ را مقدّر و معیّن ساخته‌ایم، و هرگز بر ما پیشی گرفته نمی‌شود (و کسی بر ما چیره نمی‌گردد و از دست ما بدر نمی‌رود) |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ (61)
هدف (از قانون مرگ) این است که گروهی از شما (انسان ها) را ببریم و گروه دیگری را به جای آنان بیاوریم، و (سرانجام) شما را در جهانی که نمی‌دانید آفرینش تازه ببخشیم |
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ (62)
شما که پیدایش نخستین (این جهان را دیده‌اید، و آن را لمس و اوضاع آن را) دانسته‌اید، پس چرا یادآور نمی‌گردید (و آفرینش جهان دیگر را بر آفرینش این جهان قیاس نمی‌کنید؟) |
أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ (63)
آیا هیچ درباره‌ی آنچه کشت می‌کنید اندیشیده‌اید؟ |
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ (64)
آیا شما آن را می‌رویانید، یا ما می‌رویانیم؟ |
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ (65)
اگر بخواهیم کشتزار را به گیاه خشک و پرپر شده‌ای تبدیل می‌گردانیم بگونه‌ای که شما از آن در شگفت بمانید |
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ (66)
(حیران و اندوهناک خواهید گفت:) ما واقعاً زیانمندیم |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (67)
بلکه ما بکلّی بی‌نصیب و بی‌بهره (از رزق و روزی) هستیم! (آخر چیزی برای ما نمانده است و بی‌چیز و بیچاره شده‌ایم) |
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ (68)
آیا هیچ درباره‌ی آبی که می‌نوشید اندیشیده‌اید؟ |
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ (69)
آیا شما آب را از ابر پائین می‌آورید، یا ما آن را فرود می‌آوریم؟ |
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ (70)
اگر ما بخواهیم این آب (شیرین و گوارا) را تلخ و شور می‌گردانیم. پس چرا نباید سپاسگزاری کنید؟ |
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ (71)
آیا هیچ درباره‌ی آتشی که برمی‌افروزید، اندیشیده‌اید؟ |
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ (72)
آیا شما، در آغاز این آتش را پدیدار کرده‌اید، یا این که ما پدیدآورندگان آن هستیم؟ |
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ (73)
ما آن را وسیله‌ی یادآوری (قدرت خدا) و وسیله‌ی زندگی اقویاء و فقراء نموده‌ایم |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (74)
حال که چنین است، نام پروردگار بزرگوار خود را ورد زبان ساز (و سپاسگزار نعمتهای فراوان او باش، و به ستایش وی بپرداز) |
۞ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ (75)
سوگند به جایگاههای ستاره‌ها، و محلّ طلوع و غروب آنها |
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ (76)
و این قطعاً سوگند بسیار بزرگی است، اگر (درباره‌ی مفهوم آن بیندیشید، و از علم نجوم و ستاره‌شناسی، چیزی) بدانید |
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ (77)
هر آینه این (چیزی را که محمّد با خود آورده است) قرآن گرانقدر و ارزشمند است |
فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ (78)
در کتابی پنهان (از دیدگان و دور از دسترس شیطان، که لوح محفوظ است) قرار دارد |
لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ (79)
جز پاکان (یعنی فرشتگان یزدان) بدان دسترسی ندارند |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (80)
از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است |
أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ (81)
آیا نسبت به این کلام (یزدان، یعنی قرآن) سستی و سهل‌انگاری می‌کنید (و آن را جدّی نمی‌گیرید؟) |
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ (82)
و آیا بهره‌ی خود را از قرآن تنها تکذیب بدان می‌کنید؟ |
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ (83)
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‌رسد، (توانائی بازگرداندن آن را ندارید؟) |
وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ (84)
و شما در این حال می‌نگرید (و کاری از دستتان ساخته نیست) |
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُبْصِرُونَ (85)
ما به او نزدیکتریم از شما، ولیکن شما نمی‌بینید |
فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ (86)
اگر شما مطیع فرمان (یزدان) نمی‌باشید |
تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (87)
اگر راست می‌گوئید (که خودتان مقتدر و توانا هستید) روح را بازگردانید |
فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ (88)
و امّا اگر (شخص محتضر) از زمره‌ی پیشگامان مقرّب باشد |
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ (89)
همین که مُرد، بهره‌ی او راحت و آسایش و گلهای خوشبو و بهشت پرنعمت است |
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (90)
و امّا اگر از یاران سمت راستیها باشد |
فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (91)
از سوی یاران سمت راستیها درودت باد |
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ (92)
و امّا اگر (شخص محتضر) از جمله‌ی تکذیب‌کنندگان و گمراهان (دست چپی) باشد |
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ (93)
(همین که محتضر مرد) با آب جوشان از او پذیرائی می‌گردد |
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ (94)
و به آتش دوزخ فروانداختن و جای دادن در آن است |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ (95)
قطعاً این (چیزهائی که درباره‌ی پیشگامان و سمت راستیها و سمت چپیها گفته شد) عین واقعیّت است |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (96)
حال که چنین است، نام پروردگار بزرگ خود را ورد زبان ساز (و سپاسگزار نعمتهای فراوان او باش، و به ستایش وی بپرداز) |
