الْحَاقَّةُ (1)
Gerçek olan kıyamet |
مَا الْحَاقَّةُ (2)
Nedir gerçek olan kıyamet |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ (3)
Ve nedir bildiren sana ki nedir gerçek kıyamet |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4)
Yalanladı Semud ve Âd, insanların başına kopan, akıllarını dağıtan kıyameti |
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (5)
Derken Semud, helak edildi taşkınlığıyla |
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ (6)
Ve ama Âd, helak edildi müthiş bir ses çıkaran, yıkıp götüren, silip süpüren soğuk bir kasırgayla |
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (7)
Onu, yedi gece ve sekiz gün, birbiri ardınca musallat etti onlara, o topluluğa baksaydın görürdün ki bu kadar zaman içinde yıkılıvermişler yerlere, sanki içleri kof hurma kütükleriymiş onlar |
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ (8)
Artık görebilir misin, var mı onlardan kalanlar |
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9)
Ve Firavun ve ondan önce şehirleri altüst olanlar da suçlar işlemişlerdi |
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (10)
Derken Rablerinin peygamberine isyan etmişlerdi de onları gittikçe artan bir azapla helak etmişti |
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11)
Şüphe yok ki akıp giden gemide taşıdık sizi sular köpürüp coşunca |
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12)
Bu, size bir öğüt ve ibret olsun ve belleyip unutmayan kulaklarda kalsın diye |
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
Sura bir kerecik üfürülünce |
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14)
Ve yeryüzü ve dağlar, bir kerecik birbirlerine çarpıp dağılınca |
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15)
İşte o gün ansızın kopacak kıyamet kopar |
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16)
Ve gök yarılır, o gün bitkin bir hale gelir |
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17)
Melekler, etrafında toplanırlar ve Rabbinin arşını o gün, onların üstünde, sekiz melek taşır |
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ (18)
O gün ahvaliniz öylesine meydana çıkarılır ki hiçbir şeyiniz gizli kalmaz |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19)
Derken kimin kitabı, sağ yanından verilirse artık der ki: Gelin, işte okuyun kitabımı |
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20)
Zaten ben biliyordum ki kıyamet günü kavuşacağım hesabıma |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ (21)
Artık o, razı olduğu bir yaşayış, bir zevk içindedir |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22)
Yüce cennettedir |
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23)
Meyveleri pek yakındır |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24)
Yiyin için, afiyetler olsun, geçmiş günlerdeki yaptıklarınızın karşılığı olarak |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25)
Ve ama kimin kitabı, sol yanından verilirse artık der ki: Keşke verilmeseydi kitabım |
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26)
Ve keşke bilmeseydim, nedir hesabım |
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27)
Keşke ölümle olup bitseydi her işim |
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28)
Bir fayda vermedi bana mallarım |
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29)
Helak olup gitti gücümkuvvetim |
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)
Tutun onu da zincirle bağlayın |
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31)
Sonra koca cehenneme atın |
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32)
Sonra da onu, boyu yetmiş zira, bir zincire vurun |
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33)
Şüphe yok ki o, pek ulu Allah'a inanmazdı |
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34)
Ve yoksulun yiyeceğine bakmazdı |
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35)
Artık bugün, ona, burada bir dost yok |
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36)
Ve irinden başka bir yemek de yok |
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37)
Onu da ancak suçlular yer |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38)
Artık iş, sizin sandığınız gibi değil, andolsun gördüğünüze |
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39)
Ve görmediğinize |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40)
Şüphe yok ki bu, kerem sahibi bir elçinin sözü elbet |
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ (41)
Ve bu, şair sözü değil, ne de az inanırsınız |
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (42)
Ve kahin sözü de değil, ne de az düşünürsünüz |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (43)
Âlemlerin Rabbinden indirilmiştir |
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44)
Ve eğer bize isnad ederek bazı laflar etseydi |
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45)
Elbette onu kudretimizle alırdık |
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46)
Sonra da elbette şah damarını çeker koparırdık |
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47)
Artık buna mani olamazdı sizden hiçbir kimsecik |
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ (48)
Ve şüphe yok ki Kur'an, çekinenlere öğüttür |
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ (49)
Ve şüphe yok ki biz, elbette biliriz, sizden, yalanlayanlar vardır |
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50)
Ve şüphe yok ki Kur'an, kafirlere adeta bir hasrettir |
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51)
Ve şüphe yok ki o, elbette gerçeğin ta kendisidir |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52)
Artık pek ulu Rabbinin adını anarak tenzih et onu |
