ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (1)
Нун. Се колнам во перото и во тоа што тие (мелеците) го пишуваат |
مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (2)
ти не си, со милоста на Господарот свој, луд |
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ (3)
ти сигурно награда непрекидна ќе добиеш |
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (4)
бидејќи ти навистина имаш најдобар карактер |
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ (5)
и ти ќе видиш, а и тие ќе видат |
بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ (6)
кој од вас е заведен |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (7)
Господарот твој добро го знае тој што од Неговиот пат скршнал и Тој добро ги знае тие што се на Вистинскиот пат |
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ (8)
Затоа не им се покорувај на лажливците |
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (9)
тие едвај би дочекале ти да попуштиш, па и тие би попуштиле |
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ (10)
и не слушај никаков презрен кривоклетник |
هَمَّازٍ مَّشَّاءٍ بِنَمِيمٍ (11)
клеветник, тој што пренесува туѓи зборови |
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)
скржавец, насилник, голем грешник |
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ (13)
суров и, освен тоа, во туѓо племе натрапник |
أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ (14)
само затоа што е богат и што има многу синови |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (15)
кој, кога ајетите Наши му се кажуваат, вели: „Тоа се само приказни на народите древни!“ |
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ (16)
Ние на носот ќе му втиснеме белег |
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ (17)
Ние во искушение ги ставивме, како што ги ставивме во искушение сопствениците на една градина кога се заколнаа дека сигурно рано изутрина ќе ја оберат |
وَلَا يَسْتَثْنُونَ (18)
а не рекоа: „Ако даде Аллах!“ |
فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ (19)
И додека тие спиеја, неа, од Господарот твој, ја зафати несреќа |
فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ (20)
и таа осамна опустошена |
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ (21)
А в зори тие едни со други се довикуваа |
أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ (22)
„Поранете во градината своја ако мислите да ја оберете!“ |
فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ (23)
И тие тргнаа, тивко разговарајќи |
أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ (24)
„Ниту еден сиромав нека не ви влезе никако денес!“ |
وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ (25)
И тие поранија уверени дека ќе можат тоа да го спроведат |
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ (26)
а кога ја здогледаа, повикаа: „Ние заталкавме |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (27)
но не, лишени сме од сè!“ |
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ (28)
Подобриот меѓу нив рече: „Нели ви говорев дека треба да Го славимеАллах?!“ |
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (29)
„Славен и Возвишен нека е Господарот наш!“, рекоа, „ние, навистина, бевме неправедни!“ |
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ (30)
И тогаш почнаа едни со други да се прекоруваат |
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ (31)
„Тешко нам!“ – говореа – „ние навистина бевме алчни;“ |
عَسَىٰ رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ (32)
„Господарот наш може подобра од неа да ни замени, само од Господарот наш ние се надеваме на надомест!“ |
كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (33)
Ете таква беше казната, а на оној свет, нека знаат, казната е уште поголема |
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ (34)
За оние кои ќе се плашат од Аллах ќе има, навистина џеннети на уживање кај Господарот нивен |
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ (35)
зарем муслиманите со злосторниците ќе ги изедначиме |
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (36)
Што ви е, како расудувате |
أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ (37)
Зарем имате Книга, па во неа читате |
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ (38)
дека ќе го имате тоа што ќе го одберете |
أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ (39)
Или, зарем имате од Нас заклетви кои до Судниот ден ќе важат дека тоа што вие ќе го одредите ќе го имате |
سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ (40)
Прашај ги кој од нив е гарант за тоа |
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ (41)
Или, имаат ли тие соучесници? Па нека ги донесат соучесниците свои, доколку ја говорат вистината |
يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ (42)
На Денот кога Потколеницата ќе се открие и кога ќе бидат повикани со лицето на тлото да паднат, па нема да можат |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ (43)
со своите спуштени погледи, ќе ги поклопи понижувањето! А беа повикани со лицето на тло да паѓаат додека беа здрави |
فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ (44)
Затоа остави ме Мене и тие штоовој Говор гонегираат, Ние постепено, од каде што не се надеваат (на страдањето) ќе ги приближуваме |
وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (45)
и време ќе им даваме, бидејќи казната Моја е цврста |
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ (46)
Зарем ти бараш награда од нив, па се оптоварени со данок |
أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (47)
Или кај нив е знаењето за гајбот, па препишуваат |
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ (48)
Ти трпеливо чекај ја пресудата на Господарот свој и не биди како оној што беше во рибата, кога извика, а беше огорчен |
لَّوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ (49)
и да не го стигнеше Аллаховата милост, на пусто место ќе беше исфрлен и прекор ќе заслужеше |
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (50)
но, Господарот негов го избра и го направи еден од оние што се добри |
وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ (51)
Неверниците скоро да те кутнат со погледите свои кога Опомената ја слушаат, велејќи: „Тој навистина е луд!“ |
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ (52)
А Куранот е само опомена за целиот свет |
