يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (1)
He Nabi kang ngondhangake parentah Ingsun, tulusa anggonira bekti ing Allah, aja manut marang wong kafir lan wong kang mangro tingal. Satemene Allah iku nguningani samu barang tur wicaksana |
وَاتَّبِعْ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (2)
Sira manuta al-Qur'an kang wis didhawuhake dening Allah Pangeranira marang sira. Satemene Allah iku waspada marang samu barang kang padha sira lakoni |
وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (3)
Sira pasraha ing Allah samu barang perkaranira, awit wis cukup Allah piyambak kang ngreksa ing sira |
مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ ۚ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ قَوْلُكُم بِأَفْوَاهِكُمْ ۖ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ (4)
Allah ora handokake ati loro ana ong wetenge wong lanang siji, lan ora netepake rabinira kang sira hemperake (biyungira iku dadi biyungira). Apa dene ora handadekake anakira angkat dadi anak ira temen. (He wong Yahudi) kang netepake dadi anak iku mung pangucape cangkemira, iku luput. Dene pangandikaning Allah iku temen nyata. Allah iku paring pituduh dalan kang bener |
ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِندَ اللَّهِ ۚ فَإِن لَّمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ ۚ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُم بِهِ وَلَٰكِن مَّا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (5)
Sira padha ngaranana sadhengah wong ana kang bapakne temen (dudu bapak angkat) mungguh Allah luwih bener. Dene yen sira ora weruh bapakne temen, sira akuwa sedulur tunggal agama (yen dheweke Islam). Dene yen sadurunge ana papacah iki, anggonira ngarani wong anaking bapakne angkat, ora dadi apa. Nanging sawise ana papacah iki, kelawan jaragan sira kaluputan. Allah kepareng ngapura dosa tur Maha Asih |
النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِيَائِكُم مَّعْرُوفًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (6)
Nabi (Muhammad) iku nguwasani marang para wong mukmin, ngungkuli (wong mukmin anggone nguwasani) marang awake dhewe. Dalah para rabine Nabi benjing dadi biyunge para wong mukmin kabeh (ummahatul mukmin), dene para sanake wong mukmin iku siji - sijining sanak anggone nguwasani marang wong mukmin mahu ngungkuli sanak liyane bab anggone oleh panduman waris. Mawa - mawa adoh cedhake kasebuting hukuming kitab. Ngungkuli waris para wong mukmin lan parasahabat kang handherek hijrah marang Madinah. Kajaba yen sira neja gawe kabecikan washiyat marang wong kang sira asihi kang ora kalebu ahli waris, iku kena. Pernatan kang mangkono iku wis tinulis ana ing kitab (Lauh Mahfudz) |
وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۖ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا (7)
(Muhammad) sira nyeritakna anggoningsun mundhut sasanggemane para Nabi, saka sira tuwin saka Nuh, Ibrahim, Musa, lan Isa bin Maryam kabeh padha ngaturake sesanggemane sarta Ingsun gondheli kukuh |
لِّيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَن صِدْقِهِمْ ۚ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (8)
Ing tembe Allah bakal handangu para Rasul bab temene anggone wis ngungangake parentahe, Allah ngancam siksa neraka kang ngelarani marang para wong kafir |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (9)
He para wong mukmin, sira padha elinga kebungahan paparingng Allah marang sira (hiya iku nalika perang Khandak) sira tinempuh ing mungsuh kang gogolongan, Ingsun banjur ngididake angin, kanthi bala Malaikat kang tanpa wilangan nanging sira ora weruh. Allah iku mirsani samu barang kang padha sira lakoni |
إِذْ جَاءُوكُم مِّن فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (10)
Dhek semana mungsuh nempuh ing sira, saka dhuwuring jurang lan saka jurang kang ngisor. Sira kinepung ing mungsuh, marep ing ngendi bahe handeleng mungsuh, Saking bangeting kuwatir, atining wong kaya manjuluk tekan ing tengkuk. Penyananing wong marang Allah warna - warna, ana kang ngipta oleh pitulung, lan ana kang nyipta bilahi |
هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (11)
Ing kono para wong mukmin padha dicoba dening Allah saking bangete kuwatir polahe warna - warna |
وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (12)
SIra nyaritakne nalikane wong mangro tingal (munafik) sarta wong kang atine ana larane padha celathu mangkene, "prasetyaning ALlah lan utusane (aku bakal menang perang) iku ora liya mung ngapusi bahe |
وَإِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِّنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا (13)
Apa dene nalikane wong mangrotingal sapontho padha celathu, "he wong Madinah (Yatsrib), kowe padha muliha menyang omahmu bahe, awit ana peperangan kono saking akehing mungsuh, kowe wis ora duwe panggonan", Ing kono banjur ana wong sapontho banjur pamit marang Nabi (Muhammad), hature, "Kula nyuwun pamit mantuk, amargi griya kula boten santosa". Nanging satemene omahe wong mahu ora kurang santosane. Dene anggone matur kaya mangkono mahu ora liya karepe mung kingguh ora gelem handherek perang |
وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِم مِّنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا (14)
Menawa negarane mau dileboni mungsuh saka kiwa tengen, banjur dipeksa dadi kafir mesthi nurut dadi kafir. Nanging anggone tentrem ora nganti lawas. Banjur nemahi rusak |
وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِن قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ ۚ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا (15)
Sadurunge kelakon (Perang Khandak) wong mahu wis padha prasetya ing Allah ora bakal melayu saka ing peperangan. Kang mangka wong prasetya ing ALlah iku bakal didangu apa wis nuhoni prasetyane apa cidra |
قُل لَّن يَنفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا (16)
(Muhammad) dhawuha, "Menawa kowe melayu neja pnguncati pati utawa kasambut ing peperangan iku ora pisan migunani anggomu urip mungsawatara mongsa bahe |
قُلْ مَن ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُم مِّنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً ۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (17)
(Muhammad) sira dhawuha, "Menawa Allah ngersakake hala marang kowe, sapa kang bisa ngreksa awakmu, utawa yen Allah kersa parign marang kowe, sapa kang bisa murungake rahmat mahu, manungsa ora bisa oleh handel - handel liyane Allah kang bisa murungake siksaning Allah |
۞ قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا ۖ وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا (18)
Allah nguningani wong kang padha mbujuk wong Islam pangucape marang kancane, "Padha marenana aja melu perang (Nabi Muhammad)". WOng mau hiya kang melu perang (nanging pamrihe mung golek alem) kajaba mung sethithik |
أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ ۖ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَىٰ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ ۚ أُولَٰئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (19)
Padha medhit metokake bandhane (kanggo mragati perang) nalikane katekan kuwatir padha handeleng ing sira, mripate jelalatan kaya wong arep mati. Bareng wis ilang kuwatire (menang anggone perang) banjur padha ngladaki ing sira kelawan pangucap kang tanpa kering. Padha medhit nglakoni kabecikan. Satemene wong mahu padha ora percaya ing Allah. Mulane Allah ora nganggep anggone rowa - rowa ngelakoni kabecikan. Allah tanpa pekewuh anggone nyirnakake kabecikane wong mahu |
يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا ۖ وَإِن يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُم بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنبَائِكُمْ ۖ وَلَوْ كَانُوا فِيكُم مَّا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا (20)
Rumangsane mungsuh mahu durung keplayu. Bareng weruh yen mungsuh wis keplayu, rantamane upama mungsuh mahu bali nempuh maneh wong munafik neja ngalimpet menyang alas, Upama wong munafik mahu isih awor sira, geleme mangsah perang hiya mung (murih halem) sethithik |
لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا (21)
Satemene sira iiku duwe panutan becik hiya iku Rasulullah (Muhammad), iku becik tumrap wong kang ngarep - ngarep ganjaraning Allah sarta wedi siksaning dina Qiyamat. Apadene wong kang akeh elinge ing Allah |
وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا (22)
Wong mukmin bareng padha handeleng mungsuh, banjur padha ngucap, "Hiya iku prasetyaning Allah lan utusane, (Aku bakal tinempuh ing mangsah naning ora dadi) awit prasetyaning Allah lan utusane aku bakal ditulungi mesthi temen. Tekaning mungsuh mahu malah muwuhi pracayaning para wong mukmin lan pasrahe marang Allah |
مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ ۖ فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ ۖ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا (23)
Sawenehing wong mukmin ana kang setya tuhu tetepe sanggemane marang Allah. Dene wong kang setiya tuhu mau ana kang mati ana peperangan lan ana kang mati ana peperangan lan ana uga kang isih ngenteni lan ngarep - arep besuk apa anggone mati perang. Ora ana kang hambalik ngudari sanggemane |
لِّيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِن شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا (24)
Allah bakal hangganyar wong kang setiya tuhu, sarta nyiksa wongkang lamis utawa ngapura wong mau manut apa peparinging kersane. Satemene Allah iku kepareng ngapura tur Maha Asih |
وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا ۚ وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا (25)
Allah hanjugarake pamrihe para mungsuh kafir, kang urip padha mundur kelawan muring - muring ora pisan menang perange. Allah nulungi para wong mukmin ana ing peperangan. Allah iku sentosa tur mulya |
وَأَنزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا (26)
Allah ngudhunake para wong kafir kang padha duwe cecekelan Kitab kang padha biyantu marang para mungsuh kafir mahu, diudhunake saka loteng pandhelikane. Sarta padha didunungi duwe ati giris. Wong mahu kang sagolongan padha mati, sagolongan maneh padha dadi boyongan |
وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَّمْ تَطَئُوهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا (27)
Allah ngunhuni warisan marang sira, rupa palemahan lan omah apadene bandha tilas darbeke wong kafir mau mengkono maneh palemahan kang durung sira hambah ing tembe bakal sira rebut kelawan perang. Allah iku nguwasani samu barang |
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (28)
He Nabi (Muhammad) sira dhawuha marang rabinira, "Menawa kowe padha dhemen kabungahan ing donya lan rerenggan donya, mara padha marenana. Takwenehi apa kang dadi panjalukmu, nanging kowe padha tak pegat kanthi becik |
وَإِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا (29)
Dene yen kowe padha dhemen ing Allah lan utusane, lan dhemen ganjaran suwarga ing akherat, padha weruha allah wis nyawisi hendi kang pracaya ing Allah sarta ngelakoni penggawe becik padha dicawisi ganjaran gedhe |
يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ مَن يَأْتِ مِنكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (30)
(Pangandikane Allah), "He para rabine Nabi (Muhammad) sing sapa ngelakoni zina kang tetela siksane tikel tinimbang wong wadon liyane. Kang mangkono mau ing ngatase Allah gampang banget kelakone |
۞ وَمَن يَقْنُتْ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُّؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا (31)
Sira kabeh (para rabine nabi) sing sapa manut miturut ing Allah lan utusane sarta nglakoni penggawe becik, Ingsun paringi ganjaran tikel tinimbang wong wadon liyane. Apadene Ingsun sediyan rizki kang mulya ana ing suwarga |
يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاءِ ۚ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا (32)
He para rabine Nabi (Muhammad) sira iku ora mung padha bahe karo para wong wadon kang dudu rabine Nabi. Menawa sira bekti ing Allah, aja ngetokake gandes luwese pangucapira marang wong lanang liya kang tipis Imane mundhak padha kapencut. Ngucapa kang aris bahe (lumrah) |
وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَىٰ ۖ وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا (33)
Lan padha manggona ana ing Omahira, aja padha ngetokake perhiasan (ngedi busana ngedheng marang wong lanang liya). Padha nglakonana sholat lan bayara zakat sarta padha manut mituruta ing Allah lan marang Rasulullah. He para Ahli Bait (isining omahe Nabi) satemene kersaning Alah iku murih sirapadha resika saka dosa, lan kudu nucekak marang sira |
وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا (34)
Lanpadha elinga surasaning al-Qur'an ayating Allah lan kawicaksanan kang wis diwaca ana ing omah ira. Satemene Allah iku welas asih sarta waspada |
إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا (35)
Satemene para wong lanang lan wadon Islan, wong lanang lan wadon mukmin, wong lanang lan wadon kang manut dhawuhing Allah, wong langang lan wadon kang setiya tuhu pracaya ing Allah, wong lanang lan wadon teguh antepe anggone ngabekti Allah, wong lanang lan wadon sumungkem ing Allah, wong lanang lan wadon dhemen shodaqoh, wong lanang lan wadon dhemen puasa, wong lanang lan wadon bisa rumeksa dorakaning kawirangan, wong lanang lan wadon dhemen nyebut asmaning Allah, Allah prasetiya bakal ngapura lan maringi ganjaran gedhe marang wong kang wis kasebut mau kabeh |
وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا (36)
Wong lanang lan wadon mukmin menawa ditemtokake dening Allah lan utusane kudu ngelakoni sawijining prakara ora kena milih sakarepe dhewe sing sapa wonge bangkang parentahing Allah lan utusane, tetela wong mahu sasar temenan |
وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا (37)
(Muhammad)Sira nyaritakna nalikane dhawuh marang wong kang diparingi kabungahan dening Allah dadi wong Islam sarta diwenehi kabungahan dadi wong mardika, "Kowe mengkuwa rabimu (Zainab) lan baktia ong Allah, aja megat bojomu". Sira nyimpen wadi ana ing athinira, Allah ora bakal medharake wadi mahu. Mengkono maneh sira isin marang manungsa, (diarani ngrabeni mantunira dewe). Benere sira luwih wedi ing Allah ngungkuli wedinira marang manungsa. Baerng Zaid wis katekan karepe marang rabine, sarta rabine wis dipegat lan wis keliwat 'iddahe. Sira Ingsun dhahupake oleh Zainab. Supaya para wong mukmin aja duwe pakewuh ngrabeni randhane anak angkat kang wis atut. Lan parentahe Allah iku kudu dilakoni |
مَّا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ ۖ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا (38)
Ora pakewuh nindakake barang kang wis diparentahake dening Allah. Para nabi zaman biyen uga ora pakewuh nindakake semu barang kang wis diperintahake dening Allah wis pinersthi lan tinamtokake |
الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا (39)
Para nabi iku wong kang diutus dening Allah. Kabeh padha wedi ing Allah ora wedi sapa - sapa kejaba ing Allah. Wis cukup Allah piyambak kang nyatheti lakune para manungsa |
مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَٰكِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا (40)
Sejatine Nabi Muhammad iku dudu bapakne wong lanang panunggalira, nanging sejatine utusaning Allah lan panutaning para nabi kabeh. Allah nguningani samu barang |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا (41)
Para Mukmin! Pada nemenna eling nyebut asmane Allah lan zikir sing akeh |
وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (42)
Nyebuta Maha Suci ing Allah, ing wayah esuk lan sore |
هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا (43)
Allah iku kang welas asih marang sira. Para Malaikate Allah uga padha nyuwunake sih piwalesing Allah marang sira. Supaya Allah metokake saka pepetenging duraka marang padhanging pangabekti. Allah iku welas asih marang para mukmin |
تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا (44)
Kurmating Allah (marang para mukmin) nalika padha seba ana ngersaning Allah. Iku (hambagekake) sira padha selamet. Lan nyediani ganjaran suwarga kang mulya |
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (45)
He nabi (Muhammad) Ingsun ngutus sira nekseni temene para rasul zaman kuna, lan nekseni hala becike parentahing Allah kabeh, apa dene hambebungah marang para wong mukmin bakal oleh ganjaran suwarga. Sarta ngelengake wong kang maido dhawuhing Allah bakal padha disiksa ana neraka |
وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِيرًا (46)
Lan ngajak - ajak ngestokake parentahing Allah kelawan keparenging Allah. Lan minongka obor kang madhangi ana dalaning Allah |
وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا (47)
Sira bebungaha para mukmin ing tembe bakal diparingi kanugrahan gedhe dening Allah |
وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (48)
Sira aja kelu marang wong kafir lan para owng lamis teguha atinira aja males pihalane wong kafir mahu sira mung pasrah ing Allah bahe. WIs cukup Allah kang rumeksa ing sira |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (49)
Para mukmin, manawa sira ngrabeni wong wadon mukmin banjur sira pegat sadurunge hatut, sira ora kena mangeni mongsa anggone bakal laki wong wadon mahu. Banjur kena laki padha sanalika. Dene wong wadon kang sirapegat sak durunge hatut mahu wanehana bebungah samurwate (hiya iku kang aran Mata'). Lan sira pegat kelawan becik |
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (50)
He nabi (Muhammad) Ingsun wis marengake marang isra saresmi para rabinira kang wis sira bayar mas kawine. Apadene wong wadon kawula kang kadarbening tanganira. Kang wis diparingake Allah dadi boyongan. Mengkono maneh anake wadon pamanira saka bapa utawa saka biyung kang padha melu ngalih (hijrah marang Madinah) sarta wong wadon mukmin kang nyahosake awake marang sira, ngina ora oleh maskawin, kang mangko sira hiya condhong ngrabeni wong wadon mahu tanpa mas kawin. Mung sira dhewe Ingsun parengake ngrabeni wong wadon kelawan wewehake awake tur tanpa mas kawin. Wong mukmin liyane ora Ingsun parengake. Ingsun wis nguningani kang wis Ingsun temtokake dadi wajibe para wong lanang mukmin tumrap para rabine, lan tumrap wong wadon kawula kang kadarbening tangane. Supaya sira aja pekewuh ngelakoni kang wis Ingsun wenangake. Allah iku kepareng ngapura tur Maha Asih |
۞ تُرْجِي مَن تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَن تَشَاءُ ۖ وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا (51)
(Muhammad) sira kena ngelowongake gilirane rabinira kang sira karepake lan kena awor turu rabinira kang sira karepake, dene menawa banjur sira karepake ora ana pakewuhe, Kang mangkono mahu lereke dadi becik, padha tntrem atine, padha narima pandhumira. ALlah nguningani kerenteking lan lugune atimu, tur ora kesusu niksa |
لَّا يَحِلُّ لَكَ النِّسَاءُ مِن بَعْدُ وَلَا أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ رَّقِيبًا (52)
(Muhammad), sawise sira rabo wong wadon sanga ( ) iki, ora kena rabi maneh, lan ora kena megat salah sijine rabinira banjur disalini bojo wadon liyane, sanajan kapencut marang ayune wong wadon mahu. Kajaba wong wadon kawula kang kadarbe ing tanganira (iku kena) Allah iku nyatethi samubarang |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَٰكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ ۖ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ ۚ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ ۚ ذَٰلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ ۚ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا (53)
Para mukmin, sira aja malebu ngomahe Nabi (Muhammad) kajaba yen sira dililani malebu bakal disuguh panganan. Ora kena tanpa ngenteni weruning sesuguh. Nanging yen sira diadhang banjur padha malebu. Manawa sira wis mangan suguh banjur padha bubara. Aja banjur linggih cecaturan padha kancanira. Awit kang mengkono mahu makewuhi (marang Nabi). Nabi bakal rikuh yen nundhung sira. Nanging Allah ora pakewuh ndhawuhake barang kang bener. Dene manawa sira arep takon apa jaluk apa - apa marang rabine nabi, takona utawa jaluka saka jabaning lawang. Kang mangkon o mahu suci banget tumrap atinira lan atine para rabine nabi. Sira kabeh ora kena gawe resike (Nabi), ora kena ngrabeni randhane selawase. Mungguh Allah mangkono mahu prakara gedhe |
إِن تُبْدُوا شَيْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا (54)
Menawa sira gawe seriking nabi kelawan dhedhemitan, apa maneh edheng Allah ora kesamaran, Allah iku nguningani samubarang |
لَّا جُنَاحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ ۗ وَاتَّقِينَ اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا (55)
Para rabine nabi (Muhammad) ora ana pakewuhe takon - takon tanpa aling - aling tumrap karo bapakne dhewe, anake, sedulure lanang, para anake sedulure wadon, para wadon Islam, lan kawula wadon kang kadarbe ing tangane (kabeh kena takon tinakon, tanpa along - aling). Padha bektia ing Allah, Satemene Allah mirsani samubarang |
إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا (56)
Satemene Allah iku paring rahmat, lan para malaikat uga padha nyuwunake rahmat marang nabi (Muhammad). Para mukmin kabeh padha mocaa shalawat nyuwunake rahmating Allah marang nabi (Muhammad) lan padha nyuwuna salaming ALlah marang nabi (Muhammad) |
إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا (57)
Sarupaning wong kang nyerikake Allah lan utusane (wong kafir padha ngarani ora becik marang Allah lan maido marang utusane), padha kena benduning Allah ing donya lan akhirat lan padha dihancam siksa neraka kang ngremehake |
وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِينًا (58)
Sarupaning wong kang nyerikake wong lanang lan wadon mukmin nyana hala, satemene ora. Tetela padha mikul dosa goroh lan durhaka |
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (59)
He nabi (Muhammad) sira dhawuha marang rabinira lan para anakira wadon apa dene marang rabine wong mukmin, padha nutupa wajahe kelawan mukena. Luwih prayoga tinimbang umbar - umbaran dineleng, dadi ora dicacat. Allah hangapura tur Maha Asih |
۞ لَّئِن لَّمْ يَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا (60)
Wong kang padha lamis manawa ora marena anggone lamis lan wong kang atine ana lelarane dhemen zina. Apa dene wong Madinah kang padha mratakake warta hala tur goroh iku bakal padha Ingsun helungake marang kuwasanira. Sawise mangkono kang isih lestari awor sira ana ing Madinah mung sethithik |
مَّلْعُونِينَ ۖ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا (61)
Ana ing ngendi wae wong mahu padha kena benduning Allah padha dicekel lan dipateni |
سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ ۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا (62)
Kang mankono mahu wis dadi pranataning Allah tumrap para nabi ing zaman kuna biyen lan para ummate. Pranataning Allah ora ana kang bisa ngowahi |
يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ ۚ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا (63)
Akeh wong kang padha takon besuk apa kelakone dina qiyamat ? Wangsulana, "Kang nguningani mung Allah piyambak". Bokmenawa dina qiyamat iku wis cedhak kelakone |
إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا (64)
Satemene Allah hambendoni marang wong kafir. Sarta ngancam bakal niksa wong kafir ana ing neraka Sa'ir |
خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ لَّا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (65)
Wong kafir maua ana ing neraka Sa'ir padha langgeng salawase, ora bisa holeh handel - handel (kang bisa nulungi) murungake siksa mahu |
يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا (66)
Ing dina rahine para wong kafir padha dijungkelake ana neraka, sambate adhuh! Bok ya saiki aku diparengake ngabekti ing Allah, lan manut miturut marang utusane |
وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا (67)
Padha munjuk, "Dhuh Pangeran kawula, kawula punika manut dhateng para pangageng ingkang dado pangajeng wahu sami nasaraken dhumateng kawula saking margi ingkang leres |
رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا (68)
Dhuh Pangeran kawula, para pangajeng wahu mugi Panjenengan patrapi siksa tikel kalih tinimbang kawula, sarta mugi panjangan dhawuhi bebendu ingkang ageng |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا ۚ وَكَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِيهًا (69)
Para Mukmin, sira aja (kaya Qorun sakancane kang padha nyana hala) nyerik - nyerikake marang Musa. Allah banjur gelarake tandha yekti resike Musa saka panerkane. Musa mahu ana ngarsane Allah pangkate gedhe |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا (70)
Para Mukmin, padha bektia ing Allah lan padha celathu kang bener |
يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا (71)
Allah bakal nganggep lan ganjar lakunira kang becik. Sarta ngapura kaluputanira, Sing sapa manutu miturut ing Allah lan utusane iku tetep entuk kabegjan gedhe |
إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ ۖ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا (72)
Ingsun nawakake sasanggeman marang bumi lan langit dene marang gunung - gunung nanging kabeh mau padha ora sanggem nampani, kuwatir bokmanawa ora bisa netepi sasanggemane. Hewa dene titipan mau banjur disanggemi manungsa, (Nabi Adam). Dadi manungsa iku tetep nganiaya marang awake dhewe sarta bodho |
لِّيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (73)
Allah bakal niksa wong lanang wadon lamis, lan wong lanang wadon kang mangro - tingal. Mangkono uga anggone bakal ngapura wong lanang lan wadon mukmin, Allah iku kepareng ngapura tur Maha Asih |
