وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا (1)
Dhemi para Malaikat kang diutus kelawan (anggawa) kabecikan |
فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا (2)
Lan (para Malaikat) mabur rikat banget |
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا (3)
Kang nyebar (rahmate Pangeran) kanthi sak ratane |
فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا (4)
Kang ambedakake (kang bener lan luput) kanthi cetha |
فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا (5)
Demi malaikat kang nurunake wahyu (marang para rasul) |
عُذْرًا أَوْ نُذْرًا (6)
Ngapura marang wong tobat, lan apepeling |
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (7)
Sayekti siksa kang diancamake marang sira iku mesthi kelakon |
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ (8)
Besuk nalikane lintang padha ilang cahayane |
وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ (9)
Lan nalikane langit sigar |
وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ (10)
Lan nalikane gunung padha manculat |
وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ (11)
Lan nalikane para Rosul padha dikelumpukake ing mangsa kang tinamtu |
لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ (12)
(Niscaya dipun dangu dateng para rosul mau) Dina apa anggone tinamtokake mau |
لِيَوْمِ الْفَصْلِ (13)
Marang dina putusan |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ (14)
Piye panemumu, dina pancasan iku apa |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (15)
Ing dina iku para wong kafir kang padha maido al-Quran cilaka banget |
أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ (16)
Apa Ingsun durung numpes para wong kafir ing zaman kuna |
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ (17)
Wong kafir ing zaman wekasan uga bakal Ingsun balekake |
كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (18)
Ing tembe sarupane wong kafir uga bakal Ingsun tindakake kaya mangkono |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (19)
Ing dina qiyamat iku (wongkafir kang maido al-Quran) cilaka banget |
أَلَمْ نَخْلُقكُّم مِّن مَّاءٍ مَّهِينٍ (20)
Apa sira iku ora Ingsun titahake saka banyu kang ina |
فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ (21)
Banjur Ingsun papanake ing palerenan kang aman/kokoh (rahim) |
إِلَىٰ قَدَرٍ مَّعْلُومٍ (22)
Nganti tekan titi mangsa kang tinamtu (lahire jabang bayi) |
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ (23)
Lan Ingsun nemtokake ukurane, saiba sampurnane anggon Ingsun namtokake ukuran samu barang |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (24)
Bilai ing dina iku tumrap wong - wong kang gorohake |
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا (25)
Ingsun apa ora wis gawe bumi iki dadi wadhah |
أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا (26)
Wadhahe wong urip lan wong mati |
وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُم مَّاءً فُرَاتًا (27)
Bumi mau Ingsun dokoki gunung kang dhuwur - dhuwur, lan diparingi omben - omben banyu tawa |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (28)
Bilai ing dina iku tumrap wong - wong kang anggorohake |
انطَلِقُوا إِلَىٰ مَا كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (29)
Lungoa marang apa kang sira gorohake |
انطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ (30)
Lungoa marang aling - aling kang cawang telu |
لَّا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31)
Kukus mau ora pisan - pisan bisa ngeyubi saka panase dina iku, lan ora bisa nyuda panase geni neraka |
إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32)
Urube geni neraka mau mulad - mulad dhuwure padha omah |
كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ (33)
Akehe lan warnane kaya dhadhung ing perahu, ireng semu kuning |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (34)
Bilai ing dina iku tumrap wong - wong kang anggorohake |
هَٰذَا يَوْمُ لَا يَنطِقُونَ (35)
Iki dina sing dheweke ora bakal guneman |
وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ (36)
Ora ana kang diparengake ngaturake sabab kaluputan, dadi ora ana kang ngaturake sababing kaluputan |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (37)
Bilaiing dina iku tumrap wong - wong kang anggorohake |
هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ (38)
Iki dina pancasan. Ingsun angumpulake sira karo umat kang dhisik |
فَإِن كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ (39)
Lan manawa sira duwe upaya, tamakna upayanira marang Ingsun |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (40)
Bilai ing dina iku tumrap wong - wong kang anggorohake |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ (41)
Sayekti para kang anjaga dirine (saka ala) bakal dumunung ing panggonan kang ayom lan akeh sumber - sumbere |
وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ (42)
Lan ana woh - wohane akeh tur warna - warna, kang menginake lan enak |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (43)
Mara padha mangana lan ngombea kang enak, minangka ganjarane pangabekti kang wis padha sira lakoni biyen |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (44)
Ingsun paring ganjaran marang wong kang padha ngelakoni pangabekti kang wis padha sira lakoni biyen |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (45)
Bilai ing dina iku tumrap wong - wong kang anggorohake |
كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجْرِمُونَ (46)
(hei para kafir!) Sira padha mangana lan bungah - bungah sadhela sayekti sira iku wong dosa |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (47)
Bilai ing dina iku tumrap wong - wong kang anggorohake |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ (48)
Nalika didhawuhi, "Padha Shalata!" padha mopo ora gelem sholat |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (49)
Bilai ing dina iku tumrap wong - wong kang anggorohake |
فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (50)
Lah sawise iki marang pawarta endi dheweke (wong kafir) bakal padha angestu |
