عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
Dheweke (Muhammad) mrengut lan mlengos |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
Amarga katekan wong kang wuta (asma Abdullah bin Ummi Maktum) |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
Saka apa sira weruh karepa si wuta mau, bok menawa bakal suci atine |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
Utawa nganggep wewulang mau migunani |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
Dene wong kang sugih bandha |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
Sira resep marang wong mau |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
Wong kang sugih banda mau anggone ora bisa resik atine ora mekewuhi sira |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
Dene wong wuta kang gagancangan sowan |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
Iku wong sing taat (tunduk) |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
Sira klewa - klewa marang wong wuta mau |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
Aja mangkono, iku weweulang, marang prakara dumadi |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
Sing sapa gelem ngistokake |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
Kasebut sajeroning Kitab kang mulya (al-Qur'an) |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
Linuhurake, sinucekake |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
Ing tangen juru tulis |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
Minulya, tulus |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
Binendon manungsa iku! saiba olehe ora weruh panarima |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
Saka barang apa ta kadadeyane |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
Saka nutfah, Panjenengane kang dadekake lan aparing kekuatan marang dheweke |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
Dene (prakara) dalan, Panjenengane anggampangake tumrap dheweke (dalan lahire bayi) |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
Sawise dadi manungsa Allah banjur mateni nuli dipendhem |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
Ing tembe manawa Allah ngersakake banjur nguripake wong sing wis mati mau |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
Temen dheweke iku ora ngestokake parentahe Allah |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
Manungsa padha delenga pangane kang padha dipangan |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
Ingsun ngesokake banyu udan saka mega |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
Sawise udan tumurun, bumi banjur padha pecah metu thetukulane |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
Ingsun banjur nukulake wiji ana bumi |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
Lan anggur sarta woh kang migunani |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
Lan wit zaitun, apa dene wit kurma |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
Lan palemahan kang ana kayone gadhe |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
Lan warna - warna woh - wohan, lan suket panganing raja kaya |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
Kabeh dadi bebungah, panganira lan raja kayanira |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
Ing besuk nalika teka peteking dina qiyamat |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
Dinane wong aninggal lumayu sadulure |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
Lan ngedohi bapa - biyunge |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
Lan ngedohi bojone apadene anak - putune |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
Ing dina iku siji-sijining wong padha golek selamete awake dhewe - dhewe, ora mikir liyane |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
Akeh rahi kang mencorong cahyane |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
Gumuyu tur katon bungah (hiya iku para mukmin) |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
Ing dina iku uga akeh rahi kang kaya geluprut lemah |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
Saking dening ireng lan petening hulate |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
Hiya iku wong kang padha kafir lan anglakoni panggawe ala |
