سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1)
Sawijining wong, anjaluk siksa kang mesthi bakal tiba |
لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2)
Tumrap para kafir, ora ana wong bisa nulak |
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3)
Saka Allah kang Kagungan dalaning munggah |
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4)
Para malaikat lan ruh (Jibril) padha munggah marang Allah ing sadina ingkang kadaripun sarupi kaliyan tahun. [padha munggah marang panggonan tumuruning parentahing Allah. Kelakone siksa mau tinamtokake ana ing dina Qiyamat yaiku dina kang ukurane tahun] |
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5)
(Muhammad) sira shabara kelawan tenteram |
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6)
Pangrasane dheweke siksa iku isih lawas banget kelakone |
وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7)
Nanging Ingsun ngarani wis cedhak |
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8)
Ing dina samangsa langite kaya jer - jeran tembaga |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9)
Dene gunung - gunung kaya kapuk mabul - mabul |
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10)
Lan ora ana wong tetakon marang sanake |
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11)
Padha deleng marang sanake nanging ora wani takon, pangarep - arepe siksa mau wurunga sarana nyahosake anak - anake |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12)
Sarta rabine (garwane) tuwin sadulure |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13)
Lan nyahosake batihe kang dadi wewengkone |
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (14)
Upama duwea saisining bumi kaduga nyaosake kabeh tumuli (pangarep - arepe) diselametake saka siksa |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15)
Ora pisan - pisan! sayekti iku geni mulad - mulad |
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ (16)
Nglonyomake kulit |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17)
Ngundang - ngundang kang mungkur (ora percaya Allah) lan mlengos (marang nabi) |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18)
Sarta anumpuk - numpuk tuwin anyinggahake bondho |
۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19)
Sayekti manungsa iku tinitah sarwa angewuhake |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20)
Samangsa kataman kojur ngersula |
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21)
Lan samongsa kataman begja, cethil |
إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22)
Kajaba wong kang padha sholat |
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23)
Kang tetep olehe padha sholat |
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ (24)
Sarta kang ing sajeroning bandhane ana saperangan kang tartamtu (kanggo zakat) |
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25)
Tumrap para kang anjajaluk sarta wong kasrakat |
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26)
Lan kang padha ngandel anane dina Qiyamat |
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ (27)
Lan kang padha wedi siksaning Pangerane |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28)
Awit ora ana wong kuasa mesthi kalis siksaning Pangerane |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29)
Sarta padha angreksa marang awak-kawirangane |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30)
Kajaba tumrap bojone utawa wong kang dadi darbeke iku dudu larangan |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31)
Sapa wonge nerajang (cumbana) wong saliyane iku wong kang mlangkah wates |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32)
Lan kang padha tuhu ora nyidrani sasanggemane lan rumeksa barang titipan |
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33)
Lan kang padha dadi seksi (ing Pangadilan) kelawan saktemene |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34)
Lan padha ngelakoni sholat tetep ana waktune |
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ (35)
Wong kang mangkono mau bakal manggon ana suwarga kinurmatan |
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36)
Wong kafir padha rebut dujung ngrungokake pituturira apa gunane ora mekolehi marang awake |
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37)
Padha grombolan ana ing kiwanira lan tengenira |
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38)
Ana siji - sijine wong kafir mau padha kepengin dilebokake ing suwarga Na'im |
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ (39)
Tangeh yen kelakon, sayekti Ingsun dadekake dheweke saka rang padha diweruhi |
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ (40)
Ingsun supata demi Pangeraning Wetan lan Kulon (Panggon metu lan surupe srengenge) sayekti temen Ingsun iki kuwasa |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (41)
Bisa nyalini gawe manungsa liya kang becike ngungkuli dheweke mukal yen Ingsun ora bisa |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (42)
Mulane dheweke iku togna wae karo ben padha selulub ana ing panasaran sarta abungah - bungah nganti tumeka dinane kang diancamake siksa |
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ (43)
Dinane dheweke padha metu saka kuburan kelawan gagancangan kaya dene amlayoni kang tinuju (marani brahalane) |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (44)
Pandelenge padha tumungkul nistha bakal tumiba marang dheweke, dina iku dina qiyamat kang diancamake marang dheweke |
